มะเร็งประชาธิปไตย

ที่มา ไทยรัฐ

สื่อและองค์กรระหว่างประเทศที่มอง วิกฤติการเมืองไทย มีความเห็นแตกต่างจากข้อมูลข่าวสารที่คนไทยได้รับโดยสิ้นเชิง ต้องย้ำว่าการสลายการชุมนุมของรัฐบาลที่ผ่านมา ไม่ว่าองค์กรสากลของประเทศไหนก็รับไม่ได้ทั้งนั้น ไม่เชื่อไปถามเอกอัครราชทูตประจำประเทศต่างๆ โดยเฉพาะที่อเมริกาและยุโรป ต้องเดินสายชี้แจงกันจ้าละหวั่น

มีแต่ชนชั้นปัญญาชนของไทยนี่แหละที่เห็นดีเห็นงาม

เรื่องของการทุบหุ้น เรื่องของพฤติกรรมการปั่นหุ้น เรื่องของอาการกระเหี้ยนกระหือรือ จะซื้อดาวเทียมไทยคมให้ได้ เบื้องหน้าเบื้องหลังเป็นอย่างไร มีใครได้ใครเสีย เอาไว้จะเล่าให้ฟัง ท่ามกลางกระแสคัดค้านของผู้รู้ทั้งหลาย และมักจะตั้งคำถามเดียวกันไปถึงรัฐบาลชุดนี้ว่า

จะซื้อมาทำพระแสงอะไร

การขาดความรับผิดชอบในผลของการกระทำก็ต้องถือว่าสอบตกในวิชาการเมืองการปกครอง ไม่เช่นนั้นจะเอาใครที่ไหนมาเป็นผู้ปกครองก็ได้ไม่แตกต่างกัน วันนี้จะมีการตั้งคณะกรรมการขึ้นมาสารพัดชุด ถามว่าทั้งกรอบการทำงานและตัวบุคคลที่เข้ามารับผิดชอบงานนี้ได้รับความเชื่อถือแค่ไหน

เพราะ ความเชื่อถือ จะชี้นำไปสู่ความสำเร็จหรือไม่ ถ้าสังคมไม่เชื่อถือ ตั้งคณะกรรมการร้อยชุดพันชุดก็เปล่าประโยชน์ รัฐบาลก็จะ
ปัดความรับผิดชอบให้พ้นตัวไปเรื่อยๆ คณะกรรมการทำมึนๆไปสักระยะแล้วค่อยๆเงียบหายไป ถามว่า วิกฤติอุตสาหกรรมในมาบตาพุด วันนี้มีคำตอบหรือยัง ก็ยังแบ๊ะๆ

แค่สมมุติฐานเบื้องต้นก็ฟังลำบาก ครั้งหนึ่งเคยประกาศตัวชัดเจน ว่าจะเลือกสีนั้นสีนี้ พอใส่หัวโขนเข้าเท่านั้น อ้างว่า ต้องไม่แบ่งสี แบ่งกลุ่ม ต้องไม่แตกแยก ใครที่แตกแยกไม่เห็นด้วยกับการปรองดองให้ถือว่า ไม่รักชาติบ้านเมือง

แค่นี้ก็จบแล้ว

ชี้ให้เห็น เจตนาที่แอบแฝง อยู่ รายการนี้จะพยายามบิดเบือนฟอกตัวกันอย่างไรก็ตาม อย่างที่เกริ่นเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า หน้าต่างมีรูประตูมีช่อง เฉพาะสื่อมวลชนต่างประเทศตาเป็นสับปะรด

ถึงวันนั้นรัฐบาลชุดนี้ก็จะการันตีอะไรไม่ได้อีก ยามน้ำขึ้นวันนี้จะเอาคนรอบข้างที่มีตำหนิ มีข้อกล่าวหามาทำงานใกล้ชิดโดยที่ไม่มีริ้วรอยแม้แต่ขีดข่วน ไม่ว่าจะเป็น คุณกอร์ปศักดิ์ สภาวสุ คุณอัญชลี วาณิช เทพบุตร คุณอภิรักษ์ โกษะโยธิน แม่เลี้ยงติ๊ก หรือใครต่อใครอีกหลายคน หรือกระทั่งจำนนต้องปรับเปลี่ยนตำแหน่งทางการเมือง ก็จะมีตำแหน่งสำรองให้เสมอ ล่าสุดเรื่องของไทยคมก็โยนลูกไม่พ้นคนข้างตัว คุณศิริโชค โสภา คุณกรณ์ จาติกวณิช และใครอีกสองสามคนที่ยังไร้การต่อต้านวันนี้ ก็เพราะเหตุผลบางอย่าง แต่ไม่วันใดก็วันหนึ่ง มะเร็งที่กำลังเกาะกินประชาธิปไตยก็จะเกาะกินตัวเองและพ่ายแพ้แก่อำนาจประชาชน.

"หมัดเหล็ก"