สมแล้วกับที่เป็น ‘พรรค’ ที่จับมือร่วมกันมาตั้งแต่ต้น
หัวหน้าพรรคของทั้งสอง…จึงผลัดกัน “โชว์แมน” ให้คนดูใจหายใจคว่ำ
คิวแรกของ สุวิทย์ คุณกิตติ อดีตคนในซีกรัฐบาลเพียงคนเดียวที่ดูเหมือนว่า “พันธมิตรฯ” จะให้ความ “เอ็นดู” เป็นพิเศษ
จนเกิดกระแส “เขม่น” กันเองภายในรัฐบาล นำไปสู่การโชว์แมนเด็ดสะบัด ประกาศถอนตัวออกจากการเป็นพรรคร่วมรัฐบาล อย่างไม่เปิดโอกาสให้ใครได้ทันตั้งเนื้อตั้งตัวทั้งสิ้น
ลูกพรรคระดับรองหัวหน้าพรรคยังอ้าปากค้าง…อย่าว่าแต่นักข่าวหรือประชาชนเลย
แต่ที่น่าสงสารคือ คะแนนความ “แมน” ของท่าน แทนที่จะทะลุร้อยสมกับที่อุตส่าห์ทำไว้ แต่หลายฝ่ายกลับวิเคราะห์ทื่อๆ ตรงๆ ตรงกันว่า เป็นแค่เพราะรู้ตัวมาก่อนว่าชื่อจะหลุดจากโผ ครม. สมัคร 4 แน่แล้ว ก็เท่านั้น
จึงออกมาตัดหน้ากันก่อน ลดอาการเสียฟอร์ม
ขณะที่เหตุผลอย่างเป็นทางการที่ให้ไว้ตอนแถลง คนกลับจำแทบไม่ได้ เพราะไม่ได้ใส่ใจเชื่อว่ามีน้ำหนัก
ไม่ได้บอกว่าโกหก แต่มันเบาโหวงเหวงไปหน่อยเท่านั้นแหละ
ยิ่งบวกกับลักษณะความลุ่มๆ ดอนๆ ง่อนแง่นตามสภาพพรรคเฉพาะกิจด้วยแล้ว ก็ยิ่งกลายเป็นว่า ไม่ทำให้เรื่องดูเลวร้ายใหญ่โตอะไร ทั้งที่เป็นเรื่องที่อาจเปลี่ยนขั้วการเมืองได้ทันที…
นั่นก็เพราะว่า เพื่อแผ่นดินไม่ได้ ‘เท่ากับ’ สุวิทย์ คุณกิตติ จริงๆ มาตั้งแต่ต้นแล้วนั่นเอง
คิดเห็นไม่ตรงกันเป็นการภายใน จะเป็นปัญหาอะไรในเมื่อรัฐธรรมนูญก็เปิดทางไว้ตัวเป้ง
จะไปก็ไป แต่ที่แมนสุดๆ คือการกลับมา…
เพราะเมื่อหัวหน้าพรรคเพื่อแผ่นดินประกาศถอนตัวออกจากรัฐบาล แต่ ส.ส. ของพรรคเสียงข้างมาก ยืนยันจะทำต่อ ก็ต้องมีการเปลี่ยนตัวหัวหน้าเพื่อให้มติพรรคเป็นไปตามเสียงข้างมาก
ต้องเลือกเอาสักอย่าง จะทิ้งหัวหน้าเพื่อเอามติ หรือไม่สนมติ เอาหัวหน้าไว้ก่อน พูดง่ายๆ คือต้องเลือกว่า จะให้หัวหน้าพรรคทำตามมติ หรือมีมติตามหัวหน้าพรรคกันแน่
แต่ผลที่เพิ่งออกมาก็คือ พรรคเพื่อแผ่นดินยังไว้วางใจให้ สุวิทย์ คุณกิตติ เป็นหัวหน้าต่อ
รวมทั้งพรรคเพื่อแผ่นดินก็ยังไม่ถอนตัวจากรัฐบาล
คำแถลงของหัวหน้าพรรคจึงปรับเข้าสู่โหมด “ขอขมา” กันตามระเบียบ
ตกลงสถาบันพรรคการเมืองมันคืออะไร…เอกภาพอยู่ตรงไหน… เป็นอันไม่ต้องถามไถ่กันต่อ
ตัวอย่างง่ายๆ ก็คือ คิวโชว์แมนคิวที่สอง
“มังกรการเมือง” ตัวจริงเสียงจริง ยืนยันมาแล้วว่า เหตุใดบ้างจึงยังต้องจำใจอยู่ร่วมกับรัฐบาล (ที่น่ายี้) คณะนี้
เพราะประเมินแล้ว พรรคประชาธิปัตย์ (คู่หู) ไม่น่าจัดตั้งรัฐบาลได้
เสียสัตย์เพื่อใครไม่รู้
รู้แต่ว่าทำอย่างนี้กันบ่อยๆ การเมืองเห็นทีต้องเสียหาย คนวุ่นวาย สับสน ไม่รู้จะฟังใคร แค่พรรคเดียวก็ยังงง แล้วนับประสาอะไรกับรัฐบาลทั้งคณะ
นี่แหละหนา ผลจากการ (เกือบ) สูญพันธุ์ ของนักการเมืองพันธุ์ลูกผู้ชายโดยแท้
