วันก็เคลื่อนเดือนก็ผ่านกาลก็ล่วง
เคยลับลวงก็ล่อนจ้อนกระจ่างแจ้ง
เคยงันงงสงสัยก็คลายแคลง
ตาสว่างทั่วระแหงทุกแห่งไป
วันสิบเก้าเดือนเก้าปีสี่เก้า
วันชาวเราปลดแอกแหกกฎไพร่
จบสิ้นทีที่หมอบราบกราบตีนใคร
มีแต่ไทเสรีชนคนเหมือนกัน
ไม่มีแล้วเทวดาบนฟ้านี้
ป่วยการที่เหนี่ยวรั้งกลับหลังหัน
เมื่อสิ้นรักหักสวาทก็ขาดพลัน
คนสะบั้นคือใคร?-ไม่ใช่เรา!
3ปีผ่านการต่อต้านเพิ่งเริ่มต้น
ประชาชนคนกล้าหาขลาดเขลา
ร่วมพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดินสิ้นมัวเมา
สังคมเก่าเสื่อมทรุดอยุติธรรม
เสมอภาพเสรีภาพภราดรภาพ
ใช่ไพร่ราบกราบพื้นสุดกลืนกล้ำ
ประชาธิปไตยสาดส่องโคมทองนำ
วันระยำกลับระยับอัปยศฯ
ปีกซ้าย
19 กันยายน 2552