หากวันนี้ไม่กล่าวถึงรายการความจริงวันนี้ที่อาคารธันเดอร์โดม เมืองทองธานี ก็คงเป็นเรื่องแปลก เพราะเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
คนรักประชาธิปไตยมารวมตัวกันเกือบครึ่งแสน ทำให้อาคารธันเดอร์โดม เมืองทองธานีแน่นไปขนัดตา
ประชาชนที่มารวมกันในครั้งนี้ นอกจากจะเป็นแฟนคลับรายการความจริงวันนี้แล้วยังมีแฟนคลับหนังสือพิมพ์ประชาทรรศน์ และนักสู้เพื่อประชาธิปไตยที่ชักชวนกันมาแบบปากต่อปาก
ทั้งๆ ที่มีการประชาสัมพันธ์ก่อนวันงานน้อยมาก บางคนที่มีแนวคิดแบบเดียวกันแล้วไม่ได้เดินทางไปร่วมงานมีอีกจำนวนมหาศาล
ใครที่ไม่ได้เดินไปร่วมงาน ไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง ก็ไม่ได้รับรู้ว่างานนี้มัน “ยิ่งใหญ่” แค่ไหน
ตลอดทั้งวันผมเห็นคลื่นประชาชนเดินทางมาร่วมงานแล้วก็รู้สึก “ขนลุก” เพราะแต่ละคนก็แสดงท่าทีที่เป็น “กัลยาณมิตร” ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนเลย
ผู้สวมเสื้อสีแดงในวันนั้น ได้รับน้ำใจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นคนขายอาหาร คนขับรถแท็กซี่ มอเตอร์ไซค์รับจ้าง แม่ค้าบางรายถึงกับขายอาหารแล้วไม่เอาเงินเลย
ในใจก็จินตนาการไปว่าป่านนี้ สื่อมวลชนทั้งโทรทัศน์ วิทยุ เว็บไซต์ข่าวออนไลน์ คงรายงานไปทั่วประเทศแล้วว่างานนี้ไม่ธรรมดา
ผมจึงโทรศัพท์ไปสอบถามเพื่อนๆ แต่ที่ไหนได้ ข่าวสารรายงานกันตรงกันข้ามกับสภาพความเป็นจริง
ข่าวทีวีรายงานว่ามีประชาชนประมาณ 5,000 คน ส่วนเว็บไซต์ข่าวออนไลน์บอกว่างานกร่อยมีคนแค่ 500 คน
ปรากฏการณ์แบบนี้ทำให้คิดว่า สิ่งที่ฝ่ายประชาธิปไตยกำลังสู้นั้นไม่ใช่แค่สู้เพื่อให้มีมวลชนเยอะๆ
แต่เรากำลังสู้กับกระแส สู้กับจิตวิทยาสื่อมวลชน เพราะทุกวันนี้เราต้องบริโภคสื่อกระแสหลัก ซึ่งเอนเอียงไปอยู่ฝ่ายพันธมิตรฯ กันหมดเลย
ทำให้บางคนเกิดอาการท้อแท้ เบื่อหน่าย เพราะเหมือนกับว่าไม่มีใครที่คิดแบบเรา
ดังนั้นงานวันที่ 11 ตุลาคม ที่อาคารธันเดอร์โดม เมืองทองธานี จึงเป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ว่ามวลชนคิดอย่างไรกับรัฐบาลชุดนี้ และคิดอย่างไรกับอำนาจเผด็จการ และมือที่มองไม่เห็น
พลังเงียบที่เดินทางมาร่วมงานนั้น ต่างจับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์ด่าทอพันธมิตรฯ อย่างโกรธแค้น
บางคนด่าทอ “มือที่มองไม่เห็น” ชนิดที่ใครได้ยินก็ขนลุกซู่ และแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
หลายคนนั่งรำลึกถึงอดีต ในสมัย พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เป็นนายกรัฐมนตรี คิดถึงนายกฯ ผู้ยิ่งใหญ่ คิดถึงนโยบายกองทุนหมู่บ้าน คิดถึงโครงการโอทอป
สิ่งต่างๆ เหล่านี้ สื่อมวลชนกระแสหลักต้องนำเสนอผ่านไปถึงชาวบ้านเพื่อให้รับรู้ว่าคนส่วนใหญ่คิดอย่างไร
ประชาชนส่วนใหญ่ อยู่ “ฝ่ายประชาธิปไตย” ที่ไม่มีวันแพ้
คลื่นมหาชนขนาดนี้ แม้จะทำให้หลายคนไม่พอใจ
แต่ก็เป็นภาพที่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า ... วันนี้เราชนะแล้ว !
ลวดหนาม
