ที่มา Thai E-News
พวก เราจะเอาเวทีเสื้อแดงไปตั้งที่หน้าบ้านของพี่หรั่ง ให้พี่หรั่งได้หยิบตีนตบขึ้นมาตบอีกสักครั้ง ได้ร่วมเวทีชุมนุมอีกสักหน ก่อนจะต้องจากลากันไปด้วยโรคภัยร้ายแรงที่ต้องเผชิญอยู่
โดย ป๋าจอมตั๊ป กลุ่มสหายสีแดง รักราษฎร
ที่มา เฟซบุ๊คป๋าจอมตั๊บฯ
วันดีๆของคนเสื้อแดงที่ชื่อ คุณ หรั่ง "พรหมมินทร์ เก็มกาแมน" นักสู้นิรนามที่ต้องเผชิญกับมะเร็งทางเดินหายใจระยะสุดท้ายจากอุบัติเหตุใน การสลายการชุมนุม วันที่ 10 เมษา 2553
ณ วันนี้ เขาได้รับกำลังใจต่อชีวิต จากผู้ชายที่ชื่อ "ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ"
-เข้าเยี่ยม
-มอบดอกไม้
-พูดคุยให้กำลังใจ
-มอบเสื้อที่เคยใส่ขึ้นเวที
-ร้องเพลงปลอบโยน
-ปลุกใจให้ยืนหยัดต่อสู้กับโรคร้าย
วันนี้ขอยกให้พี่เต้นเป็นพระเอกนะครับ
..และขอขอบคุณทุกๆคนที่ลงมาช่วยเหลือพี่หรั่งด้วยครับ ทั้งคุณทอง(ลุงทอง) ทีมคุณเพ็ญและคุณเก้(เจ้าของรูปภาพ) คุณวงษ์(เรือนไทยเรดิโอคลอง3) และอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม และขอบคุณกำลังใจจากพี่น้องเสื้อแดงทุกๆคนมา ณ ที่นี้
หากใครสนใจสามารถไปเยี่ยมคุณหรั่งได้ที่ 18/1001 หมู่ที่ 2 ต.บึงยี่โถ อ.ธัญญบุรี จ.ปทุมธานี
เร็วๆนี้คุยกันกับทางที่บ้านพี่หรั่งว่า พวกเราจะเอาเวทีเสื้อแดงไปตั้งที่หน้าบ้านของพี่หรั่ง ให้พี่หรั่งได้หยิบตีนตบขึ้นมาตบอีกสักครั้ง ได้ร่วมเวทีชุมนุมอีกสักหน ก่อนจะต้องจากลากันไปด้วยโรคภัยร้ายแรงที่ต้องเผชิญอยู่
จากแนวหน้าสู่ชะตาอันโหดร้าย ขอสักนิดได้ไหม กำลังใจสุดท้ายก่อนจาก เพื่อต่อชีวิตให้นักสู้นิรนาม..."หรั่ง พรหมมินทร์ เก็มกาแมน"
คุณเรียมพี่สาวของเขาเล่าว่า ใน วันเกิดเหตุชุมนุม 10 เมษายน 53 หรั่งเขาไปชุมนุมอยู่ตรงอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ตอนช่วงเย็น ช่วงพลบค่ำ เขาโดนแก๊สน้ำตาเข้าไปเต็มๆเลย แล้วก็ช่วงที่ชุลมุนปะทะกับทหารนั้น ตอนที่ดันกันไปมาเขวี้ยงของอะไรต่างๆสู้กัน หรั่งเขาโดนลูกหลงเป็นก้อนหินเข้าที่ใบหน้า ตรงใต้ตา
เบื้องต้นได้รับความช่วยเหลือจากเต๊นท์เยียวยาผู้บาดเจ็บ หน้าโรงพยาบาลรามาฯ จำนวน 20,000 บาท
แล้วก็มารักษาปฐมพยาบาลกันเบื้องต้น ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นอะไรมาก
หรั่งย้ายไปอยู่กับเถ้าแก่ที่อุดรธานี เพราะกลัวว่าจะโดนทางการตามจับตัว เพราะไปปะทะกับทหารในวันที่ 10 นั้น ส่วนแผลก็อักเสบ เป็นๆหายๆ จนมันเป็นตุ่มคล้ายๆฝีขึ้นมา
เราก็บอกให้หรั่ง ไปรักษาจริงๆจังๆเถอะ เดี๋ยวมันจะเป็นหนักกว่านี้ หรั่งเขาก็ไม่ยอมไป เขาบอกว่าไปปฏิบัติธรรมอยู่ที่อุดรฯ ปฏิบัติธรรมเยอะๆเดี๋ยวก็น่าจะหายได้เอง
จนในที่สุดฝีเล็กๆนั้นมันก็ลุกลาม ขยายใหญ่จนผิดปกติ พอไปตรวจอีกทีตอนหลังถึงรู้ว่ามันกลายเป็นมะเร็งไปแล้วเรื่องการรักษาพยาบาล เราก็ใช้สิทธิ์บัตรทอง ไปทำOPDฉายรังสี ที่โรงพยาบาลมา ทั้งหมดก็ 20 รอบแล้ว
เรื่องค่ารักษาพยาบาลไม่ได้เดือดร้อนเท่าไหร่ จะหนักก็พวกค่าเดินทาง ค่าน้ำเกลือล้างแผล ค่าเบ็ดเตล็ดแต่ละครั้ง เราก็คนหาเช้ากินค่ำน่ะนะ
ผมก็สอบถามถึงอาการและการรักษาล่าสุดที่ผ่านมา พร้อมทั้งสภาพความเป็นอยู่ คุณเรียมบอกกับเราว่าล่าสุดที่ไปทำคีโมมา หมอเขาบอกว่า ทำ ใจไว้นะ หรั่งเขาจะอยู่ได้อีกไม่เกิน 2 เดือนนะ แต่หรั่งเขาสู้ไง เขายังอยากต่อสู้ อยากไปชุมนุม อยากไปกับเสื้อแดง อยากไปร่วมงานที่โบนันซ่า เพราะใจเขาสู้ กำลังใจเขาดี จากวันที่ทำคีโมนั้นเขาอยู่ต่อมาได้ 7 เดือนแล้ว
เวลามีพี่ๆน้องๆเสื้อแดงมาเยี่ยมเนี่ย เขาจะดีใจมาก ใจเขายังอยากไปชุมนุมตลอด นี่เมื่อวันก่อนดิ้นตะกายตกเตียงออกมาตรงเนี๊ยะ(พร้อมทั้งชี้ไปที่พื้น) เขาบอกเขาจะไปโบนันซ่า จะไปงานเสื้อแดง
ตอนวันที่เราไปเยี่ยม พี่หรั่งพยายามยิ้ม แล้วยกมือขึ้นไหว้ แล้วถามคุณเรียมว่า
"เขามารับแล้วหรอ เขามารับไปโบนันซ่าแล้วใช่มั๊ย" พี่เรียมตอบไปว่า "เนี่ยๆเดี๋ยวเขาก็จะพาไปโบนันซ่ากัน รอหน่อยนะ"
พี่เบียร์หัวหน้ากลุ่มสหายสีแดงก็บอกไปว่า "โอเค เดี๋ยวมีโอกาสเราจะพาไปแน่ๆ อดทนเอาไว้" แล้วพี่หรั่งก็สงบลง ด้วยความเหนื่อยจากการออกแรงพูดในแต่ละครั้ง
เร็วๆนี้คุยกันกับทางที่บ้านพี่หรั่งว่า พวกเราจะเอาเวทีเสื้อแดงไปตั้งที่หน้าบ้านของพี่หรั่ง ให้พี่หรั่งได้หยิบตีนตบขึ้นมาตบอีกสักครั้ง ได้ร่วมเวทีชุมนุมอีกสักหน ก่อนจะต้องจากลากันไปด้วยโรคภัยร้ายแรงที่ต้องเผชิญอยู่
******
คลิปจตุพรพูดถึง"หรั่ง"และการเยียวยาผู้บาดเจ็บ และตายจากการชุนุม
