ที่มา บางกอกทูเดย์
วันที่ 28 พฤศจิกายนนี้...สภาชุดนี้ที่ประกอบด้วยสภาผู้แทนราษฎร และ วุฒิสภา จะปิดสมัยประชุมนิติบัญญัติ...แต่ไม่ได้หมายความว่า บรรดา ส.ส. ส.ว.จะหยุดทำงานตามสมัยประชุมที่ปิดพวกเขายังคงมาประชุมคณะกรรมาธิการต่างๆกันอยู่ โดยเฉพาะกรรมาธิการวิสามัญเพื่อพิจารณากฎหมายหลายฉบับที่ผ่านวาระแรกหรือวาระรับหลักการมาแต่ข่าวใหญ่ที่สื่อให้ความสนใจและวิพากษ์วิจารณ์กันมากก็คือ การขึ้นค่าตอบแทนให้แก่ทั้งส.ส.และส.ว.ส่งท้ายการปิด
สมัยประชุมเสียงสะท้อนส่วนใหญ่ “ไม่เห็นด้วย” กับการขึ้นค่าตอบแทนดังกล่าว โดยอ้างเหตุผลว่าพวกเขาทำงานไม่คุ้มค่า แถมยังโดดประชุม ทำสภาล่มบ่อยๆอีกต่างหาก ซึ่งผมว่าเป็นคนละเรื่องกันถ้าคนไม่เคยเป็น ส.ส.เหมือนผมซึ่งเคยเป็นถึง 3 สมัยยาวๆ ก็จะเห็นด้วยกับความเห็นดังกล่าวว่าจริงแต่ถ้าใครได้สัมผัสกับการทำงานของพวกเขาจริงๆ แล้วจะรู้ว่า...ไม่มีอาชีพใด หนักและเหนื่อยเท่ากับการเป็น ส.ส.บางคนอาจจะเถียงว่า...แล้วทะลึ่งมาเป็นทำไม “ไม่มีใคร
เชิญ” ซึ่งพูดอีกก็ถูกอีกว่าทะลึ่งมาเป็นทำไม เพราะคำตอบที่ได้ก็กำปั้นทุบดินที่จริงงาน ส.ส.ถ้าทำกันจริงๆ หนักทั้งในสภาฯ และนอกสภาฯ หนักในสภาฯ ก็คือต้องค้นคว้า อ่านเอกสารการประชุม ทั้งในวาระของสภาฯ ในห้องประชุมใหญ่และวาระของกรรมาธิการ เพื่อเตรียมอภิปรายแสดงความเห็นหนักนอกสภาฯ ก็คือ...การเยี่ยมประชาชนเพื่อถามทุกข์สุขและปัญหา แต่การจะได้พบประชาชนครั้งละมากๆ ก็ต้องไปตามงานต่างๆไม่ว่าจะเป็นงานบวช งานศพ งานแต่งงาน
ขึ้นบ้านใหม่ โกนจุก กฐิน ผ้าป่าตามวัดต่างๆ ซึ่งก็หมายถึงต้องมีสตางค์ติดกระเป๋าไปเพื่อใช้จ่ายด้วยไม่น้อยหนักนอกสภาอีกอย่างก็คือ การประชุมพรรค ที่ต้องมีการเตรียมตัว เพื่อนำปัญหาของประชาชนมาบอกพรรคเพื่อให้พรรคกำหนดเป็นนโยบาย เตรียมแสดงความเห็นในเรื่องวาระการประชุมของพรรค ทำงานตามที่พรรคมอบหมายเช่นการชี้แจงประเด็นต่างๆ ที่ถูกโจมตีจากฝ่ายตรงข้าม ซึ่งจะต้องติดตามข่าวสารอย่างใกล้ชิดและร่วมทำกิจกรรมกับพรรคเพื่อคงไว้ซึ่ง
คะแนนนิยมของพรรคกับประชาชนมี ส.ส.จำนวนไม่น้อยที่ทำงานหนักอย่างนี้ สมควรได้รับการขึ้นค่าตอบแทนที่มากกว่านี้ด้วยซ้ำแล้วจะไม่มีอดีต ส.ส.โคราชอย่าง “ประจัญ กล้าผจญ” ตกยากอย่างที่เป็นข่าว...ส่วน ส.ส.ที่ไม่ได้ทำงานหนักอย่างนี้ ทำแต่วิ่งหางานเข้าบริษัทรับเหมาตัวเองอย่างเดียวสลึงหนึ่งก็ไม่ควรได้!
