คนใต้อดีตเสื้อเหลืองสารภาพบาป:กว่าจะรู้เดียงสา

ที่มา Thai E-News

โดย จิ๋วจี๊ด
ที่มา ห้องราชดำเนิน พันทิป

ผมเป็นคนใต้ จ.ชุมพร โดยกำเนิด บ้านอยู่อำเภอพะโต๊ะ อำเภอไกลปื่นเที่ยงที่ความเจริญยังเข้าไม่ค่อยถึง

พูด ว่าอำเภอพะโต๊ะ หลายคนในที่นี้อาจไม่รู้จัก แต่ถ้าบอกว่าเป็นอำเภอที่มีข่าวการแจกนมบูดให้นักเรียนในช่วงปีสองปีก่อน หลายคนอาจร้องอ๋อขึ้นมาบ้าง

ถึงปัจจุบันตัวผมจะลงหลักปักฐานอยู่ที่ กรุงเทพฯ แต่ภาพข่าวน้องๆนักเรียนแถวบ้าน เด็กใต้ตัวดำๆเด็กโรงเรียนแถวบ้านที่ได้รับแจกนมบูด มันสะเทือนใจรุ่นพี่อย่างผม เด็กมันไม่รู้เรื่องหรอกครับ ผู้ใหญ่นี่แหละที่ทำ กินกันแม้กระทั่งนมเด็ก ทำกันในรัฐบาลที่ถือว่าเป็นผู้ลากมากดีที่สุดนี่แหละ

ตั้งแต่ มีสิทธิ์เลือกตั้ง บ้านผมเลือกประชาธิปัตย์มาตลอดทุกครั้ง เหมือนเป็นหน้าที่คนใต้ เหมือนเป็นประเพณีทำตามแบบอย่างพ่อแม่ปู่ย่าตายาย ที่ต้องเลือกพรรคนี้ สำหรับปู่ย่าตายายผม นายหัวชวนเป็นคนที่ท่านชื่นชมมาก การเลือกคนดีอย่างนายชวน เหมือนทำให้เรากลายเป็นคนดีไปด้วยก็ไม่ปาน

สมัย ม็อบพันธมิตร ออกมาขับไล่ทักษิณ ตัวผมเองแม้จะไม่ถึงกับเป็นแฟนพันธุ์แท้ แต่ก็เคยไปร่วมนั่งฟังที่สะพานมัฆวาน สองสามครั้ง ใช่แล้ว ผมไปร่วมกับพวกเขาด้วย เอาผ้าเหลืองกู้ชาติมาโพกหัว ด้วยความเกลียดชังทักษิณ

ขณะนั้นผมคิดว่าผมเชื่อในประเด็น รวยแล้วยังโกง ผลประโยชน์ทับซ้อน ผูกขาดอำนาจรัฐสภา ครอบงำองค์กรอิสระ ขายหุ้นไม่เสียภาษี ฯลฯ เป็นต้น แต่ก็ไม่ได้เชื่อในประเด็นทักษิณอยากล้มเจ้า อยากเป็นประธานาธิปดี อันนี้ผมว่าเกินไป

ทุก ครั้งที่ไปร่วมชุม์นุม ผมมักจะกลับบ้านไปด้วยความรู้สึกอิ่มใจ รู้สึกเหมือนกับตัวเอง ได้มีส่วนร่วม ทำอะไรเพื่อชาติ บ้านเมือง เพื่อแสดงออกถึงความจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ( ตามที่แกนนำท่านว่า )

สมัยทักษิณชนะการเลือกตั้งชนิดถล่มทลาย โดยมีคู่ชิงคือ คุณบัญญัติ บรรทัดฐาน ผมรู้สึกผิดหวังมาก และ คิดในใจว่าทำไมไม่เอาคุณอภิสิทธิ์ลงเลือกตั้ง น่าจะดีกว่านี้ ก็คิดไปตามประสาผมที่สมัยนั้นก็อายุประมาณ 20 ต้นๆ ยังละอ่อนการเมืองนัก

ช่วง ที่ม็อบพันธมิตรรุกหนัก และ ทักษิณประกาศยุบสภาเพื่อเลือกตั้งใหม่ ในฐานะแฟนประชาธิปัติย์ ผมยอมรับโดยดีว่าเลือกตั้งไปก็ไม่ชนะ เลือกตั้งไปก็แพ้ เสียงคนใต้ กับภาคกลางยังไงก็น้อยกว่าเสียงคนเหนือ กับคนอีสานอยู่ดี หากมีการเลือกตั้งก็เหมือนเป็นการฟอกตัวให้ทักษิณเปล่าๆ เมื่อคุณอภิสิทธิ์ และ พรรคประชาธิปัติย์ บอยคอตการเลือกตั้งนั้น แม้จะตะหงิดๆ แต่อารมณ์เข้าข้างพรรคที่ตัวเองชื่นชอบมีมากกว่า ก็ไม่ได้รู้สึกว่าการกระทำนั้นเสียหายอะไร

จนกระทั่งมีการปฏิวัติ

ผม เป็นคนนึงที่ถึงแม้จะไม่ถึงขนาดเอาดอกกุหลาบไปให้ทหารบนรถถัง แต่ก็ถือว่าเอาใจช่วยให้การปฏิวัติล้มอำนาจทักษิณเป็นไปได้ด้วยดี แล้วทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี หลุดพ้นจากทักษิณซะที

ในใจคิดอย่างนั้น

มี การตั้งองค์กรอิสระมาซักฟอกทักษิณ ถึงขั้นยึดทรัพย์ ในใจผมก็เห็นว่าดี ปน สะใจ ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกสะใจลึกๆในตอนนั้น ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียใดๆกับเขาด้วย หรือเพราะอิจฉาความรวยของทักษิณก็ไม่รู้

เหล่านี้คือความรู้สึกนึกคิดผมในอดีต

แต่ ในปัจจุบัน ความรู้สึกของผมมันบอกผมว่าข้างในผมมันเปลี่ยนไป ผมเป็นสีแดง!!! แดงอ่อนหรือแดงเข้มผมไม่รู้ แต่มันเปลี่ยนไปเป็นเอาใจช่วยฝั่งเสื้อแดงเฉยเลย ตอนไหน !!

ด้วย ความสัตย์ ผมนึกไม่ออกว่าตัวเองเปลี่ยนสีตอนไหน ผมไม่เคยไปร่วมชุมนุมกับม็อบแดงเลยซักครั้งไม่เคยไปฟังแกนนำ นปช. ปราศัยซักเวที แม้กระทั่ง ดูออนไลน์ก็ไม่เคย ไม่เคยนิยมชมชอบนัฐวุฒิ ใสยเกื้อ แม้เขาจะเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเก่าผม

ผมไม่ชอบ จตุพร พรหมพันธุ์ ผมว่าหน้าตาเขาดูไม่ใช่คนดีซักเท่าไหร่ ผมถึงขั้นเกลียด อริสมันต์ ผมว่าเขาบ้าพลัง ฮาร์ดคอเกินเหตุ แต่ผมติดตามข่าวสารบ้านเมืองมาตลอด จากสื่อสาธารณะทั่วๆไปนี่แหละ

การกระทำของฝ่ายที่ผมเชียร์มาตลอดที่มีต่ออีกฝ่าย การกระทำของฝ่ายธรรมะ ที่ทำต่อฝ่ายอธรรม มันทะแม่งๆขึ้นทุกวันใน ความรู้สึกผม ทั้งจากฝ่ายธรรมมที่เป็นบุคคล หรือ องค์กร อิสระ หรือแม้กระทั่งกองทัพ เราเป็นฝ่ายธรรมะ ทักษิณและพวกคือฝ่ายอธรรม เสื้อแดงคือฝ่ายอธรรม ตามความรู้สึกของคนที่คิดว่าตัวเองรักชาติอย่างผมเนื้อเรื่องมันควรเป็นเช่น นี้ ไม่ใช่หรือ แล้วทำไม

ความรู้สึกผมมันมาแปร่งๆตอนทหารกุมอำนาจ แล้ว ไม่เห็นจะทำได้ดีกว่านักการเมือง

ความรู้สึกผมมันมาแปร่งๆตอนคุณสมัคร หลุดจากนายกฯด้วยข้อหาทำกับข้าว

ความรู้สึกผมมันมาแปร่งๆตอนตันสินคดีที่ดินรัชดา

ความรูสึกผมมันมาแปร่งๆตอนคดียุบพรรค ทรท. พลังประชาชน

ความรู้สึกผมมันแปร่งๆกับการล้อมปราบเสื้อแดง ในเหตุการณ์ เผาเมือง

ความรู้สึกผมมันแปร่งๆกับเรื่องของจ่าเพียร

ความรู้สึกผมมันแปร่งๆกับ คดียุบพรรค ปชป.

ความรู้สึกผมมันแปร่งๆกับคดีผู้ว่าการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย

ความรู้สึกผมมันแปร่งๆกับ คดี สนามกอล์ฟอัลไพฯ คดีบ่อกำจัดขยะคลองด่าน

ความรู้สึกผมมันแปร่งๆกับอีกหลายๆเรื่อง หลายๆ อย่าง ฯลฯ ที่ทำให้ผมรู้สึกว่า คำว่า

เหลื่อมล้ำ สองมาตฐาน อำมาตย์ ไพร่ ไม่ใช่คำศัพท์ที่เกิดขึ้นลอยๆโดยไม่มีที่มาที่ไปเสียแล้ว

อยู่ที่จะยอมรับความจริง หรือ เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กันหรือเปล่าแค่นั้นเอง

ถึง วันนี้ผมก็ยังไม่เชื่อว่าเพื่อไทยจะดีกว่าประชาธิปัตย์ แต่เวลาสองปีที่ผ่านมาประชาธิปัตย์พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ไม่ได้ดีไปกว่าเพื่อไทย ฝ่ายธรรมะที่ผมเคยเชื่อมาตลอด เอาเข้าจริง ก็ไม่ได้ดีไปกว่าอธรรมที่เขากล่าวหาว่าเลวนักเลวหนา

ในวันนี้ หลังผ่านเหตุการณ์ทางการเมืองมามากมาย ผมเลิกเชื่อเรื่อง เทพ เรื่องมาร ในทางการเมืองไปแล้ว การเมืองไม่มีพรรคเทพที่แสนดี พรรคมารที่แสนชั่วร้าย

การเมืองเป็นเรื่องของผลประโยชน์ ประชาชนเลือกตั้งก็เพื่อผลประโยชน์ของตนและพวกพ้องตัวเอง ผมคิดแค่นี้

แล้ว ถ้าให้ผมคิดถึงผลประโยชน์ตัวเองในฐานะประชาชนคนหนึ่ง ครั้งนี้ ผมจะเลือกเพื่อไทย พรรคที่ผมไม่เคยเลือกมาเลยตลอดชีวิต ผมไม่กลัวทักษิณกลับมา เพราะทักษิณไม่ใช่ยักษ์มารที่ไหน ก็แค่นักการเมืองที่มีดีมีเลวพอๆกับนักการเมืองที่อยู่ในประเทศตอนนี้ เหมือนๆกัน

ผมไม่เลือกประชาธิปัตย์เพราะพรรคคุณเอานมบูดไปแจก น้องๆผม และ ตระกูลผมก็ จน เจียม จน ตาย มาหลายชั่วคนแล้ว ทำไมผมจะเปลี่ยนทางเลือกให้กับตัวเองบ้างไม่ได้ แม้วันนี้ผมจะไต่เต้าจนเป็นนักธุรกิจ เจ้าของบริษัทฯเล็กๆ แต่ในสภาพสังคมอย่างที่เคยเป็นมาของประเทศไทย ผมมองเห็นกำแพงที่น้องๆ ลูกๆหลานๆ บ้านนอกจนๆของผมจะไม่มีวันเข้าถึงทรัพยากรของประเทศได้อย่างเท่าเทียมกันไป อีกหลายชั่วคน

ใครอยากให้เมืองไทยกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็อยากไป แต่ผมอยากเปลี่ยน

ถึง วันนี้ผมไม่สนหรอกว่าผู้ปกครองจะเป็นใคร ตราบใดที่เขาทำให้ชีวิตผมดีกว่าเดิม ผมก็พร้อมจะเลือกโดยใช้ 1 เสียงของผม ผมขอเลือกผลประโยชน์ของผมด้วย 1 เสียงที่ผมมี ท่านทุกๆคนก็ควรเลือกผลประโยชน์ของท่านด้วย 1 เสียงที่ท่านมี

แต่ผมขออะไรซักอย่าง อย่าดูถูก 1 เสียงของคนอื่นด้วยความคิดว่าท่าน ฉลาด รักชาติ หรือ จงรักภักดีมากกว่าใคร มันทู่เรศ!


ขอบคุณบอร์ดพันธ์ทิพย์ที่ให้กระผมระบายความอัดอั้นตลอดหลายปีที่ผ่านมา โล่งไปแยะ

*******
เรื่องเกี่ยวเนื่อง:

-แดงสุราษฎร์กระตุกคนใต้:พรรคของเขา คนของเขา

-คลิปผุสดี งามขำ เสื้อแดงคนสุดท้ายที่เวทีราชประสงค์19พ.ค.53 เธอเคยเป็นเสื้อเหลืองมาก่อน



ผุสดีก็เล่าถึงเหตุผลที่ไปร่วมชุมนุมกับคนเสื้อแดงว่า ตนเป็นอดีตแฟนรายการเมืองไทยรายสัปดาห์ของนายสนธิ ลิ้มทองกุล ทุกคนในบ้านก็สนับสนุนพรรคประชาธิปัตย์มาตลอด แต่หลังๆเริ่มเห็นว่าสิ่งที่ทั้งนายสนธิและรัฐบาลทำนั้นไม่ถูก จึงหันเหมาต่อสู้ร่วมกับคนเสื้อแดง เป้าหมายเพียงเพื่ออยากให้รัฐบาลยุบสภาเลือกตั้งใหม่เท่านั้น ต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากตลอด 2 เดือน เพราะต้องนอนอยู่กลางถนน ทั้งไม่เคยคิดเลยว่า แค่เรียกร้องให้ยุบสภาจะต้องมีคนมาล้มตายมากขนาดนี้

ตอน นั้นตัดสินใจนั่งถือธงแล้วนั่งจ้องไปทางแยกประตูน้ำ เพราะคิดว่าทหารจะเข้ามาทางนั้น โดยมีนักข่าวต่างประเทศกลุ่มหนึ่งนั่งสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ รอบตัวมีควันไฟเสียงปืนและเสียงระเบิดเป็นระยะๆ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร เพียงแต่แผ่เมตตาเพื่อที่จะได้ตายอย่างสงบ (ข่าวไทยรัฐ,31 พฤษภาคม 2553)