ที่มา thaifreenews
ร่วมรำลึก 31 ต.ค. กับการจากไป
ของ ลุงนวมทอง ไพรวัลย์ผ่านงานเขียน
นักเขียนหนุ่มไฟแรง เชตวัน เตือประโคน
จากนักศึกษาเกษตรศาสตร์ ภาควิชากีฏวิทยา
เชตวันหักเหเส้นทางเดินชีวิตของตัวเอง
สู่ถนนแห่งวรรณกรรม
โดยที่เจ้าตัวเองยอมรับอย่างเต็มหัวใจว่า
เลือกเดินในเส้นทางนี้เพราะความรัก
ความชอบ โดยแท้
และนั่นเป็นแรงผลักให้เขาฝึกฝนตนเอง
หาความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับงานเขียน
เพื่อสนองตอบความต้องการของตัวเอง
ทหารเกณฑ์คนจน กับ แรงบันดานใจงานเขียน
แรงบันดานใจกับการจากไปของ นวมทอง ไพรวัลย์
คนขับรถแท็กซี่ ขับชนรถถังในวันรัฐประหาร 19 ก.ย.2549
ทำให้เกิดงานเขียน ความตายของ "นวมทอง ไพรวัลย์"
คอลัมน์ แรงบันดาลคน
โดย เชตวัน เตือประโคน
แรงบันดานใจกับการจากไปของ นวมทอง ไพรวัลย์
คนขับรถแท็กซี่ ขับชนรถถังในวันรัฐประหาร 19 ก.ย.2549
ทำให้เกิดงานเขียน ความตายของ "นวมทอง ไพรวัลย์"
คอลัมน์ แรงบันดาลคน
โดย เชตวัน เตือประโคน
6 ปีที่แล้ว ผมอยู่ในชุดทหาร กำลังเดินทางเข้ากรุงเทพฯ
"ฝึกอีกแล้วหนอเรา ตั้งแต่เช้ายันค่ำ ครูเขาสั่งให้ทำ
จำต้องก้มหน้าทน...
"เรา เป็นเพียงทหารเกณฑ์คนจน
ใช่ลูกนายพัน ใช่หลานนายพล โถเราแค่พล ทหาร..."
ดังนั้น เมื่อได้พักเช่นนี้ ก็ย่อมต้องรีบหาความสุขให้กับตนเองทันที
แต่ความสุข มักจะอยู่กับเราไม่นาน และคราวนี้มันกะทันหันมาก
"ทหารเกณฑ์คนจนถูกเรียกตัวกลับค่ายด่วน
ตามคำสั่งคณะรัฐประหาร"
รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เพราะการถูกเรียกตัวกลับ
แต่เสียใจที่ประเทศชาติยังใช้วิธีการนี้ในการแก้ปัญหาบ้านเมืองอยู่
และที่ยิ่งเศร้าสลดมากขึ้นอีก คือการที่คนจำนวนหนึ่ง
เห็นดีเห็นงามกับการทำรัฐประหารในครั้งนี้
ดอกไม้ที่พวกเขานำไปหยิบยื่นให้กลุ่มทหาร
เป็นสิ่งยืนยันว่าพวกเขาชื่นชมวิธีการใช้อำนาจ
"เผด็จการ" เพื่อแก้ปัญหาที่ไม่อาจจัดการได้แบบทันท่วงที
และเพื่อต้องการจัดการบุคคลเพียงคนเดียว
จึงขอสนับสนุนวิธีการนี้
