ที่มา เดลินิวส์
เป็นข่าวน่าสนใจ เมื่อ “บารัค โอบามา” ประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา กล่าวตำหนิ และ แสดงความไม่พอใจอย่างรุนแรง เรื่องผู้บริหารในสถาบันการเงินของวอลสตรีต ได้ กอบโกยโบนัส เมื่อปีที่แล้วมากถึง 6.44 แสนล้านบาท
กอบโกยไป ทั้ง ๆ ที่ ประชาชนผู้เสียภาษีทั้งหลายต้อง เจียดเงิน มาช่วยธุรกิจการเงินซึ่ง กำลังพังพินาศ อยู่
“โอบามา” กล่าวว่า นี่คือ การกระทำ ที่ไร้ความรับผิดชอบอย่างที่สุด
นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องที่ น่าละอาย อีกด้วย เพราะว่าแทนที่กลุ่มคนที่วอลสตรีต ซึ่งกำลังร้องขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลจะแสดงถึง ความมัธยัสถ์ ตลอดจนแสดง ความมีวินัย และ ความรับผิดชอบ ให้เห็น การกลับเป็นว่า ถลุงได้ถลุงเอา โดยไม่ดูเลยว่าประเทศชาติกำลังประสบปัญหาอะไรบ้าง
“ซิตี้ กรุ๊ป” ก็โดน หางเลข ไปกับเขาด้วย
เพราะ “ซิตี้ กรุ๊ป” ได้ร้องขอความช่วยเหลือจาก แผนฟื้นฟูตลาดการเงิน มีมูลค่าสูงถึงสองร้อยกว่าล้านบาท แต่ในแผนดันมีการขอซื้อ เครื่องบินเจ็ต มูลค่ากว่า 1,500 ล้านบาทด้วย ซึ่งแผนซื้อเครื่องบินได้ถูกยิงตกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แต่ดั้งแต่เดิมมา ยอดเงินโบนัสของผู้บริหารในวอลสตรีต จะมีมูลค่าสูงถึง 1.15 ล้านล้านบาท
ปีที่แล้ว ถูกปรับลดลงมาเหลือเพียง 6.44 แสนล้านบาท ซึ่ง “โอบามา” มองว่า ยังสูงอยู่ดี เพราะมาจ่ายกัน ในช่วงที่ สหรัฐอเมริกากำลังมีปัญหาเศรษฐกิจอยู่
เป็นที่ทราบกันดีว่า สหรัฐอเมริกา ณ เวลานี้ กำลังอยู่ในสภาวะที่แย่เอามาก ๆ
ตัวเลขจีดีพีในไตรมาสสุดท้ายของปีที่แล้วหดตัวมากที่สุดในรอบ 3 ทศวรรษ
ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจอาร์กัสรีเสิร์ช กล่าวว่า ที่เป็นเช่นนี้ เพราะ การใช้จ่ายของผู้บริโภคอยู่ในภาวะที่ตกต่ำสูงสุด และ บริษัทเอกชนต่าง ๆ ของสหรัฐอเมริกามีการปลดคนงานอย่างต่อเนื่อง โดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดยั้งแต่ประการใด
ปีนี้ คาดการณ์อีกว่า คนสหรัฐอเมริกาจะตกงานเพิ่มขึ้นอีกอย่างน้อย 2 ล้านคน
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะประเทศสหรัฐอเมริกา ทุกประเทศ กำลังประสบปัญหาเหมือนกันหมด
คาดเดาว่า มาถึงปีนี้ คนทั้งโลกจะตกงานมากถึง 250 ล้านคน ซึ่งไม่ใช่เรื่องธรรมดา
การที่ “โอบามา” กล่าวตำหนิเหล่าผู้บริหารในสถาบันการเงินของวอลสตรีตนั้น เป็นการสมควร แล้ว
เพราะการเป็นผู้บริหารจะต้องคำนึงอย่างมากคือคำว่า “จิตสำนึก”
“จิตสำนึก” ที่กล่าวถึงนี้คือ ความเสียสละ และ ความรู้ดีรู้ชอบ
“เสียสละ” หมายถึงว่า แม้จะอยากได้ แม้จะควรได้ แต่ก็ไม่เอา ด้วยถ้าเอาแล้ว จะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี
“รู้ดีรู้ชอบ” คือ รู้ว่าทำอะไรแล้ว “ดี” ทำอะไรแล้ว “ชอบ” และ “ดี” หรือ “ชอบ” นั้นต้องมองในแง่มุมของผู้อื่น ไม่ใช่ยึดติดเอาความคิดของตัวเองเป็นที่ตั้ง
ในองค์กรต่าง ๆ ผู้บริหารมีความสำคัญเป็นพิเศษ องค์กรจะเจริญ จะอยู่รอดไปได้หรือไม่ ขึ้นกับว่ามีผู้บริหารประเภทใด
ถ้ามีผู้บริหารที่ ไม่เสียสละ ไม่รู้ ดี รู้ชอบ พนักงานในระดับล่างและภายใต้ การบังคับบัญชา ก็จะเป็น “แพะ” ได้ใน ทุกเวลา
เมื่อ ผลประกอบการ ไม่ดี ก็จะไล่พนักงานออกไปก่อนทั้ง ๆ ที่ บุคคลที่เป็นผู้บริหารคือตัวจักรที่สำคัญทำให้ผลประกอบการไม่ได้รับความสำเร็จ แต่ผู้บริหารจะปัดความรับผิดชอบไปให้กับพนักงานก่อนเสมอ
ยามที่มีวิกฤติ เราต้องการผู้บริหารที่เสียสละ ไม่ว่าจะเป็นในองค์กร หรือระดับบ้านเมืองก็ตาม
ถ้าเราได้ผู้บริหารที่ไร้ซึ่ง จิตสำนึกแห่งความรับผิดชอบ ผลที่สังคมจะได้รับคือ วิกฤติจะวิกฤติมากขึ้น และ เราจะไม่สามารถ แก้ปัญหาวิกฤติอะไรได้เลย.
อนุภพ
