เดินทางมาถึงสุดสัปดาห์ของการทำงานได้อย่างสะบักสะบอม ทั้งจากอวัยวะในร่างกายที่พร้อมใจกันประท้วง และทั้งจากฝนฟ้าที่โหมกระหน่ำให้เปียกปอนมาทั้งอาทิตย์
บางท่านอาจต้องการให้เพิ่มเติม “ข่าวการเมือง” ไปด้วยอีกหนึ่งประเด็น เพราะมันทั้งร้อน ทั้งแรง ทั้งขัดแย้ง ทั้งเหม็นเน่าฉาวโฉ่กันจนมองไม่เห็นความหวัง
อ่านข่าวการเมืองมากๆ ก็พานจะทำให้ป่วยได้มากกว่าสาเหตุอื่นๆ เสียอีก
อาการแบบนี้ คนที่ติดตามข่าวเพียงผ่านๆ อ่านพอให้รู้ผ่านหูผ่านตา อาจไม่ค่อยเข้าใจคนที่มี “อารมณ์ร่วม”
ว่าจะโกรธทำไม จะโมโหทำไม และจะเกลียดชังคนที่มีความคิดตรงข้ามกันไปทำไม
อาการอารมณ์ร่วมการเมือง สิงสู่อยู่ในปอด ตับ ไต หัวใจ เชื่อว่า “แฟนประชาทรรศน์” ทั้งหลาย ย่อมต้องเคยเป็นหรือกำลังเป็น
มันดีในแง่ที่ว่า คนประเภทนี้จะใส่ใจเหตุบ้านการเมือง ไม่ปล่อยปละละเลยให้นักการเมืองหรือผู้ปกครองทำอะไรได้ตามชอบใจ แต่จะมีการติดตามตรวจสอบอย่างต่อเนื่อง และเต็มไปด้วยข้อสงสัย
มีแนวโน้มเป็นคนที่รู้หน้าที่ของตัวเอง และพร้อมจะปกป้องรักษาสิทธิของพลเมืองไปด้วยพร้อมกัน
เป็นพลเมืองแบบที่ปกครองยาก แต่ส่วนมากเป็นพลเมืองคุณภาพ
หากมองอีกแง่หนึ่ง คนประเภทนี้ก็มีแนวโน้มทำร้ายตัวเองโดยไม่ตั้งใจ
คือ ทำร้ายด้วยความเครียด ส่งผลเสียต่อระบบประสาทและการทำงานของอวัยวะภายในต่างๆ ซึ่งไม่เป็นผลดีเลยในระยะยาว
ในทางธรรม การต่อสู้เอาชนะคะคานกันด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นด้วยความเกลียดเป็นที่ตั้ง ก็มีแต่จะยิ่งทำให้แพ้
แพ้ตัวเองเป็นเบื้องแรก แล้วจะหวังให้ชนะผู้อื่นก็ยิ่งยาก
จึงมีคำกล่าวที่สอนให้เราทำใจเป็นกลาง พิจารณามันไปตามสภาพ ว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง ใครจะขึ้น ใครจะลง ก็เป็นไปตามสัจธรรม
เช่นเดียวกับใครก็ตามที่เสนอความคิดที่เรารังเกียจหรือไม่เห็นด้วย ก็ให้เรามั่นคงกับความคิดที่ถูกต้องของเรา สู้กันด้วยเหตุผล อย่าไปต่อว่าด่าทอคนที่เราไม่เห็นด้วย เพราะในที่สุด ถ้าที่เราเลือกคือความถูกต้อง ก็จะลงเอยด้วยความถูกต้องวันยังค่ำ เช่นเดียวกันกับถ้าเราคิดผิด สักวันเราก็จะต้องตาสว่าง
ที่ว่ามานี้ ไม่ได้คิดจะสั่งสอนท่านผู้อ่าน แต่ตั้งใจจะบอกกับตัวเองเสียมากกว่า
เพราะระยะหลังมานี้ บางทีอ่านข่าวคนออกมาสนับสนุนให้มีการรัฐประหารแล้ว มันก็รู้สึกเจ็บใจ โมโหโกรธเคืองเสียเหลือเกิน
สุดท้ายเลยต้องเอาทางธรรมเข้าข่ม ทำใจเป็นกลางบ้าง พระเจ้ายังทำให้มนุษย์เท่ากันไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรกับเราที่จะทำให้ทุกคนมาคิดเหมือนกัน
ส่วนพวกที่ถึงขั้นเห็นผิดเป็นชอบนั้น ก็ยิ่งไม่ใช่เรื่องของเรา
บางทีก็ต้องปล่อยวางให้บาปกรรมตามธรรมชาติลงโทษกันเอาเองก็แล้วกัน
ปฏิญา ยอดเมฆ
