คนที่ผิดกว่ามือเผา

ที่มา ข่าวสด

คอลัมน์ ชกไม่มีมุม

วงค์ ตาวัน



ลองนึกถึงภาพเหตุการณ์ในบ้านเมือง ถ้าหากรัฐบาลกับนปช.เจรจากันได้ ลงเอยด้วยการสลายตัวกลับอย่างสงบ ถนนราชประสงค์กลับคืนสู่ปกติ หนักหน่อยก็แค่การกวาดเก็บขยะ ล้างถนน

ไม่ต้องล้างเลือดประชาชน

ทั้งไม่มีตึกรามวอดวาย

จากนั้นรัฐบาลก็รีบดำเนินการแก้ไขรัฐธรรมนูญ เตรียมยุบสภาและเลือกตั้งในปลายปี พร้อมๆกับมีเวลาบริหารประเทศชาติ โชว์ฝีมืออีกพักใหญ่

พรรคการเมืองต่างๆ ก็เตรียมตัวลงสนามเลือกตั้ง

การเลือกตั้งไม่ใช่ทั้งหมดของประชาธิปไตย แต่เป็นหนทางที่เปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วมได้อย่างเป็นรูปธรรม ยิ่งทำให้สกปรกน้อยที่สุด ก็คือการคืนอำนาจให้ชาวบ้านอย่างดีที่สุด

ทุกพรรค ทุกขั้วทุกสี มีสิทธิเสมอภาคกัน ในการใช้สิทธิเลือกตั้ง!

เพียงแค่การยอมเจรจา ไม่มีเรื่องเสียหน้า ไม่มีคำว่าแพ้ไม่ได้

เหตุการณ์เลวร้าย 19 พ.ค. คงไม่เกิด ความรุนแรง 10 เม.ย. อาจไม่มี

สำคัญสุดประชาชนไม่ต้องเซ่นสังเวยชีวิตถึงกว่า 80 ศพ

เป็นความตายของพลเมืองไทยต่อปัญหาการเมืองที่มากมายที่สุดในประวัติศาสตร์

รัฐบาลจอมพลถนอม รัฐบาลพล.อ.สุจินดา ชิดซ้ายไปเลย

ทั้งยังกลายเป็นหนี้เลือดหนี้แค้น ที่หากรัฐบาลไม่ยอมรับผิดชอบ ก็น่าเป็นห่วงยิ่ง

หน่วยข่าวกรองทุกหน่วยเตือนไว้แล้วด้วยความห่วงใยว่า ม็อบจบแบบโดนปราบ ย่อมเกิดความรุนแรงติดตามมาอย่างแน่นอน

หากย้อนกลับไปคืนวันที่ 10 เม.ย. ถ้ารัฐบาลไม่สั่งการผิดพลาด ให้ทหารเข้ายึดพื้นที่คืน ท่ามกลางผู้ชุมนุมนับหมื่น แล้วต่อเนื่องจนกลางคืน ย่อมไม่บานปลาย ล้มตายกันเกือบ 30 ศพ

แล้วถ้ารีบเจรจากันให้จบ ก็จะไม่เพิ่มเกิน 80 ชีวิต

ในวันที่ 19 พ.ค.เอง เมื่อตัดสินใจใช้การทหาร คือปฏิเสธแนวทางสันติ ทำให้มีคนล้มตายตามมาอีก

แล้วไม่มีการประเมินความเสี่ยง หากทหารเข้าถึงพื้นที่ราชประสงค์ พื้นที่เปราะบาง จะควบคุมม็อบได้หรือไม่

ไปจนถึงไม่มีแผนป้องกัน เมื่อฝูงชนเกิดบ้าคลั่งด้วยความแค้นจะมีการเผาย่านการค้าตามมา

เรื่องแบบนี้ถ้าไม่รู้ ไม่เตรียมไว้ก่อน ถือเป็นความผิดพลาดของรัฐบาลด้วย!!

มือเผานั้นผิดแน่ ผู้นำม็อบก็ต้องชดใช้ความผิด

แต่ความเป็นผู้บริหารบ้านเมืองของนายกฯ ต้องรับผิดชอบสูงกว่า!