ความไม่แน่นอน ภายหลัง 19 พ.ค. 2553 ของ "สังคมไทย"

ที่มา ข่าวสด

มีร่องรอย "ความเกลียด" ดำรงอยู่อย่างเป็นรูปธรรมจำนวนมากภายหลังสถานการณ์สลายการชุมนุมเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม

เป็นร่องรอยที่เห็นได้จากคราบเลือดของ "คนตาย"

เป็นร่องรอยที่เห็นได้จากคราบเลือดของ "คนบาดเจ็บ" เป็นร่องรอยอันสัมผัสได้จากเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของ "คนถูกยิง"

ไม่ว่าจะเป็น ณ แยกราชประสงค์ ไม่ว่าจะเป็น ณ วัดปทุมวนารามวรวิหาร

เป็นร่องรอยจากซากปรักหักพังของอาคารสูง ไม่ว่าจะเป็นเวิลด์เทรด เซ็นเตอร์ ไม่ว่าจะเป็นโรงหนังสยาม

เป็นร่องรอยจากรูกระสุนที่เจาะเข้าไปแม้กระทั่งพื้นคอนกรีตของลานจอดรถ

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นร่องรอยอันสะท้อนให้เห็นถึงความเกลียดซึ่งฝังอยู่อย่างลึกซึ้ง เพราะหากไม่มีความเกลียดคงไม่สามารถลั่นกระสุน เพราะหากไม่มีความเกลียดคงไม่สามารถเผาได้

น่าเศร้าก็ตรงที่เป็นความเกลียดระหว่างคนไทยต่อคนไทยด้วยกัน



ถามว่าเหตุใดจึงยังไม่ยกเลิกพ.ร.ก.การบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน ถามว่าเหตุใดจึงยังไม่ยกเลิกประกาศเคอร์ฟิว

แม้ว่าเสียงปืนจะสงบลงไปแล้ว ณ แยกราชประสงค์

แม้ว่ากทม.จะสามารถระดมประชาชนเข้าร่วมในการกวาดและชำระล้างความสกปรกอันตกค้างมาจากการชุมนุมนับแต่วันที่ 3 เมษายน เป็นต้นมา

เพราะว่าสถานการณ์ยังอยู่ในความฉุกเฉินอยู่

ด่านตรวจอย่างเข้มข้นอันเป็นการสนธิกำลังระหว่างทหาร ตำรวจและอาสาสมัครพลเรือนจึงยังมีความจำเป็น

เสียงปืนอาจสงบลงแล้วในมหานครกรุงเทพฯ แต่การลอบยิงเข้าใส่ธนาคารอันเป็นเป้าหมายทางการเมืองยังดำรงอยู่ การลอบเผาศาลาที่พักประชาชนริมถนนสายสำคัญอย่างถนนสายเอเชียทั้งที่พระนครศรีอยุธยาและอ่างทองยังดำรงอยู่

เพียงแต่กระจายจากแยกราชประสงค์ไปยังพื้นที่ต่างจังหวัดเท่านั้นเอง



ยังไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าแผนเยียวยาบนพื้นฐานของแผนโรดแม็ปเพื่อความปรองดองสมานฉันท์ 5 ประการที่เคยเสนอโดย นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จะเดินหน้าไปอย่างไร

เพราะว่าการไล่ล่าแกนนำนปช.ทั้งในส่วนกลาง ส่วนภูมิภาคก็ยังเดินหน้าต่อไป

เพราะว่าการขจัดเงื่อนไขมิให้นปช.แดงทั้งแผ่นดินสามารถหวนกลับมาสำแดงบทบาทต่อไปอีกก็ยังเดินหน้าต่อไป

รัฐบาลหวังว่าจะสามารถจัดการกับนปช.แดงทั้งแผ่นดินอย่างราบคาบ

ด้านหนึ่ง มีการไล่ล่าจับกุมจำกัดบริเวณ ด้านหนึ่ง มีการดำเนินมาตรการเพื่อตัดท่อน้ำเลี้ยงระหว่างต่างประเทศกับในประเทศให้หมดสิ้น

ความหวังก็คือ การตั้งข้อหาก่อการร้ายให้กับ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร

ความหวังก็คือ หากสยบอิทธิพล พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ทั้งทางด้านเศรษฐกิจและการเมือง หากสยบทุกองคาพยพของนปช.แดงทั้งแผ่นดิน นั่นหมายถึงความสงบสุขอย่างแท้จริงในสังคมไทย

เป็นเช่นนั้นได้จริงละหรือ



ยังไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าจะมีการยุบสภาเพื่อเลือกตั้งใหม่ในระยะเวลาใดปีนี้หรือว่าปีหน้า

กระนั้น ความหวั่นเป็นอย่างมากก็คือ กระบวนการเลือกตั้งมิได้เป็นคำตอบว่าจะสามารถสานความขัดแย้งและแตกแยกทางความคิดที่เกิดตั้งแต่ก่อนรัฐประหารเดือนกันยายน 2549 หรือไม่

แล้วอะไรคือทางออกเพื่อความสงบสุขอย่างแท้จริงในสังคมเฉพาะหน้าของไทย