ที่มา ไทยรัฐ วิกฤติบ้านเมืองเวลานี้ต้องโทษ ความอำมหิตของเผด็จการซ่อนรูป ด้วยส่วนหนึ่ง โดยเฉพาะการยุบพรรคการเมืองและตัดสิทธิ์ทางการเมืองของนักการเมือง ทำให้บุคคลที่พร้อมไปด้วยภาวะผู้นำถูกตัดสิทธิ์ทางการเมืองไปด้วย หมัดเหล็ก
จะเป็นไปตามแผนบันไดสี่ขั้นหรืออย่างไรก็เป็นอีกเรื่องแต่ต้องยอมรับว่าบุคลากรชั้นนำของประเทศที่จะเป็นผู้นำรุ่นใหม่
ต่อไปที่ ถูกขีดวงจำกัดอยู่ในบ้านเลขที่ 111 ล้วนแต่มีคุณภาพทั้งทางด้านเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง พร้อมที่จะเป็นผู้นำอย่างสมบูรณ์แบบ
ความมีภาวะผู้นำของคนเหล่านี้ หล่อหลอมมาจากประสบการณ์ ทางด้านบริหารและการเรียนรู้ที่สั่งสมไว้ด้วย วัยวุฒิและคุณวุฒิ ทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นการตัดสินใจที่จะนำไปสู่ความหายนะของประเทศหรือความสูญเสียของประชาชน จะไม่ทำเด็ดขาด
เมื่อบุคลากรเหล่านี้ถูกจำกัดสิทธิ์ทางการเมืองเสียแล้ว บุคลากรที่ไร้คุณภาพขาดซึ่งวิสัยทัศน์และภาวะความเป็นผู้นำ จึงถูกเข็นเข้ามาบริหารประเทศแทน คนเหล่านี้สามารถที่จะสั่งขวาหันซ้ายหันได้ง่ายๆ ใช้เป็นเครื่องมือที่จะดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งโดยไม่มีข้อโต้แย้ง
เพราะขาดบารมีและสำนึกความเป็นผู้นำนั่นเอง
เป็นหุ่นเชิดของเผด็จการซ่อนรูป เป็นตัวแทนในการใช้อำนาจเผด็จการ และเป็นหมากเบี้ยของสงครามตัวแทนระหว่างประชาธิปไตยกับเผด็จการ
วันนี้ประเทศไทยแทบจะเหลือแต่ซากปรักหักพัง ความเป็นอธิปไตย ความสมานฉันท์ของคนไทยกลายเป็นสุญญากาศโดยสิ้นเชิง มีแต่ความแตกแยกความขัดแย้ง หวาดระแวงและสงครามการเมือง
มีผู้บาดเจ็บล้มตายเพราะสงครามการเมืองเป็นจำนวนมาก เสถียรภาพความมั่นคง ไม่เหลืออะไรไว้เป็นสัญลักษณ์ของความเป็นรัฐถาธิปัตย์ เศรษฐกิจพินาศย่อยยับ
ชาวโลกมองประเทศไทยเป็นดินแดนก่อการร้าย
เป็นแดนมิคสัญญี ทั้งสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ทั้งภาคเหนือ ภาคอีสาน หรือแม้แต่ในเมืองหลวงของประเทศไทยเต็มไปด้วยอันตรายจากภัยสงคราม เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน
คนที่เป็นผู้นำจะต้องมีความสำนึกต่อความสูญเสียในสิ่งที่เกิดขึ้น อย่างน้อยจะต้องรู้สึกเป็นทุกข์เป็นร้อน รู้สึกวิตกกังวล
กับความหายนะครั้งสำคัญที่จะพลิกประเทศไทยจากหน้ามือเป็นหลังมือ
นานาอารยประเทศมองประเทศไทยด้วยสายตาดูถูกดูแคลนก็ช่างเถอะ แต่คนไทยที่มองหน้ากัน ด้วยสายตากระหายเลือด บ่งบอกถึงการสิ้นชาติในที่สุด
ไม่มีคำว่าเสียสละและรับผิดชอบหรือแม้แต่คำขอโทษ
เห็นนายกฯ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ออกรายการทีวีถี่ยิบตอบโต้ประชาชนที่ถูกมองว่าเป็นศัตรูทุกเม็ด ตาต่อตาฟันต่อฟัน เห็นแล้วไม่สบายใจ ไม่ได้ห่วงว่าฝ่ายไหนจะแพ้จะชนะ ไม่ได้ห่วงว่าจะยุบสภาหรือไม่ยุบ
แต่ห่วงว่าประเทศจะล่มจม.