ณ ที่แห่งนั้น เราจะไม่มีน้ำตา

ที่มา Thai E-News



30 มกราคม 2555
โดย เก้อ น่ะ

----------------
เชิงอรรถออกแบบ
----------------

1. มิได้สนับสนุนลัทธิยึดถือตัวบุคคล สิ่งที่กล่าวถึงคือสัญลักษณ์แทน"ความคิด"ชนิดหนึ่ง ผ่านบุคคลๆหนึ่งเท่านั้น ความจำเป็นในการใช้บุคคลแทนความคิดเป็นข้อจำกัดทั่วไปของการออกแบบเพื่อการ สื่อสารกับคนหมู่มาก

2. ชาติ คือชุมชนจินตกรรม(Imagined Community - อ.เบเนดิกต์ แอนเดอร์สัน) เราสร้างจินตนาการในขอบเขตพื้นที่ของรัฐดังที่ปรากฏในรูปของแผนที่ เรายึดถือบางสิ่งเป็นคุณค่าสูงสุดร่วมกัน กร่อนความหลากหลายทั้งมวลสู่คุณค่าส่วนกลางที่รัฐยึดถือ เรามีชาติ-ศาสนา-พระมหากษัตริย์ และค่านิยมประกอบอื่นๆที่ก่อความเป็นชาติขึ้น และเป็นความจริงสูงสุดที่ชีวิตสมาชิกในรัฐนั้นยึดถือ(รวมถึงควบคุมสมาชิกรัฐ ด้วยวิธีดังกล่าว ในนามระเบียบของสังคม)

แต่แค่เพียงเราก้าวเท้าข้าม เขตพื้นที่บนเปลือกโลกของรัฐเราออกไป ความจริงสูงสุดก็จะเป็นอื่น ก้าวเท้าเพียง 1 ก้าวข้ามไปที่ลาว มาเลเซีย ฯลฯ ความจริงสูงสุดก็จะไม่เหมือนที่เราเชื่อแล้ว

3. ทั้งหมดคือสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นในชุมชนจินตกรรมนี้ ซึ่งอาจเหมาะสมกับความเป็นจริงในบริบทของสังคมและปัจจัยในช่วงเวลานั้นๆ (และเราก็ยังควรที่จะต้องตั้งคำถามและตรวจสอบย้อนกลับไปได้อีกเช่นกัน ว่าเหมาะสมจริงหรือไม่อย่างไร)

4. เราสามารถสร้างจินตนาการใหม่ได้เรื่อยๆ ขยายขอบเขตคุณค่าเหล่านั้นให้กว้างขวางออกไปได้เรื่อยๆ เพราะยิ่งกว้างขวางเท่าไหร่ สังคมยิ่งมีทางเลือกในการปรับตัวให้เข้ากับพัฒนาการของโลกมากเท่านั้น รวมถึงความสามารถในการตรวจสอบระหว่างความคิดต่างๆในสังคมเองก็จะมีมากขึ้น ทั้งหมดเพื่อนำพาสังคมไปในทิศทางบวก -เราสามารถจินตนาการให้เป็นอะไรได้ทั้งนั้น-

5. คุณค่าที่ควรยึดถือขึ้นกับปัจจัยในสังคมนั้นๆก็จริง แต่ถ้าความจริงใดครอบครองสถานะสัจธรรมสูงสุดเฉพาะพื้นที่บนเปลือกโลกขอบเขต รัฐนั้นๆ เป็นไปได้ว่าจินตนาการชนิดนั้นอาจคับแคบและขัดกับธรรมชาติของมนุษย์ ...จินตนาการที่ยิ่งห่างไกลจากธรรมชาติของมนุษย์อันเป็นสากลมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งจะฉุดรั้งเราไว้มากเท่านั้น เมื่อโลกเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

6. และนี่คืออีกจินตนาการหนึ่ง...

สำนักงานออกแบบเพื่อชีวิต
ออกแบบไว้ ณ วันที่ 22 มกราคม 2555