ที่มา ประชาไท
ใครกันหรือ กำเนิดข้า มารองบาท
เป็นเพียงทาส ชาติไพร่ ไร้ปีกฝัน
เสี้ยวดวงแดด นั้นแผดเผา เราทุกวัน
จึงใฝ่ฝัน จักพลิกฟ้า ชะตากรรม
ร้าวรอยแส้ เจ็บแผลบาด ที่พาดผ่าน
คือใครกัน กำเนิดข้า มาเหยียบย่ำ
หมู่ดาวลอย หลงฟ้า กว่าจะช้ำ
เสียงครวญคร่ำ ย้ำทางเปลี่ยว ไม่เหลียวมอง
ใครกันหรือ กำเนิดข้า มายากไร้
ดินแดนไหน ใครกันเล่า เป็นเจ้าของ
ชีวิตข้า หัวใจข้า ใครครอบครอง
อยากกู่ร้อง ก้องโลก ข้าโศกตรม
ใครกันหรือ กำเนิดข้า มาเพียงฝุ่น
ใต้เท้าคุณ ใต้ตีนเขา เราขื่นขม
ใฝ่ฝันถึง กลีบดอกไม้ และสายลม
หวังจะห่ม เสรีภาพ อาบแสงจันทร์
ใครกันเล่า กำเนิดข้า มาขังลืม
ใครกินดื่ม หยดเลือดบน ลานสังหาร
ใครทำนา บนหลังคน มายาวนาน
ใครสร้างวิมาน เวหน บนหัวกู!!!
เมื่อสายลม แห่งโลกใหม่ ใกล้เข้ามา
มวลประชา พร้อมใจกัน ลุกขึ้นสู้
คนเหมือนกัน ยืนยัน ให้มันรู้
เดินหน้าชู ธงแดง แห่งเสรี
สุดปลายทาง ยุคมืดแห่ง อวิชชา
แสงสว่าง ทางปัญญา มาแทนที่
เมื่อพระเจ้า กำเนิดข้า มาเสรี
ก็ไม่มี เจ้าชีวิต คิดแทนเรา
สองตีนหยาบ จักหยัดยืน ขึ้นเย้ยฟ้า
ทวงชะตา ฟ้ากำหนด กฎใครเล่า
ลืมตาเถิด โลกเปลี่ยนไป ไล่ตามเงา
สุดสายป่าน ความเศร้า เพียงเท่านี้
ท้องถนน ในเมืองนี้ เป็นสีแดง
เถิดสาปแช่ง ทวยเทพแห่ง การกดขี่
เมื่อพระเจ้า กำเนิดข้า มาเสรี
พระเจ้าองค์นี้ มีชื่อว่า --- ประชาชน
3 กุมภาพันธ์ 2554
