ที่มา Thai E-News
หร๊อย-บรรยากาศหาเสียงด้วยสำเนียงทองแดงขนานแท้ของพรรคเพื่อไทย VS ประชาธิปัตย์
โดย ฉันทนา ซ้องสกุล
ใน รอบสองทศวรรษที่ผ่านมาถึงปัจจุบัน แวดวงนักวิชาการและสื่อมวลชน มักมีข้อสรุปกันว่า “การเลือกตั้งมีการซื้อเสียงกันในภาคอีสาน ภาคเหนือ หรือคนอีสานคนเหนือ โง่ ถูกซื้อ ขายเสียง” ต่างจากคนใต้รู้จัก”ประชาธิปไตย ไม่ขายเสียง”
ปัจจุบันก็ยังสรุปกันเช่นนั้น
เป็นความคิดที่ไม่เคยสำรวจ ไม่เคยทำการศึกษาวิจัยกันอย่างจริงๆจังๆ เป็นการเหมารวมแบบง่ายๆ หรืออาจจะ มีอคติอยู่ในใจ
ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ผู้เขียนได้มีโอกาสเดินทางไปสังเกตการณ์ และสนทนากับคนเหนือ คนอีสาน คนใต้ บางคนบางกลุ่ม
กลับพบว่า ภาคอีสาน และภาคเหนือ ตอนนี้ใครที่อยากจะเป็นหัวคะแนนพรรคอื่นๆที่มิใช่พรรคเพื่อไทย หายาก และคิดหนัก
เนื่อง เพราะว่า คนเหนือ คนอีสาน จำนวนมาก ตั้งใจเลือกพรรคเพื่อไทย แม้ไม่มีใครจ่ายเงินให้ ขณะที่พรรคอื่นๆ ที่จ่ายเงิน หัวคะแนนก็ไม่มั่นใจจะได้ตามเป้าที่จ่ายหรือไม่ ? จะมีการรับเงินแต่ไม่เลือกหรือไม่?
และถ้าไม่ได้ตามเป้า ที่มีการนับคะแนนในหน่วยเลือกตั้งระดับหมู่บ้าน สามารถรับรู้ได้ง่าย จะถูกคนจ่ายเงินตามเก็บเช็คบิลล์ทีหลังหรือไม่ ? จึงหาหัวคะแนนใจถึงยากมากขึ้น
ในทางกลับกัน คนใต้จำนวนมากส่วนใหญ่ก็ว่าได้ ยังหลงไหลเป็นปลื้มกับพรรคประชาธิปัตย์ เนื่องเพราะ เป็น”พรรคคนใต้” “ยังไงคนใต้ต้องรักพรรคของคนใต้”ไว้ก่อน
แต่ การเลือกตั้งในครั้งนี้ จากนโยบาย “ชั่งไข่ไก่” เข้าคิวซื้อ”น้ำมันปาล์ม” ที่คนใต้เองก็รู้ว่า ใครเจ้าของสวนปาล์มขนาดใหญ่ ใครเจ้าของโรงงานน้ำมันปาล์ม เกี่ยวข้องกับพรรคประชาธิปัตย์อย่างไร ? หรือไม่?
ที่สำคัญมากๆ การแก้ไขปัญหาน้ำท่วมใต้ที่ผ่านมา เกิดการเปรียบเทียบกับการแก้ไขปัญหาสีนามิ สมัยรัฐบาลทักษิณ เปรียบเทียบกับสรยุทธิ์ ข่อง 3 เห็นการแก้ไขปัญหาที่เชื่องช้า เห็นการประท้วงการไม่จ่ายเงินของชาวนครศรีธรรมราชช่วงน้ำท่วมครั้งก่อน
สิ่งเหล่านี้ ทำให้ ปักษ์ใต้ไม่เหมือนเดิม ในการเลือกตั้งครั้งนี้
และ มีผู้ลงสมัครหลายคน ที่เป็นทายาทนักการเมืองใหญ่โตบางพื้นที่ ซึ่งพรรคประชาธิปัตย์ส่งลงสมัครเลือกตั้ง โดยที่คนเลือกไม่พึงพอใจ "เสาไฟฟ้า"เสมือนดูถูกกคนเลือก จึงอาจมีคะแนนสั่งสอนกันบ้าง
ประเภทยังเลือกพรรค แต่ไม่เอาตัวบุคคล
หรือบางคนบางกลุ่ม ทำใจเลือกตัวบุคคล แต่ไปเลือกพรรคอื่น ประเภทยังไม่ตัดใจจากได้ รักเผื่อเลือกก็มีให้เห็น
นอก จากนี้แล้ว ยังพบว่า มีคู่แข่งบางพื้นที่ ตัวบุคคลลงสมัครเป็นที่นิยมของคนเลือก แต่ไม่สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ แถมมีเงินค่าน้ำชากาแฟ พันสองพันบาทก็มีขึ้นแล้ว
คนภาคใต้ประเภทเบื่อ ไม่มาเลือกตั้งก็มีให้เห็น ประเภทนั่งจดจ่อกับเอเอสทีวีคงโหวตโนตามพันธมิตรก็คงมีพอสมควร
คนใต้ที่ชัดเจนเลือกพรรคฝ่ายประชาธิปไตยก็นับวันปริมาณมากขึ้น
แต่ ก็มิใช่ว่า พรรคประชาธิปัตย์จะไม่ชนะในพื้นที่ภาคใต้ และพรรคประชาธิปัตย์ก็ต้องการให้คนมาลงคะแนนมากๆด้วย ไม่ใช่ชนะอยู่แล้วไม่ต้องไปลงคะแนน นอนตีพุงอยู่ที่บ้านก็ได้ เพื่อจะได้เป็นสง่าราศีให้กับพรรค
ส่วนจำเป็นต้องซื้อเสียงหรือไม่ ? ราคาแพงไหม ? คิดรายหัวหรือรายครอบครัว ? ต้องมีค่ารถมาแพงๆมาลงคะแนนหรือไม่? มิอาจรับรู้ได้
รอ การศึกษาวิจัยจากนักวิชาการ รอการพิสูจน์จากสื่อมวลชน อย่างจริงๆจรังๆ และควรเลือกพื้นที่จังหวัดตรังด้วย เนื่องเพราะ เป็นพื้นที่ของอดีตนายกรมต. ชวน หลีกภัย นายกรมต.ที่ยังเช่าบ้านเขาอยู่ ผู้ไม่เคยซื้อเสียงเลยในชีวิตนักการเมือง
คนอื่นซื้อให้หรือไม่? ก็มิอาจรู้ได้
เพียงแต่อยากบอกว่า “ไม่มีการซื้อเสียงที่ปักษ์ใต้ อาจเป็นมายาคติ” ก็ได้
ถ้าตราบใดนักวิชาการ สื่อมวลชน นั่งเทียนคิดเขียนกันอยู่ในห้องแอร์ และมีคำตอบกันอยู่แล้ว
แต่ผู้เขียนก็มิได้หมายความว่า คนขายเสียง จะเป็นคนไม่ดี ตามที่นักวิชาการ สื่อมวลชน บางคนวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่
เพราะบางแง่มุม
บางครั้ง การเลือกด้วย การได้สตางค์ด้วย ก็อาจเป็นการเริ่มต้นการต่อรองเบื้องต้นของคนเลือกด้วย มิใช่หรือ?
******
ข่าวเกี่ยวเนื่อง:เบอร์1พาเหรดที่ปักษ์ใต้กลางดงปชป.+Vote NO เสาไฟฟ้าไม่แบเบอร์นครมีสิทธิ์พลิกฉุนกินน้ำใต้ศอกชวน
-คนใต้อดีตเสื้อเหลืองสารภาพบาป:กว่าจะรู้เดียงสา
