ที่มา ประชาไท
ในเมื่อรัฐโรงสีธนานุเคราะห์
อ้าแขนรับทองคำของชาวนา
เพื่อแลกกับเสียงที่ดังเท่ากับเสียงอื่นๆ อีกหลายล้านเสียง
เอ้า! ช่วยกันแค่นหัวเราะให้กับข้าวเปลือกล้านๆ เม็ดที่อาจไม่มีโอกาสกะเทาะออกจากเปลือก
แล้วรองน้ำตาไว้กินจานข้าวสุกข้าวสารแพงๆ ให้คล่องคอมนุษย์เงินเดือน
ใครกันริษยา
ละอองส่วนแบ่งที่รอดผ่านถังพ่นยาฆ่าแมงตัวดีตัวร้ายตายเกลือน
ใครกันห่วงใย
ส่วนแบ่งที่หลุดพ้นราวใบมีดรถเกี่ยวข้าวว่าจะฟ่อนหนากว่ากระเป๋าคนจน
ควรจะห่วงว่ามูลค่าส่งออกจะพอเป็นค่าพันธุ์ข้าวฤดูหน้ารึเปล่า
ที่ดินก็เป็นของใครก็ไม่รู้
ไม่ต้องสำนึกบุญคุณชาวนาก็ได้
ถ้าข้าวที่กิน
ไม่ได้จ่ายชาวนาต่ำกว่าทุน
…
