บทเรียน ด้านกลับ พระวิหาร กับ โบอิ้ง 737 บทเรียน การบริหาร

ที่มา thaifreenews

โดย bozo



ปัญหาอันเกี่ยวกับคดีปราสาทพระวิหาร
ปัญหาอันเกี่ยวกับคดียึดและอายัดเครื่องบินโบอิ้ง 737 ที่สนามบินมิวนิก สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี

เนื้อแท้แล้ว คือ ปัญหาซึ่งเกี่ยวเนื่องและสัมพันธ์กับ "การบริหารจัดการ"

การบริหารจัดการอันมีมาตั้งแต่ยุคอาดัม กับอีฟ
เมื่อเผชิญหน้ากับซาตาน ณ อุทยาน อีเดนบนสรวงสวรรค์ ต่อเนื่องมาจนถึง
ยุค อเล็กซานเดอร์มหาราช จนถึงยุคของ จักรพรรดินโปเลียน จนถึงยุคของธีโอดอร์ โรสเวลท์

แต่ในความเห็นของมหากูรูระดับ ปีเตอร์ ดรักเกอร์
ได้สรุปอย่างรวบรัดว่า การบริหารจัดการอย่างที่เป็น "ศาสตร์" นั้น
เพิ่งมีการจัดระบบในห้วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2

ก่อนหน้านั้นไม่มีคำว่า Management อย่างที่เข้าใจกันนับแต่ศตวรรษที่ 20 เรื่อยมา

ต่อกรณีอันเกี่ยวกับปราสาทพระวิหาร ต่อ
กรณีอันเกี่ยวกับการยึดและอายัดเครื่องบินโบอิ้ง 737
กล่าวสำหรับบางคนอาจมองเห็นแต่เพียงเรื่องของ "คดีความ"

ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของ "การบริหารจัดการ"

โจทย์ว่าด้วยกรณีปราสาทพระวิหาร
โจทย์ว่าด้วยการยึดและอายัดเครื่องบินโบอิ้ง 737
กล่าวสำหรับรัฐบาล น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร จึงมิได้เป็นเรื่องของ "คดีความ" อย่างโดดๆ

หากจำเป็นต้องทำความเข้าใจในเชิง "บริหารจัดการ" อย่างจริงจัง เคร่งครัด

ความผิดพลาดอย่างสำคัญของกรณีปราสาทพระวิหาร
ที่บานปลายใหญ่จากเรื่องเฉพาะส่วนกลายเป็นคดีความ
ในศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ไอซีเจ) มาจากอะไร

มาจากกระบวนการทางการบริหารที่ผิดพลาด เลอะเทอะ

ที่เลอะเทอะเพราะว่าการสร้างเงื่อนไขให้เรื่องนี้
มีลักษณะขยายจากความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนในสภาพความเป็นจริง

นั่นก็คือ ไม่ยอมรับความเป็นจริงแห่งการดำรงอยู่ของปราสาทพระวิหาร

นั่นก็คือ
ไม่ยอมรับความเป็นจริงจาก คำพิพากษาศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ไอซีเจ)
เมื่อปี 2505 ที่ว่าปราสาทพระวิหารเป็นของกัมพูชา

เมื่อไม่ยอมรับความเป็นจริงพื้นฐานเช่นนี้ ที่ตามมาย่อมเลอะเทอะ

ความเลอะเทอะนี้พวกที่หยิบยกเรื่องนี้มาเป็นประเด็นใน กทม.อาจไม่เดือดร้อน
แต่ชาวบ้านบริเวณชายแดนระหว่างศรีสะเกษ สุรินทร์ เดือดร้อน

เดือดร้อนเพราะต้องหลบลูกปืน ต้องหลบระเบิด

ความเลอะเทอะก็คือทำให้เรื่องทวิภาคีกลายเป็นพหุภาคี
ทำให้ความสัมพันธ์อันดีระหว่าง 2 ประเทศกลายเป็นคู่ความไปถึงอาเซียน
สหประชาชาติและศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ ที่เป็นมิตร กลับกลายเป็นศัตรูมองหน้ากันไม่ติด

กลายเป็น "ขี้" กองใหญ่รอการชำระสะสางจากรัฐบาล น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร

หันไปพิจารณารายละเอียดอันเกี่ยวกับการยึดและอายัดเครื่องบินโบอิ้ง 737
ที่สนามบินมิวนิก เมื่อเดือนกรกฎาคม 2554

ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องควรจบสิ้นตั้งแต่ปี 2552 มาแล้ว

จากปี 2552 มาจนถึงปี 2554 เรื่องกลับบานปลาย
กลายเป็นแม้กระทั่งเครื่องบินอันเป็นพระราชพาหนะของสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร
ก็ต้องถูกลากดึงเข้ามาเกี่ยวข้อง

เกี่ยวข้องกระทั่งต้องมีคำแถลงจากสำนักงานราชเลขานุการในพระองค์

ทั้งๆ ที่ "...มิได้เป็นผู้สร้างเรื่องหรือเหตุการณ์ข้อพิพาทขึ้นมา
แต่กรณีพิพาทดังกล่าวได้นำมาซึ่งความเดือดร้อนพระราชหฤทัย กระทบต่อพระราชกรณียกิจ
และเสี่ยงต่อการเสื่อมเสียพระเกียรติยศเป็นอย่างยิ่ง"

อาจเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์
ที่มีคำแถลงจากสำนักงานราชเลขานุการในพระองค์ออกมาต่อสาธารณะเช่นนี้

เรื่องนี้เกิดขึ้นในรัฐบาล นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ

เรื่องนี้มีความต่อเนื่องมายังรัฐบาล น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร อย่างแน่นอน

การแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ของรัฐบาล น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร
จะนำภาพเปรียบเทียบไปยังรัฐบาล นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ อย่างแน่นอน

อย่างน้อยที่สุดก็สะท้อนถึงกระบวนการของ "การบริหารจัดการ" อันแตกต่างกัน

ความผิดพลาดจากกาลอดีตเป็นบทเรียนอันล้ำค่ายิ่งสำหรับการลงมือบริหารราชการในปัจจุบัน

การเรียนรู้และทำความเข้าใจในความผิดพลาด ในความเลอะเทอะ มีความจำเป็น
ทางหนึ่งเพื่อเป็นบทเรียน ขณะเดียวกัน ทางหนึ่ง เพื่อเสาะหากระบวนการและแนวทางที่ดีกว่า

เป็นกระบวนการที่ดีกว่าในเชิง "การบริหารจัดการ"

(มติชนรายวัน ฉบับ 6 สิงหาคม 2554 หน้า3)