คอลัมน์: รายงานพิเศษ
ในที่สุด เด็กๆ และคุณครูโรงเรียนราชวินิตมัธยม ก็ได้กลับมาทำการเรียนการสอน และเดินทางเข้าออกโรงเรียนอย่างปกติสุขได้เหมือนเดิมสักที
หลังจากก่อนหน้านี้ พยายามใช้ไม้อ่อน ด้วยการขอร้องให้กลุ่มพันธมิตรฯ เห็นใจในความเดือดร้อน ซึ่งเห็นตำตาว่าเป็นเรื่องจริงไม่ใช่จัดฉาก
ตำรวจก็ยังจัดการอะไรให้ไม่ได้ จนนักเรียนแทบจะต้องหาดอกบัวมากราบ ทั้งที่ตัวเองเป็นผู้ได้รับผลกระทบ ไม่ใช่ผู้ก่อเรื่อง...
เมื่อพึ่ง “มนุษยธรรม” ของคนที่อ้างการต่อสู้เพื่อ “ประชาชน” ไม่ได้ ก็ต้องบ่ายหน้าไปพึ่งพา “ศาล” ซึ่งครูอาจารย์หลายคนที่ใช้ชีวิตปกติเรียบง่ายอยู่แต่ภายในรั้วโรงเรียนมาโดยตลอด ก็คงไม่คาดคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะต้องมาขึ้นโรงขึ้นศาลกับเขาด้วย
แล้วศาลแพ่งจึงมีคำสั่งคุ้มครองชั่วคราว เนื่องจากเห็นว่าโรงเรียนเดือดร้อนจริง กลุ่มผู้ชุมนุมก่อปัญหาจริง...
เป็นอันได้กลับมาเรียนอย่างสงบเหมือนเดิมสักที แม้เป็นการคุ้มครอง “ชั่วคราว” เพียงไม่กี่เดือนก็ตาม
แต่จนป่านนี้ พันธมิตรฯ ก็ยังไม่คิดว่าตัวเองได้สร้างปัญหาให้ใคร หรือไม่ก็เชื่อเสียแล้วว่า คนอื่นจะเดือดร้อนเล็กๆ น้อยๆ บ้างก็ช่าง...เพราะเมื่อเทียบกับเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ของพันธมิตรฯ และความต้องการที่ไม่สิ้นสุดแล้ว...
“คนอื่นๆ” ก็ควรจะได้ “เสียสละ” (ให้พันธมิตรฯ) บ้าง
ใครที่ยึดตัวเองเป็นที่ตั้ง ก็ย่อมคิดและเชื่อเช่นนี้ทั้งนั้น
ดังนั้น แม้ว่าพันธมิตรฯ จะต้องปฏิบัติตามคำสั่งของศาล ด้วยการเปิดถนนและงดการกระจายเสียงในช่วงเวลากลางวัน หากในเวลาเดียวกันก็ยังเห็นความพยายามที่จะยื่นคำร้องขอไต่สวนฉุกเฉิน เพื่อให้ยกเลิกคำสั่งคุ้มครองชั่วคราวนี้...
ความเดือดร้อนของครูนักเรียนที่เขาเคยดำเนินกิจวัตรอย่างปกติธรรมดา มายาวนานก่อนที่กลุ่มพันธมิตรฯ จะมายึดพื้นที่ เทียบไม่ได้เลยกับ “ความปลอดภัย” ตามที่กลุ่มพันธมิตรฯ กล่าวอ้าง
และยังสาดโคลนไปยังกลุ่ม แนวร่วมประชาธิปไตยขับไล่เผด็จการ (นปก.) ว่าพวกนี้จะเข้ามาทำร้ายกลุ่มผู้ชุมนุม...
เห็นคนอื่นเป็น “นางอิจฉา” ที่จ้องทำร้ายตัวเองซึ่งเป็น “นางเอก” อยู่เสมอ
อ้าปากกี่ที ก็เห็นแต่เอาดีเข้าตัว เอาชั่วใส่คนอื่น...
ก็สมควรแล้ว ที่ประชาชนเขาต้องไปพึ่งอำนาจศาล ซึ่งปกติเราคนไทยจะไม่ค่อยนิยมทำกัน เนื่องจากเรามีวัฒนธรรมถ้อยทีถ้อยอาศัย และ “คุยกันได้”
อะไรที่ “คุยไม่ได้” แล้ว ก็แสดงว่ามันถึงขนาดนั้นกันจริงๆ
นี่ยังไม่รวมอีกไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยคดี ที่ประชาชนทั่วไป ไปแจ้งความไว้ก่อนหน้า เกี่ยวกับความเดือดร้อนที่ได้รับจากม็อบพันธมิตรฯ
ซึ่งก็คงอีกนาน กว่าเจ้าหน้าที่จะทยอยสะสางให้ทัน...
ถ้าในแง่ดี กว่าจะถึงเวลานั้น กลุ่มพันธมิตรฯ อาจค่อยๆ ซึมซับเสียงก่นด่า แล้วกลายตัวเองจากบัวใต้ตม โผล่พ้นดินขึ้นมาแล้วก็ได้
แต่ในแง่ร้าย ก็จะยังไม่ยอมไปไหน ใครก็ทำอะไรไม่ได้ (ไม่อยากจะทำ) และคดีเกี่ยวกับพันธมิตรฯ ก็จะยิ่งพอกพูน
...เอวัง
