สิ่งที่ประเทศนี้ต้องการ กลับไม่ใช่การแพ้หรือชนะของแต่ละฝ่ายทางการเมือง
เพราะ...สำหรับประเทศแล้ว หากมีฝ่ายแพ้
และฝ่ายชนะ ประเทศต่างหากคือผู้เสียหาย เมื่อ
ประเทศเสียหาย ผู้รับกรรมคือประชาชน
ในประเทศที่เจริญแล้วทั้งหลาย...การแข่งขัน
กันทางการเมืองจะเหมือนการแข่งขันกัน
ทางกีฬา
เมื่อฝ่ายหนึ่งเอาชนะได้...อีกฝ่ายจะแสดง
ความยินดี จากนั้นก็แยกย้ายกันไปตามหน้าที่....
รอหมายกำหนดการการแข่งขันครั้งใหม่ หรือ
หากมีการทำในสิ่งที่เป็นความเสียหายเกิดขึ้น
แต่ในประเทศที่ด้อยพัฒนา
ผู้ชนะจะเยาะเย้ยถากถางผู้แพ้...ผู้แพ้ก็จะ
พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้กลับมาเป็นผู้ชนะ
เขาทั้งหลายจะหาทางเข่นฆ่าและทำลายกัน
ทุกๆ วัน ทุกๆ เวลา เขาทำการเมืองให้เป็นเรื่อง
การทำสงคราม และเขาให้ความสำคัญกับคำว่า
ชนะ เหนือกว่าประเทศและประชาชนที่เขา
ต้องดูแล
ประเทศไทย
ประชาชนเจริญขึ้นมามากแล้วสำหรับ
การเมือง...ประชาชนรู้แล้วว่าสำหรับการหา
ผู้บริหารประเทศแล้ว ควรจะมีพรรคการเมือง
แค่ 2 พรรค...และประชาชนจะเลือกพรรคมากกว่า
ให้ความสำคัญกับคน
ประชาชนจึงเลือกคนที่ไม่มีใครรู้จักเข้ามา
เป็นผู้แทนในสภา เพราะว่าพรรคการเมืองส่งเขา
หรือหล่อนมาให้
ประชาชนรู้ดีว่า...ประชาธิปไตยต่างหาก
ที่จะทำให้ประเทศเจริญก้าวหน้า ประชาชนสู้มา
หลายครั้งแล้วเพื่อจะให้ประชาธิปไตยคงอยู่
แต่...นักการเมืองต่างหากที่ยังไม่พัฒนา
นักการเมือง...ผลักประเทศไปสู่วิกฤติการณ์
ครั้งแล้วครั้งเล่า นักการเมืองฉกฉวยความมั่งคั่ง
ของประเทศไปเป็นสมบัติส่วนตน นักการเมือง
จ้างคนให้มาต่อสู้กันเพื่อจะแพ้ชนะกัน
นักการเมืองจึงเปิดทางให้กับเผด็จการ...
นักการเมืองจึงเชิญเผด็จการเข้ามาล้มล้างคู่ต่อสู้
เลือกตั้งครั้งสุดท้าย...23 ธันวาคม 2550
ประชาชนที่เรียนรู้การเมือง...ล้มล้างเผด็จการ
และแนวร่วมเผด็จการ...และมอบแผ่นดินกลับ
ไปให้กับ...ฝ่ายประชาธิปไตย
แต่...นักการเมืองก็ยังเป็นนักการเมือง
ยังขาดจิตสำนึกที่จะเรียนรู้อย่างนักกีฬาว่า...ไม่ว่า
แพ้หรือชนะ...มันก็คนที่จะต้องสร้างชาติสร้าง
ประเทศไปด้วยกัน
ฝ่ายชนะ...กระเสือกกระสนโดยไม่ดูตัว
ดูตนในตำแหน่งรัฐมนตรี ฝ่ายแพ้...ก็ทำทุกวิธี
ไม่ว่าจะชั่วช้าขนาดไหน...เพื่อจะกลับไปชนะให้ได้
กรรมของคนไทยจริงๆ
พญาไม้
พญาไม้ทูเดย์ - พญาไม้ทูเดย์
