ทำไมจึงมีสายลมคอยโอบอุ้ม 'นกขมิ้นน้อยตัวนี้' ให้เหินฟ้าบินต่อไป ??

ที่มา Thai E-News

โดย คุณ pookim
ที่มา เวบบอร์ด ประชาไท
23 พฤษภาคม 2552

นี่เป็นแค่ความรู้สึกของผมเอง.....................

เมื่อครั้งนึง สังคมไทยเคยไม่เชื่อว่า มี "มือที่มองไม่เห็น" เล่นงานทักษิณ

วันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างได้รับการยืนยันแล้วว่า คุณต้องเชื่อ ไทยแลนด์เรามีมือที่มองไม่เห็นจริงๆ มันไม่ใช่ความรู้สึกหรือจินตนาการแล้ว มันเป็นแฟคท์ มันคือทรูธ

กระบวนการโค่นล้มพลังประชาธิปไตยไม่ให้แข็งแรงนั้น มีอยู่จริง เพื่ออะไร เพื่อใคร ผมว่าทุกคนพอรู้คำตอบแล้ว ไม่มากก็น้อย

หลังจากทักษิณต้องกลายเป็นนกขมิ้น ระเห็จออกจากไทยแลนด์ไป ทักษิณกลับไม่เคยแสดงอาการว่า ตัวเองเป็นหมาจนตรอก ไม่นั่งนิ่งๆ เงียบๆ เก็บตัวแบบปรีดี พนมยงค์ มิหนำซ้ำยังโลดแล่นไปทั่วทุกแห่งหนบนพื้นพิภพ ยังคงทำงานหนัก และสร้างสรรค์ชีวิตตัวเองไม่หยุดหย่อน

นกขมิ้นน้อยตัวนี้ แท้ที่จริงเอาสายลมที่ไหน มาช้อนปีกให้บินเหินฟ้า

การพร้อมใจกัน มอบพาสปอร์ตให้ทักษิณของชาติต่างๆ มีนัยยะที่สำคัญมาก มีความไม่ปกติซ่อนเร้นอยู่ และไม่ธรรมดาแบบที่ใครก็มีได้

ผมต่อให้ร้อยนึงเอาขี้หมากองเดียว แม้แต่พลเอกเปรม ก็ยังไม่มีปัญญาหาพาสปอร์ตให้ชื่อตัวเอง ได้เท่าครึ่งนึงที่ทักษิณมี แม้แต่แค่พาสปอร์ตของเขมรหรือลาว เปรมก็ยังทำไม่ได้

อย่าแย้งมั่วๆ ว่า แล้วประเทศเหล่านั้น มีเกียรติอะไร ผมถามว่ามีได้รึป่าว เอกสิทธิที่เขาจะมอบให้ทักษิณ เฉกเช่นพลเมืองในรัฐเขาเอง เปรมหาได้รึป่าว ไม่มีทาง

ในเวลาที่รัฐต้นสังกัด ลิดรอนสิทธิของเขาจนหมด เขากลับมีมือที่มองไม่เห็น ช่วยโอบอุ้มสิทธินั้นๆ ไว้ เดินทางไปใหนก็ได้ตามใจ ใช้ชีวิตโลดแล่นได้เต็มที่

มีบางคนเอ่ยอ้างถึงองค์กรลับอย่างอิลลูมิเนติ ว่า ทักษิณเป็นคนขององค์กรนี้ ผมขออนุญาตแย้งว่า นั่นมันจินตนาการ แต่สมมติฐานของผม ก็แทบไม่ได้ต่างไปจากเรื่องนี้เลย

เพียงแต่ผมมองว่า ในอดีต ทักษิณได้นำเสนอสิ่งใหม่ที่ดีและมีประสิทธิภาพมาก พอที่จะพลิกโฉมหน้าการเมือง การคลัง การเศรษฐกิจ

ทักษิณมีทฤษฎีที่เป็นวิทยาศาสตร์ พิสูจน์ทราบได้ ถึงการแก้ไขปัญหาและเสริมสร้างรัฐให้มั่นคง ในแบบที่โลกอารยะต้องการ เพราะแนวทางของทักษิณ เป็นแนวทางสันติ ไม่ใช่วิธีโพรพะกันดาความเป็นชาตินิยม เพื่อหาคะแนนใส่ตน

เมื่อเขาหลุดจากแผ่นดินไทย สถานภาพของทักษิณ จึงได้แตกต่างจากสโลโบแดง มิโลเซวิค อย่างสุดขั้ว

ผมบอกแล้ว นักการเมืองที่ลี้ภัย ไม่มีใครได้รับเอกสิทธิต่างๆ นาๆ เท่าทักษิณหรอก

มันต้องมีเหตุผลเหตุผลสำคัญ ที่ผม"รู้สึก"คือ ทั้งความสามารถและทฤษฏีของทักษิณ ทำให้ทักษิณเดินมาถึงจุดที่เรียกได้ว่า เป็น"ทรัพยากรมนุษย์" ไม่ใช่ของใครคนใดคนนึง

แต่บุคคลคนนี้ สามารถให้คำปรึกษา ชี้วิธีแก้ปัญหา และพลิกโฉมหน้าประเทศอย่างยั่งยืนได้จริง

เป็นทรัพยากรที่ทรงคุณค่า มีพลังมากพอที่เปลี่ยนโฉมหน้าภูมิภาค รวมถึงสามารถสร้างเสถียรภาพให้ภูมิภาคได้

ภูมิภาคมันใหญ่กว่าประเทศใดประเทศหนึ่ง และนั่นหมายถึง ส่วนหนึ่งของประชาคมโลก

ในวันที่โลกมีปัญหาใหญ่สุด คือปัญหาที่เกิดจากน้ำมือมนุษย์ ทักษิณกลับกลายเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ที่สามารถแก้ปัญหาให้มนุษย์ด้วยกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ และมีสมการการแก้ปัญหาที่ลงตัวแน่นอน

เมื่อคืดถึงตรงนี้ ผมบอกตรงๆ ว่า ไม่แปลกใจที่ ทำไมนกขมิ้นน้อยตัวนี้ ถึงมีสายลมหรือมือที่มองไม่เห็น โอบอุ้มให้บินต่อไป เย้ยฟ้าท้าเทวดา อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ทำไมนกตัวนี้ ไม่หมดแรง โผแล้วหล่นลงมาตาย

ความเชื่อมั่นของประชาคมโลก ในระดับที่เราเองก็มองไม่เห็นเท่านั้น ที่จะสามารถยื่นมือมาประคองให้ทักษิณอยู่รอดปลอดภัยต่อไป

เขาช่วยทักษิณกันทำไม นั่นคือคำถามที่สำคัญ

ผมเห็นว่า เมื่อผู้นำคนหนึ่ง ได้แสดงวิสัยทัศน์แห่งการพัฒนาอย่างยั่งยืนและสันติแล้ว เขายังสามารถทำให้ความคิดของเขาเป็นจริงได้แน่นอน เมื่อเขายังไม่ตาย วันนึง ประเทศไทยและภูมิภาคนี้ จะต้องการทักษิณกลับมาพัฒนาต่อ

ความสงบของภูมิภาคนึง ความเจริญของภูมิภาคนึง มีผลต่อโลกทั้งใบ นั่นคือนิยามของโกลบอลไลเซชั่น โลกที่เป็นหนึ่งเดียว ถึงกันหมด

ทำไมเขาถึงมั่นใจว่า ทักษิณจะคัมแบ๊ค

เป็นผมๆ ก็มองเห็นว่า ศักดินาเองได้แค่ยื้อเวลาออกไปเรื่อยๆ ตราบเท่าที่ลมหายใจยังอยู่ ศักดินาจะยังไม่ตาย แปลว่าศักดินากำลังนับถอยหลัง

เมื่อถึงวันนึง การเปลี่ยนแปลงมาถึง การต่อสู้ยื้ออำนาจกันภายในนั่นเอง ที่จะทำให้กำลังของศักดินาอ่อนลง ประกอบกับมีวิกฤตศรัทธาเป็นทุนเดิม

ถึงเวลานั้น ไม่เปลี่ยนก็ต้องเปลี่ยน ทักษิณไม่คัมแบ๊คไม่ได้

การที่นานาชาติ ช่วยกันรักษาทรัพยากรมนุษย์ที่ชื่อ ทักษิณ ไว้ในครั้งนี้ จะส่งผลเกิดเป็นรูปธรรมได้ ก็ต้องถึงจุดนั้น จุดที่ไทยแลนด์ เชนจ์

คนๆ เดียวที่สามารถพลิกโฉมหน้าประวิติศาสตร์ได้ จะทำให้ประชาคมโลกรู้ว่า พวกเขาคิดผิดหรือไม่ผิดที่ช่วย ก็คือวันนั้นเช่นกัน

และผมมั่นใจว่า มือที่มองไม่เห็นนอกประเทศ ที่ช่วยโอบอุ้มทักษิณเอาไว้ จะยินดีและพึงพอใจในการตัดสินใจของหมู่พวกตนเป็นอย่างยิ่ง

.....นั่นคือสิ่งที่ผมรู้สึก