ที่มา Thai E-News
อมทุกข์อมความขม...ร้องไห้แทบแพ้พ่าย
ไม่แคร์สายตาใคร ใยเจ้าเอย....ทำได้ลง
ไม่โทษและไม่โทษ ฝนฟ้า เพียงเพราะว่าข้าฯไม่ได้กำหนด
... ... ... ... โกรธแต้โกรธที่...เจ้าไม่เตือนเหตุเภทภัย
ช้ำ ช้ำจนไม่รู้ว่า นานเท่าใดจะกลับไปเหมือนเดิม
สองมือดำเกรียมไหม้ เพราะได้สร้างโลกใบนี้
และสองมือ สองเท้านี้ ที่ใช้งานจนกระดูกพรุน
บ้า่นหลังเล็กจากสองมือข้าฯ น้ำมิดหลังคา ลมหายใจข้าฯแทบหมดไป
อย่าบอกว่าไม่เป็นไร ! ให้รัฐไทยตระหนัก คิดเสมอว่า คนทุกคนนั้น "เท่าเทียม"
กวี อ.อ้นคนจริง
