รัฐประหาร 2008 พรุ่งนี้ยึดอำนาจได้สำเร็จ และวันรืนจะทำยังไงต่อ จะบริหารประเทศยังไง

บทความโดย...ลูกชาวนาไทย

ตอนนี้มีข่าวการทำรัฐประหารหนาหูเหลือเกิน จนประชาชนสับสนไขว้เขวไปหมดแล้ว ยิ่งวันนี้มีการเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ที่ผมเกิดมาไม่เคยเห็นด้วยแล้ว ข่าวเรื่องการทำรัฐประหารก็ยิ่งหนาหูจนหูแทบแตก

โดยส่วนตัวผมเองเชื่อว่า หากนายทหารใหญ่บางคน โง่พอที่จะทำรัฐประหารตามใจคนบางคน ก็คงทำได้สำเร็จ โดยไม่ยากนัก แต่เมื่อยึดอำนาจได้แล้ว วันต่อไปจะทำยังไงต่อ วันยึดอำนาจนั้นมันง่าย หลังจากนั้นมันเป็นเรื่องยาก

ท่ามกลางมวลชนที่ปลุกระดมได้ที่แล้วทั้งสองฝ่าย ท่ามกลางเศรษฐกิจโลกที่ผันผวน และท่ามกลาง การจ้องบอยคอตของต่างประเทศทั้งหลาย ที่ส่งสัญญาณออกมาแล้วอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นสหรัฐอเมริกา หรือสหภาพยุโรป แม้แต่กลุ่มอาเซียนเองปีกลายนี้ ยุครัฐบาล พล.อ.สุรยุทธ์ จุลลานนท์ ก็มีการแถลงการณ์ต่อต้านการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่ไม่ชอบธรรม นอกระบอบประชาธิปไตย

การทำรัฐประหารครั้งนี้ หากมันเกิดขึ้น คือ การทำรัฐประหารรัฐบาลจากการเลือกตั้ง ครั้งที่สองในรอบสองปี ท่ามกลางการตัดสินของทุกคนที่มีสติ และไม่ใช่พันธมิตร (และไม่ใช่พวกทักษิณด้วย) ว่าการทำรัฐประหารไม่สามารถแก้ปัญหาประเทศได้ และบทเรียนมีมากมายเกินกว่าจะสรุปเป็นอย่างอื่นแล้ว

เมื่อทำรัฐประหาร ผมไม่เชื่อว่าจะมีรัฐบาลประเทศใดรับรองรัฐบาลที่มาจากรัฐประหาร หรือรับรองการทำรัฐประหาร และอาจมีรัฐบาล “ที่มีท่าทีัรุนแรงอย่างนิวซีแลนด์และออสเตรเลีย" ประกาศคว่ำบาตรทันที และเชื่อว่าสหภาำพยุโรปและสหรัฐอเมริกาจะตามมา และทั่วโลกก็จะทำตามในไม่ช้า เพราะมีการส่งสัญญาณอย่างรุนแรงไว้ล่วงหน้าแล้ว

เพราะการปล่อยเอาไว้ ปล่อยให้การทำรัฐประหารในศตวรรษใหม่ เกิดขึ้นได้อย่างง่ายดายเหมือนครั้งที่แล้ว ก็จะกลายเป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดีในประเทศประชาธิปไตยแุุถบเอเซียที่จะสวิงไปทางเผด็จการอำนาจนิยมทันที ระเบียบโลกก็จะถูกทำลาย หากมีการทำรัฐประหารได้สำเร็จโดยที่ทั่วโลกไม่จัดการให้เด็ดขาด

มาตรการขั้นแรกคือ การแซงชั่นทางเศรษฐกิจ การยุติธุรกรรมทางการเงินทุกชนิดกับประเทศไทย อาจมีการ Freeze เงินของประเทศไทยในต่างประเทศทันที

เมื่อเป็นอย่างนี้ การสั่งสินค้าเข้า ก็ไม่มีทางทำได้ น้ำมันจะไม่สามารถสั่งเข้าได้ ราคาน้ำมันในประเทศจะพุ่งขึ้นเกิน 100 บาท/ลิตร เมื่อนั้นความวุ่นวายทางสังคมจะตามมาทันที ความแตกตื่น โกลาหลก็จะตามมา และผมไม่เชื่อว่าจะมีใครสามารถทำให้เหตุการณ์สงบลงได้

ไม่ว่าจะอธิบายอย่างไร คณะรัฐประหารไม่มีทางควบคุมความโกลาหลได้อย่างแน่นอน

และผมไม่เชื่อว่าจะมีประเทศไหน "ยอมรับฟังคำโกหกของคณะรัฐประหาร" อีกอย่างแน่นอน ผมเชื่อว่า ประเทศต่างๆ ทั่วโลกเข้าใจ กลเกมอำนาจในประเทศไทยค่อนข้างดีแล้ว การเล่นละครตบตา จึงไม่มีทางทำได้อีกต่อไป

ประเทศไทย ไม่ีมีภูมิคุ้มกันทางเศรษฐกิจเพียงพอที่จะสามารถต้านทานการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจได้ ระบบเศรษฐกิจไทย ต้องพึ่งพาการส่งออกกว่า 50% ของจีดีพี

คนไทยใน พ.ศ.นี้ ไม่เหมือน พ.ศ. 2500 ที่สามารถกลับไปทำนาได้อีก เมื่อไม่มีงานทำในเมืองหลวง หรือระบบเศรษฐกิจล้มลง

เมื่อโดมิโนตัวแรกล้ม ตัวอื่นๆ ก็จะตามมาทันที มวลชนที่ปลุกระดมและเกลียดชังรัฐประหารที่มีการจัดตั้งกันต่างๆ สามปีกว่ามาแล้ว ไม่จำเป็นต้องจุดมากนัก ก็จะเคลื่อนไหวขึ้นต่อต้านทันที

ผมว่าสภาพแบบนี้ กองทัพก็ไม่อาจควบคุมได้

ผมอยากให้ "ทำรัฐประหารตามความต้องการของ คนบางคนที่สิ้่นคิดสักทีครับ”

ทุกอย่างจะได้จบภายในเวลาไม่นานนัก ผมไม่ชอบความอึ้มครึมครับ

บางคนอาจคิดว่าทหารที่ทำรัฐประหารคงไม่คิดมาก ซึ่งผมก็เชื่อว่า คนที่ “สั่งให้ทำรัฐประหาร” คงไม่ได้คิดอะไรมากมาย คงไม่แคร์ผลกระทบที่ตามมา เพราะตัวเองไม่เดือดร้อน ได้แต่ "คิดแค่ต้องการรักษาสถานะัของตัวเอง” เท่านั้น โดยไม่คิดถึงคนอื่นๆ

แต่ผมเชื่อว่า คนที่เป็นหนังหน้าไฟคือ ผบ.ทบ. คือ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา คงคิดมาก ไม่อย่างนั้น "ก็คงทำรัฐประหารตามคำสั่งไปนานแล้ว" ไม่ดื้อด้านอยู่อย่างนี้ และผลร้ายทั้งหมดที่เกิดขึ้น คนที่รับไปเต็มๆ คือ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา ไม่ใช่ มาสเตอร์มายด์ ที่อยู่เบื้องหลัง ทั้งหลายแหล่ครับ แต่เป็นอนุพงษ์ รับไปเต็มๆ คนเดียว ผู้มีบารมีทั้งหลายไม่ได้รับผิดด้วย รอรับชอบอยู่อย่างเดียว

ขานั้นหรือคนอื่นๆ มีแต่ได้กับได้ หากทำรัฐประหาร แต่อนุพงษ์ คือเหยื่อสังเวยคนเดียว

เอาชีวิตทั้งชีวิต สังเวยให้คนอื่นๆ ผมเชื่อว่าอนุพงษ์ไม่พร้อมขนาดนั้น จึงไม่สั่งการเคลื่อนกำลังสักที

หากใครอยากทำรัฐประหารคงต้อง ลงมือสั่งการเองกระมังครับ แต่สั่งผ่านอนุพงษ์คงไม่ได้ ไม่อย่างนั้น อนุพงษ์ ดำเนินการไปแล้ว

ผมคิดว่า "อนุพงษ์คิดมาก และมากกว่าคนอื่น จึงไม่เริ่มลงมือเสียที

เมื่ออนุพงษ์ไม่สั่งการ ก็ไม่มีใครกล้าลงมือขยับ เพราะคนอื่นไม่เสีย เหมือนอนุพงษ์

เกมนี้ทั้งเกม อนุพงษ์ จะต้องสังเวย ชีวิตคนเดียว

ผมเขียนบทความชิ้นนี้ขึ้นมาตอนตีหนึ่งของวันที่ 13 ตุลาคม 51 วันสุกดิบที่มีข่าวการทำรัฐประหารหนาหูเหลือเกิน ผมไม่ต้องการเตือนสติใคร คิดว่าทุกคนต่างก็มีปัญญาของตนเองอยู่แล้ว พอที่จะคาดการณ์ผลลัพท์ต่างๆ ได้ไม่ยาก มันไม่ซับซ้อนอะไร

อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ผมไม่แคร์แล้วทั้งสิ้น

ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า ฝ่ายประชาธิปไตยไม่มีวันแพ้ และนี่คือ ศตวรรษที่ 21

นิยายเทพปกรณัม ไม่ได้ศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไปแล้ว

วันนี้มีคนทำลายศรัทธาของตนเองที่สร้างสมมานาน จนผมไม่เชื่อตาตนเองว่า เขากล้ากันขนาดนั้น

จาก thaifreenews