คอลัมน์ เหล็กใน
มันฯ มือเสือ
 |
ซึ่งเป็นการคัดค้านในบางส่วน ไม่ใช่ทั้งหมด เนื่อง จากกลุ่มญาติวีรชนเชื่อว่านายทหารบางนายมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์สังหาร หมู่เดือนเม.ย.-พ.ค.53
แต่ที่ฟังแล้วน่าเห็นใจคือ แม่น้องเกดบอกตอนแรกที่ออกมาเคลื่อนไหวเรื่องนี้ก็รู้สึกดีว่า เมื่อมีรัฐบาลใหม่ก็น่าจะฟังเสียงประชาชนบ้างในการระงับรายชื่อแต่งตั้งโยก ย้ายนายทหาร แต่เรื่องก็เงียบไป
ระหว่างนั้นกลับมีข่าวผู้นำทหารต้องการให้รายชื่อผ่าน ฝ่ายค้านก็บอกว่าประชาชนหรือคนเสื้อแดงไม่มีสิทธิ์ยับยั้งโผทหาร
ทำให้แม่น้องเกดตั้งคำถามกลับว่า ถ้าประชาชนเจ้าของประเทศไม่มีสิทธิ์ยับยั้ง แล้วจะเสียภาษีเป็นเงินเดือนให้ทหารกับนักการเมืองทำไม
ทีคนเรียกร้องเป็นญาติผู้เสียชีวิตโดยตรงกลับไม่มีใครดูแลความรู้สึก
แต่ไม่ว่าใครจะสนใจความเคลื่อนไหวหรือไม่ก็ตาม แม่น้องเกดยืนยันจะสู้ต่อ สู้แบบลุยเดี่ยว ไม่มีแกนนำ ไม่อิงนปช. ไม่อิงรัฐบาล
"มี นักข่าวถามว่ารู้สึกโดดเดี่ยวหรือไม่ ก็ถึงกับอึ้งว่าทำไมไม่มีใครออกมาร่วมต่อสู้กับเรา นปช.นิ่ง รัฐบาลนิ่ง มีเราคนเดียวที่ออกมาเต้นแร้งเต้นกาเรื่องโผทหาร"
นี่คือความรู้สึกส่วนหนึ่งของญาติวีรชนที่ชักไม่แน่ใจท่าทีของรัฐบาลว่า จะช่วยเหลือพวกเขาให้ได้รับความยุติธรรมคืนมาได้มากน้อยแค่ไหน
แต่ถ้าพูดกันแบบแฟร์ๆ ต้องยอมรับว่ากรณี 91 ศพมีความคืบหน้าพอสมควรในรัฐบาลชุดนี้ โดยเฉพาะในส่วนคดี 13 ศพฝีมือเจ้าหน้าที่รัฐ
ส่วน การแก้ไขพ.ร.บ.การจัดระเบียบราชการกระทรวง กลาโหม ซึ่งถือเป็น "ควันหลง" จากการแต่งตั้งโยกย้ายทหารนั้น มีเสียงวิจารณ์เป็นสองทางคือ
ถ้ารัฐบาลทำเพื่อต้องการบรรเทาความเจ็บปวดผู้สูญเสียในเหตุการณ์ปีที่แล้ว ก็พอรับฟังได้อยู่
แต่ถ้าทำเพื่ออยากจะแทรกแซง ตั้งคนของตัวเองเข้าไปยึดตำแหน่งสำคัญในกองทัพ ตรงนี้รัฐบาลต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษ
ทหารไม่ยอมง่ายๆ แน่