ยุคสมัย สถานการณ์ และการต่อสู้ ...ตามความเป็นจริง

ที่มา ประชาไท

by Rebel

ปี 2010 เทียบไม่ได้กับปี 1900
ประวัติศาสตร์ที่ไหนๆ หรือช่วงเวลาใดๆ ก็ไม่สามารถเทียบ
หรือใช้กับสถานการณ์ของไทยตอนนี้ได้

ความจริงที่ต้องยอมรับ ณ. เวลานี้ พ.ศ. นี้ ก็คือ
เราหรือเขาก็ไม่สามารถใช้กำลังหรือ violence เพื่อให้ได้มาซึ่งชัยชนะได้

ถึงแม้เราจะรู้สึกว่า "แพ้" จาก violence ครั้งล่าสุด

ที่เขากระทำกับเรา แล้วเรารู้สึกเหมือนกับว่า "แพ้"

แต่เชื่อเถอะ ถ้าพวกเราเข้าใจในสถานการณ์
และไม่ว้อกแว้กไปตามที่พวกนั้นต้องการ
เราจะสามารถใช้ความผิดพลาดของฝ่ายตรงข้ามในครั้งนี้ เป็นใบเบิกทาง ไปสู่ชัยชนะได้
โดยไม่ต้องเสียเลือดเนื้อมากไปกว่านี้

ผมอยากจะบอกว่า "เราชนะแล้ว" เพียงแต่ว่า
เราต้องทำให้คนในสังคมนี้เข้าใจใน "ชัยชนะ" ของเรา นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด

เราต้องเข้าใจคำว่า "สังคม"
สังคมประกอบด้วยคน "มากมาย" "แตกต่าง" "ต่างจิตต่างใจ" "ดีบ้าง เลวบ้าง"

คนดี ไม่ได้หมายถึง
คนดีจริงๆ ไม่มีที่ติ หรือ คนเลว จะเลวบริสุทธิ์ เสมอไป กลับตัวกลับใจไม่ได้

เราต้องเข้าใจคำว่า "มนุษย์"
มนุษย์ ก็คือ "คนที่มีทั้งดีและเลว" แล้วคนเรา "เปลี่ยนความคิดไปมาได้ตลอด"

พูดถึงเสื้อแดง เราจะสู้อย่างไรเวลานี้
เราไม่ต้องหวังว่าจะเกิดการปฏิวัติเหมือนอย่างฝรั่งเศส
เพราะจริงๆแล้วก็คือ
การใช้ violence ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดการปฏิวัติอย่างนั้นขึ้นในไทย
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน พ.ศ. นี้
ผู้คนส่วนใหญ่ในสังคมนี้ ไม่ได้ยากจนข้นแค้น
เหมือนอย่างคนจีนตอนที่เหมาเจ๋อตุงชักจูงให้เข้าร่วมการปฏิวัติ
พวกเราพอมีกินมีอยู่
ถ้าให้ต้องจับปืนสู้... มี... แต่มีน้อย นั่นคือ "ความจริง" ที่ต้องยอมรับ

เราไม่ต้องกลัวที่จะต้องพบเจอกับความล้มเหลวเหมือนอย่างเทียนอันเหมิน
ที่ล้มเหลวเพราะ ไม่รู้จักคำว่า "ประชาธิปไตยคืออะไร" แต่... พวกเราก็รู้จักกันแล้วนี่...

เราไม่ต้องสร้างกองกำลัง เราไม่ต้องอยู่อย่าง หลบๆซ่อนๆ...
สิ่งที่พวกเรา "เสื้อแดง" ต้องทำก็คือ "อดทน" "อย่าใจร้อน"
เพราะพวกเราต้องเข้าใจว่า เราไม่ได้สร้างสังคมที่เข้มแข็งได้เพียงชั่วเวลาข้ามคืน
หรือข้ามปี ประวัติศาสตร์ได้สอนเราไว้แล้ว
แต่... "เราต้องทำอยู่ตลอดเวลา"
เราต้อง "ทำความเข้าใจกับคนในสังคม"และ "รอพวกเขา"
เพราะพวกเขาไม่ได้เข้าใจความเป็นไปในสังคมนี้ เหมือนอย่างที่เราเข้าใจ... อย่างถูกต้อง...

ในสังคมหนึ่งๆ จะมีคนที่เข้าใจความเป็นไปในสังคม อย่างลึกซึ้ง... ไม่กี่คน...
หน้าที่ของคนที่เข้าใจก็คือ ทำให้คนที่ไม่เข้าใจ... ตื่นตัว...
และเข้าใจใน "หน้าที่ของความเป็นส่วนหนึ่งของสังคม"
เราจะต้องทำให้คนในสังคมนี้ "ตื่นตัว" ให้ได้มากที่สุด เพื่อรอให้ถึง "วันเปลี่ยนแปลง"

จะเป็นอะไรที่ perfect มาก ถ้าถึงวันนั้น คนไทยส่วนใหญ่รู้แล้วว่า
"พวกเรารออะไรอยู่" และเมื่อถึง "เวลานั้น"
เราทุกคนรู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป โดยที่ไม่ต้องกลัว
เหมือนอย่างที่ฝ่ายตรงข้ามอยากให้กลัว ว่าขาดเขาแล้วเราจะอยู่ไม่ได้

เรามีระบบรัฐสภาอยู่แล้ว
(ถึงแม้ทุกวันนี้ จะทำไม่ได้เหมือนอย่างที่เราคาดหวัง)
ที่สำคัญ เรามี "มาตราหนึ่ง" เป็นของเราอยู่แล้ว อำนาจเป็นของพวกเราอยู่แล้ว
แล้วพวกนั้นจะไม่กล้าที่จะชิงอำนาจในมาตราหนึ่งนี้หรอก เชื่อผม...
เราต้อง ทำให้คนส่วนใหญ่รู้จักมาตราหนึ่งใน รธน. ให้ได้มากที่สุด

เราจะต้องสร้างสังคมที่เป็นสุข "เพี่อลูกหลานชาวไทยในอนาคต... ของเรา" ให้ได้

"อดทน" แล้วที่สำคัญ... "ต้องทำให้คนในสังคมไทยเข้าใจสถานการณ์"... ให้ได้...

ก่อนถึง "วันเปลี่ยนแปลง" ครับ

ผมเชื่อว่าคนไทยส่วนใหญ่เป็นคนดี ซื่อ...
แต่บางครั้งก็ซื่อจนเซ่อ โดนเขาหลอก
จะไปบอกว่าเขาโดนหลอก เขาก็ไม่เชื่อ แถมเราจะด่าโดนด่าเอา
การจะอธิบายให้คนเหล่านี้เข้าใจต้องใช้ ความจริง+ความอดทน สูงมากๆครับ

ถ้าคนส่วนใหญ่ในสังคมนี้รู้...
เหมือนอย่างที่พวกเรารู้ อะไรต่างๆก็จะง่ายครับ ผมเชื่ออย่างนั้นครับ

ถ้าใครที่เคยเห็นผมแสดงความคิดเห็นในประชาไท น่าพอจะจับทางผมได้ว่า
ผมก็เป็นคนที่มีความคิดค่อนข้างแรง...

ผมเฝ้าติดตามสถาณการณ์การเมืองมาได้ไม่นานนัก ก็หลังจากเห็นอะไรผิดปกติ
เกิดขึ้นในสังคมนี้ ช่วงแรกๆที่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุ ผมก็ไม่ได้ต่างจากคุณที่อยากเห็น
การเปลี่ยนแแปลงให้เร็วเท่าที่ใจอยากให้เร็ว

แต่... คุณต้องยอมรับความจริง ว่า ถ้าคุณออกจากประชาไท แล้วดูความคิดของ
ผู้คนรอบตัวคุณซิ... มีคนที่คิดเหมือนอย่างคนในประชาไทซักกี่คน...

ประชาธิปไตยคือเสียงส่วนใหญ่ ถ้าเสียงส่วนใหญ่ คือคนรอบๆตัวคุณ

คุณคิดว่าเราจะชนะได้เหรอ...