ที่มา Thai E-News
"เป็นไงบ้างครับพี่ ทานข้าวกันหรือยังครับ" เสียงผมทักคุณตำรวจที่มาดูแลม๊อบเสื้อแดง
"เรียบร้อยแล้วครับ" ตำรวจวัย 40 กว่าๆ ตอบรับกับผมมา
ผมเลยถือวิสาสะ นั่งคุยท้ายรถกระบะใครก็ไม่รู้ ที่พี่เขานั่งอยู่ก่อนหน้า
"แล้วอาบน้ำกันที่ไหนล่ะครับพี่" ผมถามด้วยความเป็นห่วง เพราะสังเกตเห็นแต่ละท่าน เหมือนยังไม่ได้อาบน้ำกัน
"เอาน้ำลูบๆ กันหน่ะครับ ความสามารถเฉพาะตัว" พี่ตร.ตอบมา
"อ้าวพี่ นี่เขาไม่ได้จัดสรรให้พี่เลยหรือครับ ผมนึกว่า พี่เข้าไปอาบที่ทำเนียบเสียอีก" ผมถามกลับ
"พวกผมมันแค่ คนชั้น 2 หน่ะครับ ทำเนียบทหารเขายึดไปแล้วครับ พวกตำรวจดูแลรอบนอก" พี่ตร.เฉลยให้ฟัง
"แล้วพี่มาจากที่ไหนกันบ้างอ่ะครับ
" ผมถามกลับ
"หลายที่ครับ พวกผม ตชด. จากอุบลบ้าง สุรินทร์บ้าง ครับ" พี่ ตร. ตอบกลับมา
ผมสังเกตเห็น พี่ตำรวจ หลายนาย ที่ท่านนอนกันตามมีตามเกิด ตากฟ้า ตากยุงกันอยู่ข้างทาง พร้อมๆ กับเพื่อนๆ เสื้อแดงบางส่วน
"แล้วพี่รู้สึกกันยังไงบ้างครับ ที่ต้องมาคุมม๊อบเสื้อแดง" ผมถามความเห็นที่อยากรู้
"อุ่นใจครับ ที่อยู่กับม๊อบเสื้อแดง พวกเราสบายใจกันดี หลายๆ ครั้งที่เขา เอาข้าว เอาน้ำ เอาขนมมาให้พวกผม" เสียง พี่ตร. ตอบมา
ผมมองเห็นรอยยิ้มของแก ในขณะที่ตอบคำถามนี้ อย่างน้อยก็รู้สึกดี ที่เจ้าหน้าที่ไม่อึดอัดกับพวกเรา แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสงสารในความเป็นอยู่ ในการกิน การนอน การอาบน้ำ และดำรงชีวิตอยู่ในที่นี้ระหว่างปฏิบัติหน้าที่
"แล้วพี่เคยไปดูแลม๊อบเสื้อเหลืองบ้างไหมครับ" ผมรุกต่อ
"เคยครับ แต่ว่ามันไม่เหมือนเสื้อแดง มันอันตรายครับ อยู่นี่อุ่นใจ หันไปทางไหนก็พวกเรา และก็ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำอันตรายพวกผมด้วย ไม่เหมือนตอนโน้น (ม๊อบเสื้อเหลือง)" แกตอบกลับมา พร้อมกับกวาดสายตาไปยังพี่น้องเสื้อแดงรอบๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่แม้จะลำบาก ก็ยังดี ที่ได้อยู่ในหมู่มวลมิตร
ผมคงไม่ต้องถามต่อแล้วว่า มันอันตรายยังไง ภาพการทำร้ายเจ้าหน้าที่ การขับรถชน การยิงเจ้าหน้าที่ตำรวจ ยังคงอยู่ในความทรงจำของผมได้อย่างไม่เลือนหายไป
"เรามันแค่คนชั้น 2" เสียงแกรำพึงมาอีกครั้งและครั้งนี้ใช้คำว่า "เรา" แทน "พวกผม"
ใช่ครับพี่! เรามันแค่คนชั้น 2 คนชั้นที่อมาตย์มองว่า เป็นไพร่ คนชั้นที่ใครๆ มักมองว่า ซื้อได้ด้วยเงิน จัดตั้งกันมา ไร้การศึกษา
หลายคนอาจจะไม่พอใจนัก ที่ได้ยินคนว่าเสื้อแดง และหมิ่นในหัวใจแบบนี้ แต่สำหรับผม ผมกลับยินดีเสียอีก และยังคิดในใจว่า "ดีใจมากที่คิดแบบนี้ คิดว่ารับเงินมา จัดตั้งมา ดีจริงๆ กว่าคุณจะรู้ตัวอีกที หันหน้าไปทางไหน ก็เต็มไปด้วยคนใส่เสื้อแดงเต็มทั้งแผ่นดินแน่ๆ! แล้วถ้าถึงวันนั้น ผมคงไม่ต้องเสียเวลาไปบอกคุณว่า "เรามาด้วยหัวใจ เพื่อที่จะเรียกร้องประชาธิปไตย และความยุติธรรมกลับคืนมา..."
"ขอบคุณมากครับพี่ ผมไปก่อนนะครับ ไว้พรุ่งนี้เจอกันครับ" ผมร่ำลา ยกมือไหว้พี่ตำรวจ และเดินจากมา
ใช่ครับพี่ วันนี้เราอาจจะเป็นแค่คนชั้น 2 แต่ผมเชื่อว่าตราบใดที่พวกเราเสื้อแดง ร่วมสู้ด้วยกัน อย่างไม่ท้อถอย วันที่เราจะอยู่อย่างเท่าเทียมกัน วันที่เราได้ประชาธิปไตยกลับคืนมา คงอีกไม่นานอย่างแน่นอน!
ปล. เพื่อนๆ ท่านใดที่จะไปชุมนุม มี กย.15 ทากันยุงติดไม้ติดมือไปฝาก พี่ตร.หรือผู้ร่วมชุมนุมบ้างก็ดีนะครับ อย่างน้อย เราก็โดน 19 กย.ดลบันดาลให้มาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ณ.ที่เดียวกัน เหมือนๆ กัน 555
โดย คุณ Thaidelphi
ที่มา เวบบอร์ด ประชาไท
27 มีนาคม 2552
"เป็นไงบ้างครับพี่ ทานข้าวกันหรือยังครับ" เสียงผมทักคุณตำรวจที่มาดูแลม๊อบเสื้อแดง
"เรียบร้อยแล้วครับ" ตำรวจวัย 40 กว่าๆ ตอบรับกับผมมา
ผมเลยถือวิสาสะ นั่งคุยท้ายรถกระบะใครก็ไม่รู้ ที่พี่เขานั่งอยู่ก่อนหน้า
"แล้วอาบน้ำกันที่ไหนล่ะครับพี่" ผมถามด้วยความเป็นห่วง เพราะสังเกตเห็นแต่ละท่าน เหมือนยังไม่ได้อาบน้ำกัน
"เอาน้ำลูบๆ กันหน่ะครับ ความสามารถเฉพาะตัว" พี่ตร.ตอบมา
"อ้าวพี่ นี่เขาไม่ได้จัดสรรให้พี่เลยหรือครับ ผมนึกว่า พี่เข้าไปอาบที่ทำเนียบเสียอีก" ผมถามกลับ
"พวกผมมันแค่ คนชั้น 2 หน่ะครับ ทำเนียบทหารเขายึดไปแล้วครับ พวกตำรวจดูแลรอบนอก" พี่ตร.เฉลยให้ฟัง
"แล้วพี่มาจากที่ไหนกันบ้างอ่ะครับ
" ผมถามกลับ"หลายที่ครับ พวกผม ตชด. จากอุบลบ้าง สุรินทร์บ้าง ครับ" พี่ ตร. ตอบกลับมา
ผมสังเกตเห็น พี่ตำรวจ หลายนาย ที่ท่านนอนกันตามมีตามเกิด ตากฟ้า ตากยุงกันอยู่ข้างทาง พร้อมๆ กับเพื่อนๆ เสื้อแดงบางส่วน
"แล้วพี่รู้สึกกันยังไงบ้างครับ ที่ต้องมาคุมม๊อบเสื้อแดง" ผมถามความเห็นที่อยากรู้
"อุ่นใจครับ ที่อยู่กับม๊อบเสื้อแดง พวกเราสบายใจกันดี หลายๆ ครั้งที่เขา เอาข้าว เอาน้ำ เอาขนมมาให้พวกผม" เสียง พี่ตร. ตอบมา
ผมมองเห็นรอยยิ้มของแก ในขณะที่ตอบคำถามนี้ อย่างน้อยก็รู้สึกดี ที่เจ้าหน้าที่ไม่อึดอัดกับพวกเรา แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกสงสารในความเป็นอยู่ ในการกิน การนอน การอาบน้ำ และดำรงชีวิตอยู่ในที่นี้ระหว่างปฏิบัติหน้าที่
"แล้วพี่เคยไปดูแลม๊อบเสื้อเหลืองบ้างไหมครับ" ผมรุกต่อ
"เคยครับ แต่ว่ามันไม่เหมือนเสื้อแดง มันอันตรายครับ อยู่นี่อุ่นใจ หันไปทางไหนก็พวกเรา และก็ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำอันตรายพวกผมด้วย ไม่เหมือนตอนโน้น (ม๊อบเสื้อเหลือง)" แกตอบกลับมา พร้อมกับกวาดสายตาไปยังพี่น้องเสื้อแดงรอบๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่แม้จะลำบาก ก็ยังดี ที่ได้อยู่ในหมู่มวลมิตร
ผมคงไม่ต้องถามต่อแล้วว่า มันอันตรายยังไง ภาพการทำร้ายเจ้าหน้าที่ การขับรถชน การยิงเจ้าหน้าที่ตำรวจ ยังคงอยู่ในความทรงจำของผมได้อย่างไม่เลือนหายไป
"เรามันแค่คนชั้น 2" เสียงแกรำพึงมาอีกครั้งและครั้งนี้ใช้คำว่า "เรา" แทน "พวกผม"
ใช่ครับพี่! เรามันแค่คนชั้น 2 คนชั้นที่อมาตย์มองว่า เป็นไพร่ คนชั้นที่ใครๆ มักมองว่า ซื้อได้ด้วยเงิน จัดตั้งกันมา ไร้การศึกษา
หลายคนอาจจะไม่พอใจนัก ที่ได้ยินคนว่าเสื้อแดง และหมิ่นในหัวใจแบบนี้ แต่สำหรับผม ผมกลับยินดีเสียอีก และยังคิดในใจว่า "ดีใจมากที่คิดแบบนี้ คิดว่ารับเงินมา จัดตั้งมา ดีจริงๆ กว่าคุณจะรู้ตัวอีกที หันหน้าไปทางไหน ก็เต็มไปด้วยคนใส่เสื้อแดงเต็มทั้งแผ่นดินแน่ๆ! แล้วถ้าถึงวันนั้น ผมคงไม่ต้องเสียเวลาไปบอกคุณว่า "เรามาด้วยหัวใจ เพื่อที่จะเรียกร้องประชาธิปไตย และความยุติธรรมกลับคืนมา..."
"ขอบคุณมากครับพี่ ผมไปก่อนนะครับ ไว้พรุ่งนี้เจอกันครับ" ผมร่ำลา ยกมือไหว้พี่ตำรวจ และเดินจากมา
"เรามันแค่คนชั้น 2..." เสียงรำพึงจากพี่ตร. ที่ยังคงก้องอยู่ในหัวผม
ใช่ครับพี่ วันนี้เราอาจจะเป็นแค่คนชั้น 2 แต่ผมเชื่อว่าตราบใดที่พวกเราเสื้อแดง ร่วมสู้ด้วยกัน อย่างไม่ท้อถอย วันที่เราจะอยู่อย่างเท่าเทียมกัน วันที่เราได้ประชาธิปไตยกลับคืนมา คงอีกไม่นานอย่างแน่นอน!
ปล. เพื่อนๆ ท่านใดที่จะไปชุมนุม มี กย.15 ทากันยุงติดไม้ติดมือไปฝาก พี่ตร.หรือผู้ร่วมชุมนุมบ้างก็ดีนะครับ อย่างน้อย เราก็โดน 19 กย.ดลบันดาลให้มาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ณ.ที่เดียวกัน เหมือนๆ กัน 555
