คอลัมน์ เหล็กใน
ช่วงนี้กระแสฟุตบอลโลกฟีเวอร์กำลังมาแรง สื่อต่างๆ ทั่วโลกเน้นทำข่าวหรือเสนอความเคลื่อนไหวของ 32 ทีมที่เข้ารอบสุดท้ายเป็นกระแสหลัก
ในเมืองไทยก็ไม่ต่างกันแต่อาจจะมีแปลกแยกอยู่หน่อยตรงที่ความเคลื่อนไหวของฟุตบอลโลก ควบคู่ไปกับข่าวปัญหาม็อบนปช.
ที่แม้ตอนนี้จะจบลงไปนานกว่าครึ่งเดือนแล้ว แต่ความสนใจก็ยังคงมีอยู่
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแผนปรองดอง การสอบสวนโดยคณะกรรมการอิสระที่รัฐบาลตั้งขึ้น
และท้ายที่สุดคือการถามหาความรับผิดชอบต่อเกือบ 100 ชีวิตที่สูญเสียไปจากการขอคืนพื้นที่ และ "กระชับพื้นที่" ของรัฐบาลกับศอฉ.
2 เรื่องแรกนั้นรัฐบาลดูใส่ใจอย่างมาก แม้ฝ่ายตรงข้ามจักมองว่าคำพูดและการกระทำออกจะสวนทางกันไม่น้อยก็ตาม
แต่สำหรับความสูญเสียที่เกิดขึ้นกับชีวิตของผู้ชุมนุมรวมไปถึงประชาชนผู้บริสุทธิ์
รัฐบาลและศอฉ.เหมือนให้ความสนใจน้อย ถึงน้อยที่สุด
เพราะแม้ทางหนึ่งจะอ้างอยู่เนืองๆ ว่าผู้ก่อการร้ายคือมือสังหาร
แต่น่าแปลกที่จนป่านนี้ยังไม่มีวี่แววว่าจะจับ "ฆาตกร" ได้
ไม่เพียงไม่มีวี่แววเท่านั้น หากแต่รัฐบาลแทบไม่อยากพูดถึงด้วยซ้ำ
ยิ่งคดี 6 ศพวัดปทุมวนาราม แล้วกันใหญ่ เพราะจนป่านนี้พยานจำนวนมากที่พร้อมจะให้การ ยังไม่มีการเรียกไปสอบสวนหรือคิดจะสืบหาข้อเท็จจริง
ว่าฆาตกรฆ่าหมู่คือใคร หรือฝ่ายไหนกันแน่
นี่ยังไม่นับเรื่องกระสุนในศพที่ล่องหนไปอย่างลึกลับ ทั้งๆ ที่มีหลักฐานเป็นภาพคลิปถ่ายเอาไว้ชัดเจนว่า ตอนที่นิติวิทยา ศาสตร์มานำศพออกไปจากวัด มีกระสุนคาอยู่ชัดๆ
แต่จู่ๆ กระสุนก็ล่องหนไปได้ โดยรัฐบาลและศอฉ.ปฏิเสธที่จะพูดถึงเรื่องนี้ โยนให้ตำรวจรับไปดำเนินการเพียงฝ่ายเดียว
การตายของคนเกือบร้อยที่รัฐบาลประชาธิปัตย์พยายามทำให้เป็นเรื่องไม่สลักสำคัญ ช่างแตกต่างอย่างมากกับการตายของพันธมิตรฯ ที่พรรคประชาธิปัตย์สมัยเป็นฝ่ายค้านแสดงออกแทบจะเป็นจะตาย
เรียกร้องให้ลงโทษทั้งนายกฯ นายตำรวจที่เกี่ยวข้อง และส่งเรื่องให้ป.ป.ช.ลงดาบเล่นงานทั้งๆ ที่ยังไม่ทันได้สอบสวนว่าอะไรเป็นอะไร
ทว่ากับฝ่ายนปช.ที่สูญเสียมากมาย รัฐบาลซึ่งมีพรรคประชาธิปัตย์เป็นแกนนำ มองเหมือนกับว่าไม่ใช่คนไทยด้วยกันที่เสียเลือดเนื้อ
แน่นอนว่าอะไรที่นปช.ทำผิด หรือกรณีทำลายทรัพย์สินก็ต้องสืบสวนและนำผู้ก่อเหตุมาลงโทษ ซึ่งดูแล้วรัฐบาลและมือไม้ก็ขะมักเขม้นอย่างเต็มที่
แต่ทำไมคดี "ฆ่าคนตาย" ถึงแกล้งทำลืมไปได้
ถ้ามั่นใจว่ากระสุนทุกนัดที่ออกจากปากกระบอกปืนของทหาร ไม่ได้สังหารผู้บริสุทธิ์
แล้วต้องหวั่นเกรงอะไรกับการสืบสวนหาฆาตกรมาลงโทษ!??
 |
ในเมืองไทยก็ไม่ต่างกันแต่อาจจะมีแปลกแยกอยู่หน่อยตรงที่ความเคลื่อนไหวของฟุตบอลโลก ควบคู่ไปกับข่าวปัญหาม็อบนปช.
ที่แม้ตอนนี้จะจบลงไปนานกว่าครึ่งเดือนแล้ว แต่ความสนใจก็ยังคงมีอยู่
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแผนปรองดอง การสอบสวนโดยคณะกรรมการอิสระที่รัฐบาลตั้งขึ้น
และท้ายที่สุดคือการถามหาความรับผิดชอบต่อเกือบ 100 ชีวิตที่สูญเสียไปจากการขอคืนพื้นที่ และ "กระชับพื้นที่" ของรัฐบาลกับศอฉ.
2 เรื่องแรกนั้นรัฐบาลดูใส่ใจอย่างมาก แม้ฝ่ายตรงข้ามจักมองว่าคำพูดและการกระทำออกจะสวนทางกันไม่น้อยก็ตาม
แต่สำหรับความสูญเสียที่เกิดขึ้นกับชีวิตของผู้ชุมนุมรวมไปถึงประชาชนผู้บริสุทธิ์
รัฐบาลและศอฉ.เหมือนให้ความสนใจน้อย ถึงน้อยที่สุด
เพราะแม้ทางหนึ่งจะอ้างอยู่เนืองๆ ว่าผู้ก่อการร้ายคือมือสังหาร
แต่น่าแปลกที่จนป่านนี้ยังไม่มีวี่แววว่าจะจับ "ฆาตกร" ได้
ไม่เพียงไม่มีวี่แววเท่านั้น หากแต่รัฐบาลแทบไม่อยากพูดถึงด้วยซ้ำ
ยิ่งคดี 6 ศพวัดปทุมวนาราม แล้วกันใหญ่ เพราะจนป่านนี้พยานจำนวนมากที่พร้อมจะให้การ ยังไม่มีการเรียกไปสอบสวนหรือคิดจะสืบหาข้อเท็จจริง
ว่าฆาตกรฆ่าหมู่คือใคร หรือฝ่ายไหนกันแน่
นี่ยังไม่นับเรื่องกระสุนในศพที่ล่องหนไปอย่างลึกลับ ทั้งๆ ที่มีหลักฐานเป็นภาพคลิปถ่ายเอาไว้ชัดเจนว่า ตอนที่นิติวิทยา ศาสตร์มานำศพออกไปจากวัด มีกระสุนคาอยู่ชัดๆ
แต่จู่ๆ กระสุนก็ล่องหนไปได้ โดยรัฐบาลและศอฉ.ปฏิเสธที่จะพูดถึงเรื่องนี้ โยนให้ตำรวจรับไปดำเนินการเพียงฝ่ายเดียว
การตายของคนเกือบร้อยที่รัฐบาลประชาธิปัตย์พยายามทำให้เป็นเรื่องไม่สลักสำคัญ ช่างแตกต่างอย่างมากกับการตายของพันธมิตรฯ ที่พรรคประชาธิปัตย์สมัยเป็นฝ่ายค้านแสดงออกแทบจะเป็นจะตาย
เรียกร้องให้ลงโทษทั้งนายกฯ นายตำรวจที่เกี่ยวข้อง และส่งเรื่องให้ป.ป.ช.ลงดาบเล่นงานทั้งๆ ที่ยังไม่ทันได้สอบสวนว่าอะไรเป็นอะไร
ทว่ากับฝ่ายนปช.ที่สูญเสียมากมาย รัฐบาลซึ่งมีพรรคประชาธิปัตย์เป็นแกนนำ มองเหมือนกับว่าไม่ใช่คนไทยด้วยกันที่เสียเลือดเนื้อ
แน่นอนว่าอะไรที่นปช.ทำผิด หรือกรณีทำลายทรัพย์สินก็ต้องสืบสวนและนำผู้ก่อเหตุมาลงโทษ ซึ่งดูแล้วรัฐบาลและมือไม้ก็ขะมักเขม้นอย่างเต็มที่
แต่ทำไมคดี "ฆ่าคนตาย" ถึงแกล้งทำลืมไปได้
ถ้ามั่นใจว่ากระสุนทุกนัดที่ออกจากปากกระบอกปืนของทหาร ไม่ได้สังหารผู้บริสุทธิ์
แล้วต้องหวั่นเกรงอะไรกับการสืบสวนหาฆาตกรมาลงโทษ!??