อารยะขัดขืน

ที่มา บางกอกทูเดย์

• พญาไม้ทูเดย์
• พญาไม้

ผิดแล้วก็ผิดอีก ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำผิดซ้ำซากนั่นคือ..การดูแลไม่เหมือนกันในเรื่องเดียวกัน....ถ้ามันแค่คนสองคนมันก็ไม่เท่าไหร่..แต่นี่มันเกิดขึ้นกับความรู้สึกของประชาชนทั้งประเทศ...มันถึงเป็นเรื่องใหญ่..ชนิดที่ความตายก็หยุดยั้งมันไม่ได้.. เราจึงได้เห็นคนกลัวผีที่ไม่กลัวปืน เราจึงได้เห็นคนมือเปล่าที่เข้าไปแย่งปืนที่กำลังยิงจากมือทหารเชื่อกันหรือไม่...สิ่งเดียวที่แยกสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตที่เรียกกันว่าคนให้แปลกไม่ปนไปกับสัตว์หรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆ นั้นคือ ความรู้สึกต่อต้านความอยุติธรรมมนุษย์เป็นสัตว์โลกชนิดเดียวที่มักจะเอาตัวเข้าไปเปรียบเที่ยบกับสิ่งอื่นๆ และโดยเฉพาะ...มนุษย์ด้วยกัน..มนุษย์จึงสร้างโลกในนี้ขึ้นมา

ด้วยความรู้สึกและความรู้สึกนี่แหละ....คือความเป็นมนุษย์ความรู้สึกที่ว่า...เอ็งทำอะไรก็ไม่ผิด แต่ทำไมกูทำอะไรก็ผิดไปหมด..อย่างที่ปรากฏอยู่บนตัวเสื้อของคนเสื้อแดง..มันเป็นความรู้สึกที่กลั่นกันออกมาเป็นตัวอักษร..ความรู้สึกดังกล่าว..เป็นโซ่เหล็กพลังดูดมหึมาที่ที่เร่งร้อยผู้มีความรู้สึกเช่นเดียวกันให้มานอนกลางดินกินกลางทรายอยู่ด้วยกัน นานเกินวันสู้ด้วยกันนานเกินปีและเมื่อการต่อสู้นั้นมันไม่ได้รับการสนองตอบ..นานเข้านานเข้า..พวกเขาจึงเรียกคำแทน

พวกเขาว่า “ไพร่” และเกาะกลุ่มต่อสู้กันต่อไปในสันดานและความรู้สึกแห่งการเป็นสัตว์มนุษย์ผิดแล้วผิดอีก..แต่ไหนแต่ไรมา..การทำม็อบสัญจรของม็อบเสื้อแดง..ก็ไม่ได้รับการขัดขวางลื่นใหลไปตามถนนหนทาง..นอกจากจะเข้าพื้นที่ที่มีรั้วกางกั้น..แต่ทันทีที่มีม็อบเกิดใหม่มาต้านม็อบ..ม็อบใหม่สามารถเดินไปไหนก็ได้ชุมนุมที่ไหนก็ได้..แต่ม็อบเก่ากลายเป็นม็อบที่ถูกปิดกั้นแม้แต่บนถนนหนทาง..ใช้อาวุธและกำลังแบบห้ามผ่านเด็ดขาดรัฐบาลไปสร้าง ม็อบเขาม็อบเราขึ้น

มา..จนคนทั่วไปรู้สึกว่า..รัฐบาลกำลังต้องการให้ประชาชนชาติเดียวกันต่อสู้กัน และเตรียมที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการต่อสู้นั้นแต่รัฐบาลลืมไปว่า...คนถืออาวุธที่เรียกกันว่าทหาร..คนถืออาวุธที่เรียกกันว่าตำรวจนั้น..เขาก็เป็นคนเป็นมนุษย์..เขาก็มีความรู้สึก..และแยกแยะได้..เขาเป็นไพร่ที่ถูกใช้ให้มาประหัตประหารไพร่ด้วยกัน เขาเหล่านั้นแยกแยะได้ถึงความยุติธรรมกับอยุติธรรมอาระยะขัดขืนจึงอุบัติขึ้น