ผิดที่ใครกัน

โดย ดร.ทอง

ปัญหาความถดถอยในการแก้ปัญหาบ้านเมืองและเศรษฐกิจที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนี้ มีคนตั้งคำถามกับผมอยู่หลายคนว่าใครควรเป็นผู้รับผิดชอบ เพราะแต่ละท่านที่ตั้งคำถามก็มีคมความคิดในการให้เหตุผลประกอบมาด้วย อย่างเช่น จะโทษรัฐบาลปัจจุบันของพลเอกสุรยุทธ์ฯได้ไหม เพราะเป็นผู้บริหารประเทศอยู่ในขณะนี้
ในขณะที่อีกท่านหนึ่งก็มองว่าเป็นผลจากการที่เราได้รัฐบาลใหม่ที่มีคนกล่าวหากันว่าเป็นนอมินีของรัฐบาลทักษิณ เลยทำให้ทั้งหุ้นทั้งเงินบาทและปัญหาอื่นๆที่ทับถมกันมานานยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก
เมื่อเป็นดังนี้ผมเองจะเก็บงำความคิดเห็นส่วนตัวไว้ตามลำพังได้อย่างไร ทำให้ต้องใช้พื้นที่ตรงนี้แสดงทรรศนะที่จะผิดถูกแค่ไหนขอให้ท่านผู้อ่านตัดสินได้ตามที่ท่านเห็นควรเลยนะครับ

ปัญหาในขณะนี้คงยากจะ “ปัด” ให้พ้นตัวว่ามิได้เกิดจากผลการบริหารจัดการของรัฐบาลปัจจุบันที่คณะรัฐมนตรีก็ยังนั่งบริหารกันอยู่เกือบเต็ม ครม. ถึงแม้จะมีคนโยนกลองให้เป็นผลจากปัญหาหนี้เน่าหรือ “ซับไพรม์” ที่ลุกลามระบาดมาจากสหรัฐอเมริกาก็ตาม ไม่มีใครปฏิเสธว่าผลจากปัญหาหนี้ด้อยคุณภาพในสหรัฐเป็นปัญหาหนึ่ง แต่ในขณะนี้ถ้ามองในด้านเศรษฐกิจมหภาค ก็ต้องบอกว่าแนวโน้มความถดถอยของเศรษฐกิจในสังคมไทยนั้นเกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปีกลาย และเป็นมาก่อนที่จะมีการพูดถึงปัญหาซับไพรม์เป็นเวลานาน ทำให้ไม่สามารถใช้ปัญหาภายนอกมายกประโยชน์กับผลงาน “การบริหารจัดการที่ผิดพลาดหลายต่อหลายเรื่องจากคนหลายคน หลายหน่วยงานในรัฐบาลชุดนี้ได้” อย่างไรก็ตาม นับจากที่รัฐบาลชุดใหม่เข้าแก้ไขปัญหา ซึ่งคาดว่าเราน่าจะได้รัฐบาลใหม่ภายในสิ้นเดือนนี้ เราต้องมานับหนึ่งกันดูถึงผลงานของรัฐบาลชุดใหม่ ที่คงไม่มีเวลาปล่อยให้มีการดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ ทอดเวลาการทำงานให้ยืดยาวโดยไม่จำเป็น

หากเราได้ “หมอเลี้ยบ” หรือนายแพทย์สุรพงษ์ สืบวงศ์ลี มาคุมกระทรวงการคลังตามโผที่ออกมา ก็คงไม่น่าเป็นห่วงนัก เพราะการทำงานในเชิงแก้ปัญหาเศรษฐกิจของรัฐบาลทุกชุดที่ผ่านๆมามักร่วมกันดูแลรับผิดชอบในลักษณะของ “ทีมเศรษฐกิจ” ที่ไม่เพียงแต่ตัวรัฐมนตรีคลังที่จะบริหารขับเคลื่อนเศรษฐกิจของชาติไปตามลำพัง ยังมีบุคคลและคณะบุคคลผู้เชี่ยวชาญอีกจำนวนหนึ่งที่ต้องคอยเป็นคนคัดท้ายหรือต้นหนคอยดูทิศทางความเป็นไปต่างๆอย่างรัดกุม เพราะจะว่าไปแล้วเราเคยมีคนจบกฎหมายอย่าง ดร.สุรเกียรติ์ เสถียรไทย มานั่งบริหารกระทรวงการคลังในสมัยรัฐบาลทักษิณอยู่ครั้งหนึ่ง มาคราวนี้มี “หมอ” มาดูคลังบ้างก็คงไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเท่าไรนัก เพราะเราเคยลองคนเด่นคนดัง คนมีชื่อเสียง มานั่งทำงานหลายต่อหลายครั้ง บางยุคบางสมัยคนเหล่านี้คือคนที่พาพวกเราไปเป็นหนี้ไอเอ็มเอฟกันอยู่หลายปี จึงมั่นใจว่าลำพัง “ชื่อเสียงเกียรติคุณ” คงวัดอะไรได้ไม่เท่ากับฝีไม้ลายมือที่จะแสดงออกมาจริงๆตอนนั่งทำงานอย่างมืออาชีพ

คอลัมน์ ยิ่งเกายิ่งคัน จากหนังสือพิมพ์ โลกวันนี้ วันสุข

ปีที่ 9 ฉบับที่ 2210 ประจำวัน ศุกร์ที่ 25 มกราคม 2008