สารพัดทุกข์

ที่มา ข่าวสด

คอลัมน์ เหล็กใน

สมิงสามผลัด

ถ้าไม่เรียกว่า "ง่อนแง่น" ก็ไม่รู้จะใช้คำอะไรเปรียบเปรยสถานภาพของรัฐบาลชุดนี้แล้ว

เพราะสร้างสารพัดปัญหา ทดกับนิ้วมือทั้ง 2 ข้างยัง ไม่พอ

ปัญหาหลักที่รัฐบาลก่อไว้และยังแก้ไม่ตก

ก็ไม่พ้นเรื่องปากท้อง

ตัวอย่างกันง่ายๆ เรื่องน้ำมันปาล์ม

ปล่อยให้กักตุนกันจนขาดตลาด

พรรคประชาธิปัตย์กับพรรคร่วมขัดแข้งขัดขากันเอง

ทำให้ประชาชนรับความเดือดร้อนไม่สิ้นสุด

ล่าสุดต้องรับกรรมกันต่อ เพราะทั้งปลากระป๋อง ซีอิ๊ว ครีมเทียม ขึ้นราคากันไปเรียบร้อยแล้ว

นี่คือผลงานของรัฐบาลที่ผู้บริโภคต้องจำทน

อีกปัญหาปากท้องก็เรื่องปัญหาข้าว ราคาตกต่ำหนักจนเกษตรกรอยู่เฉยกันไม่ได้แล้ว

ชาวนาทั้งภาคกลางและภาคเหนือชุมนุมปิดถนนทั้งที่อยุธยา-พิษณุโลก

เรียกร้องให้รัฐบาลประกันราคาข้าวที่ตันละ 1.4 หมื่นบาท

เพราะตอนนี้ขายได้แค่ตันละ 7 พัน

เช่นเดียวกับม็อบไร่อ้อยก็ทนไม่ไหวปักหลักประท้วงที่หน้าพรรคประชาธิปัตย์

ประจานความล้มเหลวในการแก้ปัญหาราคาน้ำตาล

ชาวบ้านปากมูนยังคงชุมนุมกันที่ศาลากลาง จ.อุบล ราชธานี นานเป็นสัปดาห์ๆ แล้ว

แต่รัฐบาลก็ยังไม่เหลียวแล ไม่เปิดประตูเขื่อนให้

ทั้งหมดนี้ เป็นชาวบ้านที่เดือดร้อนจริงๆ

ไม่ใช่ม็อบที่มีวาระแอบแฝง

ก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมชาวบ้านเดือดร้อนเรื่องปัญหาปากท้อง

กลับไม่ได้รับการตอบสนองจากรัฐบาลที่เป็น รูปธรรม

อีกเรื่องที่อาจเป็นหมัดน็อกนายกฯมาร์ค

ความอืดอาดล่าช้าในการช่วยเหลือแรงงานไทยในประเทศลิเบีย

สะท้อนถึงความสามารถของรัฐบาลเด็กเป็นอย่างดี

เหตุการณ์จลาจลในลิเบียล่วงเลยมานานเป็นเดือนแล้ว

แต่แรงงานไทยในลิเบียที่มีอยู่มากถึง 2.4 หมื่นคน เพิ่งได้รับการช่วยเหลือกลับประเทศแค่ 5 พันคนเท่านั้น

ที่เหลืออีกเกือบ 2 หมื่นคนยังชะตามืด !!

คน 2 หมื่นคนกู้หนี้ยืมสินเป็นแสนๆ ใช้ค้ำประกันไปทำงานที่ลิเบีย เพื่อเลี้ยงดูญาติพี่น้องอีกรวมแล้วหลายแสนคน

ตอนนี้ 2 หมื่นชีวิตยังอยู่กลางสมรภูมิลิเบีย

อีกหลายแสนชีวิตในเมืองไทยจะอยู่กันยังไง ??

พวกที่กลับมาถึงไทยแล้วก็ยังเคว้ง เพราะรัฐบาลยังไม่มีมาตรการช่วยเหลืออะไรเลย

ต้องถามว่านายกฯมาร์คคิดอะไรอยู่

หรือคิดแต่เพียงว่าทำยังไงให้รัฐบาลอยู่รอด

ปล่อยให้ประชาชนอยู่กันไปตามยถากรรม