WeLoveOurKing
How to insert weloveking to you website

ทรงพระเจริญ

ขัตติยาอัด คอป แต่งนิทานโยนความผิดเสธ แดง 18 9 55

สถาบันกษัตริย์อยู่ได้ด้วยความจริง

ธงชัย วินิจจะกูล: Truth on Trial

สถาบันกษัตริย์ถึงเวลาต้องปรับตัว

ตุลาการผิดเลน !


ฟังกันให้ชัด! "นิติราษฎร์" ไขข้อข้องใจ ทุกคำถามกรณีลบล้างผลพวงรัฐประหาร





วิดีโอสอนการทำน้ำหมักป้าเช็ง SuperCheng TV ฉบับเต็ม 1.58 ชม.

VOICE NEWS

Fish




เพื่อไทย

เพื่อไทย
เพื่อ ประชาธิปไตย ขับไล่ เผด็จการ

Monday, January 4, 2010

อำมาตย์หน้าโง่.... คนเสื้อแดงจะไม่อดทนอีกต่อไปแล้ว !

ที่มา ประชาไท

by LB1

ทุกสิ่งในโลกนี้ มีขีดความสามารถรองรับแรงกระทำได้ระดับหนึ่ง
โดยถ้าเกินระดับนี้ไปแล้ว จะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากมายเกิดขึ้นกับสิ่งนั้น
เราอาจเรียกระดับดังกล่าวนี้ว่า "ระดับของการยอมรับได้"

ดังเช่น การบรรจุน้ำลงในลูกโป่ง
เมื่อลูกโป่งแตก
ปริมาณน้ำจำนวนก่อนหน้าที่จะทำให้ลูกโป่งแตก คือระดับการยอมรับ (น้ำ) ได้ของลูกโป่งใบนั้น

คนก็เช่นกัน
เมื่อคนสัมผัสกับอารมณ์ต่าง ๆ โดยเฉพาะอารมณ์ไม่พอใจ
ตราบใดที่ยังไม่เกินระดับของการยอมรับได้ คนก็จะเก็บความรู้สึกไว้ไม่ระเบิดความโกรธออกมา

ความสามารถในการรองรับการกระทำจึงเป็นเรื่องธรรมดา และเป็นสมบัติเบื้องต้นของทุกสรรพสิ่งในโลกนี้
แต่ความไม่ธรรมดาก็คือ แม้แต่ในสิ่งเดียวกัน ธรรมชาติก็สร้าง "ระดับของการยอมรับได้" มาให้แตกต่างกัน
บางคนโกรธง่าย บางคนโกรธยาก
ซ้ำร้ายเมื่อสะสมความโกรธไปจนถึง "ขีดจำกัด" แล้ว
ไม่มีใครตอบได้ว่า คนโกรธยาก จะระเบิดอารมณ์ออกมาได้รุนแรง มากหรือน้อยกว่า คนโกรธง่าย

ดังนั้นถ้าเราเข้าใจธรรมชาติของปรากฏการณ์นี้ ก็อย่าไปทำให้ใครโกรธจะดีกว่า
-

มีเหตุผลมากมายที่ตอบได้ว่า ทำไมจึงมีคนเสื้อแดงเกิดและเพิ่มจำนวนมากขึ้น
ก็เพราะมีเหตุ จึงมีผล...
ถ้าไม่มีการใช้อำนาจบาตรใหญ่ พวกมึงทำอะไรผิดเสมอ
ก็คงไม่มีเสียงคัดค้าน ไม่มีปฏิกิริยาต่อต้าน และไม่มีคนเสื้อแดงเกิดขึ้น

ซ้าร้าย....
เขื่อนกักเก็บน้ำมีช่องทางระบายน้ำทิ้ง เพื่อป้องกันไม่ให้ปริมาณน้ำเกิน "ระดับการยอมรับได้"
การชุมนุมของคนเสื้อแดงเพื่อสื่อความรู้สึกของตนเองให้อำมาตย์รับรู้ จึงเป็น "ช่องทางระบายน้ำทิ้ง"
แต่รัฐบาลหุ่นของอำมาตย์ไร้สมองกลับพยายามทุกวิถีทางที่จะอุด "ช่องระบายน้ำทิ้ง" นี้ไม่ให้ทำงาน

ความอดทนของคนมีขีดจำกัด
คนเสื้อแดงต้องเจ็บปวดกับเล่ห์เหลี่ยมความเลวร้ายของอำมาตย์และสมุน
และคนเสื้อแดงได้อดทนกับการถูกกระทำมามากพอแล้ว

อำมาตย์หน้าโง่เอย
ปีนี้คือปี พ.ศ.2553
คนเสื้อแดงรอเพียงวัน ว. เวลา น. ที่จะต่อสู้แตกหัก
แต่ก็ยังมีใจกว้างพอจะเปิดทางเลือกให้คู่ต่อสู้
จะยอมเจรจา
จะยอมรับการเปลี่ยนแปลง
จะยอมสูญเสียบางส่วน เพื่อรักษาบางส่วน
เพื่ออยู่ร่วมแผ่นดินกันต่อไป

หรือจะหลับหูหลับตาสู้ ....เพื่อพินาศย่อยยับ

อารมณ์โกรธแค้นเมื่อระเบิดขึ้น
จากคนโกรธง่ายที่สุดไปสู่คนโกรธยากที่สุด
จะก่อให้เกิดการระเบิดของอารมณ์โกรธอย่างต่อเนื่อง จากคนหนึ่งคนสู่คนทั้งประเทศ
ไม่มีอะไรพินาศยิ่งไปกว่าความพินาศจากความต้องการ "ระบายความแค้น"

อำมาตย์หน้าโง่เอย
บุคคลในหน้าประวัติศาสตร์มีอยู่เพียง 2 แบบ คือ ดีเลิศ กับ เลวระยำ
ถ้ายังดื้อด้านจนถึงวันพินาศ
คงรู้ใช่ไหมว่า
รายชื่ออำมาตย์หน้าโง่ทั้งหมดจะปรากฏอยู่ "หน้าใด" ของประวัติศาสตร์ไทยช่วงกลางพุทธศตวรรษที่ 26.