สื่อยุคประชาธิปไตยอ่อนแอ

ที่มา ไทยรัฐ

มีผู้สื่อข่าวภาคสนามหลายคนมาเล่าเหตุการณ์ที่ประสบมาด้วยตัวเองในบริเวณพื้นที่จุดปะทะให้ฟังในอาการที่งุนงงสงสัยและสิ้นหวังกับการแก้ไขปัญหาวิกฤติการเมืองของประเทศไทย

สถานการณ์ไม่ต่างอะไรจาก เหตุการณ์พฤษภาทมิฬ เมื่อปี 2535 เกือบ 20 ปีไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เพียงแต่ว่าครั้งนี้รุนแรงกว่า น่ากลัวกว่า ไม่รู้อาวุธสงครามจะหล่นมาจากไหน

ชีวิตอยู่บนเส้นด้าย

การทำข่าวก็เป็นไปด้วยความลำบาก เล่าอย่างตรงไปตรงมา บางช่วงบางตอนเจ้าหน้าที่ทหารก็จับสื่อมวลชนกดก้มหน้าไว้ไม่ให้ถ่ายภาพทำข่าวเหตุการณ์จริงได้

ต้องนอนฟุบกับพื้นถนนฟังเสียงปืนเป็นชุดๆ

ก็แปลกดีการต่อสู้ในระบอบประชาธิปไตยของเมืองไทยไม่มีอะไรตื่นเต้น มีคนเสียชีวิตก็แค่นั้น ถือเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ การนำเสนอข่าวทั้งวิทยุและทีวีซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นของรัฐบาลถูกปิดกั้นพอสมควร

คนตายเป็นเบือ แต่ภาพข่าวถูกปิดกั้น และพยายามมอมเมาประชาชนด้วยเกมโชว์ ละครน้ำเน่าและแถลงการณ์ของ ศอฉ.และนายกฯอภิสิทธิ์เพียงด้านเดียว ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

วันนี้อยากจะถามถึง จิตวิญญาณของสื่อมวลชน ว่ายังหลงเหลือแค่ไหน หรือถูกหลอมละลายไปหมดแล้ว รัฐบาล กองทัพจะใช้กำลังเข้าสลายการชุมนุมอย่างไรไม่สนใจ

กลายเป็นว่าจะดูข่าวที่จะได้ความจริงทุกด้าน ก็ต้องดูทีวีต่างประเทศเอา มีทั้งภาพทั้งข่าวน่าสนใจกว่าเยอะ สำนักข่าวซีเอ็นเอ็น บีบีซี อัลจาซีร่า รายงานข่าวทุกเบรกอย่างตรงไปตรงมา เว็บไซต์ชาวต่างประเทศนำเสนอข่าวละเอียดยิบ นาทีต่อนาที

ก่อนหน้านี้ก็ยังได้พึ่งสื่อสิ่งพิมพ์ได้บ้าง แต่ปัจจุบันชักถูกกลืน สังเกตดูให้ดี หนังสือพิมพ์เว็บไซต์บางสำนักที่ได้ทำรายการข่าวทางทีวีของรัฐพ่วงเข้าไปด้วย ท่าทีเปลี่ยนไป

จากหน้ามือเป็นหลังมือ

มีสื่อหลายสำนักหลายฉบับที่ได้ผลประโยชน์ จากการสนับสนุนรัฐบาลชุดนี้ ทั้งทางตรงและทางอ้อม ถ้าจะถามว่า สื่อเมืองไทยเที่ยงตรงแค่ไหน ก็ต้องตอบตรงๆว่าน้อยมาก

จะรักจะชอบจะแสดงความคิดเห็นเข้าข้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเป็นเรื่องปกติตามที่จะได้รับ ข้อมูลข่าวสาร ในการที่จะนำมาวิเคราะห์วิจารณ์ที่แตกต่างกัน

แต่ต้องไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง

อยู่ที่จิตสำนึก ก็ต้องถามใจสื่อดูว่า มีคนตายเกิดขึ้นเป็นรายวันอย่างนี้ สถานการณ์ความรุนแรงคุกคามความปลอดภัยของประชาชนอย่างนี้ ถึงเวลาที่จะเปิดเผยข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นให้ชาวโลกได้รับรู้หรือยัง นาทีชีวิตทหารต้องมายิงปืนใส่พ่อที่เป็นเสื้อแดง แม่ไม่เป็นอันกินอันนอนเพราะเป็นห่วงทั้งสามีและลูกในสมรภูมิสงครามกลางเมือง เป็นท่านจะรู้สึกอย่างไร ลองชั่งใจดูควรจะทำหน้าที่สื่อมวลชนอย่างไร

จึงจะเป็นสื่อของประชาชน.

หมัดเหล็ก