ผมรับความเกลียดชังไม่ไหว เรากำลังเดินตามรอย พธม.

ที่มา thaifreenews

โดย ลูกชาวนาไทย


ผมยอมรับว่าช่วงนี้ผมรู้สึก "เนือยไปบ้าง" จากกิจกรรมต่างๆ ในช่วงนี้ การวิพาร์กวิจารณ์ต่างๆ ในเว็บบอร์ดซึ่งมันก็น่าจะเป็นเรื่องปกติ แต่ทำไมมันรู้สึกเหนื่อยหน่ายก็ไม่ทราบ เลยไม่สนใจกระทู้ต่างๆ ที่อ่านแล้วแทนที่จะทำให้รู้สึกฮึกเหิมมีกำลังใจ แต่มันเต็มไปด้วยกลิ่นอายบางอย่างที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ เลยไม่ได้อ่านกระทู้การเมืองเสียสองสามวัน

เมื่อครู่นี้ผมรู้สึกว่าคงต้องนั่งสมาธิสักพัก ระหว่างที่นั่งสมาธิมีความคิดผุดขึ้นในใจว่า"สิ่งที่ผมรับรู้และรู้สึก เนือย ในช่วงนี้คือ "กระแสความเกลียดชัง" ที่กำลังถูกผลักดันให้กลายเป็นพลังหลักของคนเสื้อแดงนั้นเอง" คงไม่ต้องบอกว่าเกลียดชังใคร ซึ่งก็คงรู้กันอยู่ ซึ่งมันก็ควรจะเป็นเช่นนั้น จากข้อมูล ข้อเท็จจริง ประสบการณ์ที่พวกเราคนเสื้อแดงได้รับ ความคิดนี้ทำให้ผมไม่สามารถนั่งสมาธิต่อไปได้ ต้องลุกขึ้นมาเขียนกระทู้นี้

แต่พลังแห่งความเกลียดชังมันเป็นพลังลบ สัมผัสแล้วทำให้เร้าร้อน กระวนกระวาย ไม่ได้เป็นสุข มีความอิ่มเอมเหมือนพลังแห่งความรัก

สองสามปีที่ผ่านมา คนเสื้อแดงถูกขับด้วย "พลังแห่งความรักทักษิณ" ไปร่วมชุมนุมก็สดชื่น สนุกสนาน เพราะพูดกันแต่เรื่องที่ คนที่เรารักทำอะไร คนที่เรารักโดนรังแกอย่างไร เขาสร้างความหวังในชีวิตอะไรให้เราบ้าง เป็นต้น ทำให้คนเข้าร่วมรู้สึกปราบปลึ้มมีความสุข ในใจมีแต่ความรักไม่มีความโกรธหรือความเกลียดชัง อาจจะเกลียดชังอำมาตย์บ้าง แต่มันเป็นพลังรอง อยู่ในใจ ไม่ใช่กระแสหลักที่ผลักดัน

กระแสรักทักษิณ ทำให้คนเสื้อแดงเติบโตอย่างต่อเนื่องมาสองสามปี กลายเป็นคลื่นแห่งการเปลี่ยนแปลงสังคมขนาดใหญ่ที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ชาติไทยยุคใหม่ ไม่เคยมีขบวนการประชาชนที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน

วันนี้เปลี่ยนไป เหตุการณ์ต่างๆ มันทำให้มวลชนก้าวข้ามทักษิณ ไปชนกับคนบางคนบางกลุ่มที่เป็นพลังหลัก พลังขับดันเลยกลายเป็นพลังแห่งความเกลียดชัง เหมือนที่ พธม. ใช้พลังอันนี้ขับไล่ทักษิณในช่วงสองสามปีแรก พลังขับดันของพวกที่สนับสนุน พธม. คือ "พลังแห่งความเกลียดทักษิณ" นั่นเอง เข้าร่วมชุมนุมหรือคุยกันก็มีแต่การยกเรื่องเลวๆ ขึ้นมาพูด ปราศรัยบนเวทีก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง สุดท้าย วันนี้ พธม. ก็ไม่เหลือคนฟังอีก แม้จะเปลี่ยนกระแสเป็นเนื่องชาตินิยม แต่ก็แฝงไว้ด้วยพลังแห่งความเกลียดชังคนเขมรนั่นเอง

ผมไม่ทราบทางออกเหมือนกัน วันนี้คนเสื้อแดงบางกลุ่มกำลังทำให้ "พลังแห่งความเกลียดชัง" ไหลท่วมขบวนการคนเสื้อแดง ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือไม่ ผมไม่กล้าตัดสิน แต่สงครามตะวันออกกลาง ไม่เคยสิ้นสุด เพราะเต็มไปด้วยความเกลียดชังหรือ Hatred เกลียดอิสราเอล เกลียดอเมริกาสงครามเลยมีแต่การทำลายล้าง

ผมไม่ได้เรียกร้องให้เรากลับไปรักใครบางคนบางกลุ่ม เพราะพลังแห่งความเกลียดชังนั้นมันก็ไหลท่วมในใจผมเหมือนกัน

แต่ผมพยายามคิดว่า ทำอย่างไรเราจะสร้างสังคมใหม่ ได้มากกว่า สังคมแห่งประชาธิปไตย ใช้พลังแห่งการสร้างสรรค์ ได้หรือไม่ เพื่อต่อสู้กับความเกลียดชัง การใช้พลังแห่งความเกลียดชังผลักดันคนเสื้อแดง จะสามารถทำให้บรรลุเป้าหมายในการสร้างประชาธิปไตยให้กลับประเทศได้หรือไม่

ผมว่าพวกเราคงต้องช่วยกันหาคำตอบ