WeLoveOurKing
How to insert weloveking to you website

ทรงพระเจริญ

ขัตติยาอัด คอป แต่งนิทานโยนความผิดเสธ แดง 18 9 55

สถาบันกษัตริย์อยู่ได้ด้วยความจริง

ธงชัย วินิจจะกูล: Truth on Trial

สถาบันกษัตริย์ถึงเวลาต้องปรับตัว

ตุลาการผิดเลน !


ฟังกันให้ชัด! "นิติราษฎร์" ไขข้อข้องใจ ทุกคำถามกรณีลบล้างผลพวงรัฐประหาร





วิดีโอสอนการทำน้ำหมักป้าเช็ง SuperCheng TV ฉบับเต็ม 1.58 ชม.

VOICE NEWS

Fish




เพื่อไทย

เพื่อไทย
เพื่อ ประชาธิปไตย ขับไล่ เผด็จการ

Friday, April 4, 2008

พระหรือโจร?

ดูเหมือนความเป็น นักจัดกิจกรรมส่งเสริมการขาย ของ นายมิ่งขวัญ แสงสุวรรณ์ จะไปได้ไม่ดีนักกับ...การวางแผนการขายและการตลาดอย่างเป็นระบบนายมิ่งขวัญ อาจจะประสบผลสำเร็จอย่างงาม จากการ จัดกิจกรรมส่งเสริมการขาย ในองค์กรที่มีตัวสินค้าดีอยู่แล้ว เช่น...“โตโยต้า” หรือ “อสมท” ที่เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “โมเดิร์นไนน์” แต่กับภารกิจ...ความเป็น รองนายกฯ และ รมว.พาณิชย์ ซึ่งต้องกำกับดูแลการค้าขายสินค้าและบริการของประเทศ มันไม่ง่ายอย่างที่คิด??? แค่ “ไอเดีย” นำข้าวสาร 5% จากโครงการรับจำนำข้าวเปลือกนาปรังปี 2549 มาบรรจุถุง 5 กก. ขายที่ราคา 85.70-86.50 บาท หรือเฉลี่ย 17.14-17.30 บาทต่อ กก. ก็ผิดเสียแล้ว???

คุณมิ่งขวัญ เข้าใจหรือไม่ว่า...มาตรฐานของความเป็นข้าว 5% นั้น ประกอบด้วยอะไรบ้าง? รู้หรือเปล่าว่า...ทุกๆ 1 กก. ของข้าว 5% จะต้องมีข้าวเปลือก 7 เมล็ดผสมอยู่แล้วยิ่งเป็นข้าวค้างสต็อกอายุ 2 ปีด้วยแล้ว สิ่งปนเปื้อนต่างๆ ที่ผสมปนเปอยู่ในนั้น ยังมีอีกมากมาย!!!ไม่ว่าจะเป็น...ฝุ่น รา รำ ปลายข้าว รวมถึง เมล็ดข้าวสีเหลือง ที่จะต้องคัดแยกแล้วนำไป “ขัดขาว” เสียใหม่ หาก นายมิ่งขวัญ คิดแบบ..คนที่ขาดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับข้าวอย่างลึกซึ้ง โอกาสจะ “เสียคน” มีสูงมากเหลือเกิน!!! ก็ต้องบอกว่า...วงการนี้ “เขี้ยวลากดิน” เอามากๆ ที่สำคัญ อย่าได้เผลอไปคิดแบบสูตรคณิตศาสตร์ ว่า...1+1 ต้องเท่ากับ 2 สำหรับวงการค้าขายในเมืองไทยเด็ดขาด เพราะ ผิดถนัด!!!แน่นอน หากมีการนำข้าวสาร 5% จากโครงการรับจำนำข้าวเปลือกนาปรังปี 2549 มาบรรจุถุง 5 กก. ขาย โดยไม่ทำการปรับปรุงคุณภาพข้าวเสียก่อนล่ะก็คงหาคนซื้อข้าวล็อตนี้ลำบากอย่างแน่นอนเพราะคุณภาพของข้าวบรรจุถุง 5 กก. ของกระทรวงพาณิชย์ ต่ำกว่ามาตรฐานมากนักข้อเสนอที่ “บางกอกทูเดย์” สอบถามจาก “ผู้รู้” ในระดับผู้เชี่ยวชาญและคลุกคลีอยู่กับวงการข้าวมานาน ก็คือ...กระทรวงพาณิชย์จะต้องเร่งปรับปรุงคุณภาพข้าวในโครงการดังกล่าวโดยเร็ว โดยการ...ทำความสะอาด “ร่อน” และ “กำจัด” ฝุ่น รา รำ และปลายข้าว ออกให้หมดจากนั้น ก็ทำการขัดขาว 1 ครั้ง ก่อนจะนำไป “ขัดมัน” อีก 2 ครั้งต่อด้วยการ “ร่อนกัดปลาย” เพื่อปรับให้เป็นข้าว 5% จริงๆ ที่เหลือจึงจะนำเข้าไปผ่านเครื่องแยกสี นำ “ข้าวเปลือก” และ “ข้าวเหลือง” ออกไปให้หมดแล้วจึงนำไปบรรจุถุงขายให้กับชาวบ้านปกติ ต้นทุนรับจำนำข้าวเปลือก 5% ในปี 2549 ของกระทรวงพาณิชย์ อยู่ที่ตันละ 7,000 บาทหากนำข้าวเปลือก 5% ดังกล่าว ไปผ่านกระบวนการปรับปรุงคุณภาพข้าวก่อนบรรจุถุงขาย เช่นที่ “บางกอกทูเดย์” บอกเอาไว้ข้างต้น ก็จะต้องมีต้นทุนดำเนินการและค่าความสูญเสียระหว่างกระบวนการผลิตไปบ้างอย่างไรก็ตาม ต้นทุนและความสูญเสียที่เกิดขึ้น เมื่อหักกลบลบหนี้กันแล้ว ราคาต้นทุนจริงๆ ก่อนการนำไปขายก็ยังเฉลี่ยอยู่ที่ กก. ละ 12.92 บาทดังนั้น การกำหนดราคาขายบรรจุถึงที่ กก. ละ 17.14-17.30 บาท เช่นที่กระทรวงพาณิชย์และนายมิ่งขวัญพยายามจะเร่งรัดดำเนินการนั้นส่วนต่างที่เกิดขึ้นราว 4.22–4.38 บาท ต่อ กก. จะไปตกอยู่กับใคร???อย่าลืมว่า...ข้าวเปลือก 5% จากโครงการรับจำนำข้าวฯ ในปี 2549 ของกระทรวงพาณิชย์ มีมากมายหลายแสนตัน1 ตัน เท่ากับ 1,000 กก.1 แสนตัน ก็จะเท่ากับ 100,000,000 กก. (1 ร้อยล้าน กก.)ลองคิดดูว่า...หากส่วนต่างราคาขายข้าว 5% บรรจุถุง 5 กก. ที่ระดับ 4.22-4.38 บาทต่อ กก. เมื่อนำมาคำนวณผลต่างต่อ 1 แสนตัน หรือ 100 ล้าน กก. นั่นก็หมายความว่า...กระทรวงพาณิชย์หรือใครก็ตาม จะมีกำไรส่วนต่างทันที 422–438 ล้านบาทส่วนต่างตรงนี้ จะเข้ากระเป๋าใคร???แล้วข้าวเปลือก 5% จากโครงการรับจำนำข้าวฯ ในปี 2549 ก็ไม่ได้มีแค่ 1 แสนตัน เท่านั้นเท่าที่ นายมิ่งขวัญ เคยให้สัมภาษณ์เอาไว้ เมื่อวันที่ 26 มี.ค.ที่ผ่านมา เห็นว่า...จะนำข้าวจากโครงการรับจำนำข้าวเปลือกนาปรังปี 2549 ในสต็อก มาบรรจุถุง 5 กก. รวมกันถึง 9 แสนตัน หรือราว 10% ของปริมาณการบริโภคข้าวแต่ละปีที่ 9 ล้านต้นลองคิดดู 1 แสนตัน กระทรวงพาณิชย์จะมีกำไรส่วนต่าง 422–438 ล้านบาท แล้วหากเป็น 9 แสนตัน กำไรส่วนนี้จะขยับเป็น 9 เท่า หรือราว 3,798–3,942 ล้านบาทน้อยซะที่ไหนกัน???ตรงนี้เอง ที่อาจจะทำให้ นายมิ่งขวัญ คนนี้ “เสียคน” กลายเป็นอีกคนที่โดดลงไปในวังวนผลประโยชน์ ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือเพราะ “รู้เท่าไม่ถึงการณ์” ก็ตามกระนั้น คนเป็น...รองนายกรัฐมนตรี ควบ เสนาบดีกระทรวงพาณิชย์ จะมีข้ออ้างไม่ได้เลยใน “ทุกความผิดพลาด”คนที่เคยเป็น รมว.พาณิชย์ ลงจากเวทีแบบ “ศพไม่สวย” ก็มีมากมายให้เห็นกันมาแล้ว “บางกอกทูเดย์” ไม่อยากนำชื่อมาเขียนซ้ำ เพื่อ “กระเทือนซาง” ต่อเกียรติยศวงศ์ตระกูลของคนเหล่านี้นายมิ่งขวัญกำลังพลาด!!ต้องรีบหาทางแก้ไขและทบทวน ก่อนที่คนไทยทั้งประเทศจะมองว่าเป็น “รมว.พาณิชย์ อีกคน” ที่มีสมองและสติปัญญาเหมือน “ก๊อบปี้” มาจาก “พ่อค้าข้าว” ระดับเบิ้มๆ (ที่ผูกขาด) ของประเทศนี้มาว่ากันต่อ...นายมิ่งขวัญ อาจสงสัยถึงต้นทุนหลังการผ่านกระบวนการปรับปรุงคุณภาพข้าว ที่ “บาง กอกทูเดย์” บอกว่า...ราคาต้นทุนจริงๆ อยู่ที่ 12.92 บาทต่อ กก.นั้น มาจากไหน???เริ่มต้นจากตรงนี้ก่อน กล่าวคือ กระทรวงพาณิชย์ และ นายมิ่งขวัญ จะต้องสร้างกรอบนโยบายให้ชัดเจน เพื่อที่เจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติจะได้ดำเนินงานตามรอบนโยบายและแผนงานได้อย่างราบรื่น ด้วยการสร้างกติกาใหม่ที่ว่า...กระบวนการปรับปรุงคุณภาพข้าว ก่อนบรรจุถุงขายทั้งหมด จะต้องให้ “โรงสี” ซึ่งมีเครื่องมือและอุปกรณ์ปรับปรุงคุณภาพข้าวครบ และมีที่ตั้งอยู่ภายในจังหวัด ซึ่งมีโกดังที่ องค์การคลังสินค้า หรือ อคส. (ไม่มีเครื่องมือและอุปกรณ์ดังกล่าว) เช่าเก็บข้าวสารอยู่เกือบทั่วประเทศรับดำเนินการไปทั้งจำนวนโดยใช้วิธีการ “บาร์เตอร์” หรือการแลกเปลี่ยนสินค้าเป็นค่าจ้าง ด้วยการนำ...รำ ข้าวปลาย และข้าวเหลือง ที่ได้จากคัดแยกออกมาเป็นค่าจ้างต่างตอบแทนถามว่า...แล้ว “โรงสี” จะเอาหรือ???ก็ต้องบอกต่อไปว่า...เอาแน่ๆ เพราะ..รำ ข้าวปลาย และ ข้าวเหลือง ที่ได้จากกระบวนการปรับปรุงข้าวมีจำนวนมหาศาล!!แถมอัตราการเพิ่มขึ้นของราคาขายในท้องตลาดทุกวันนี้ ก็ไม่ได้น้อยกว่าอัตราการเพิ่มขึ้นของราคาขายข้าวสารแต่อย่างใดปกติ ข้าวเปลือกทุกๆ 1 ตัน ต่อการแปลงสภาพเป็นข้าวสาร จะมีค่าความสูญเสียระหว่างกระบวนการผลิตและส่วนอื่นๆ ที่ต้องถูกคัดแยกออกไปทำให้เหลือเป็นข้าวสารจริงๆ เพียง 587 กก. เท่านั้นกว่า 400 กก. ก็คือ รำ-ข้าวปลาย และ ข้าวเหลือง ที่โรงสีจะได้รับเป็นค่าจ้างนั่นเอง เหตุที่ต้องใช้ “โรงสี” เป็นผู้รับจ้าง ก็เพราะเงื่อนไขข้างต้นกล่าวคือ...นอกจาก กระทรวงพาณิชย์ จะไม่ต้องเสียเงินเป็นค่าจ้างในการปรับปรุงคุณภาพข้าว เพราะ “โรงสี” คือ กลุ่มคนที่ใช้ประโยชน์จาก...รำ ข้าวปลาย และ ข้าวเหลือง ได้เต็มๆ แล้วยังเป็นการลดค่าใช้จ่ายในส่วนของค่าขนส่ง เนื่องจากจะเลือกเฉพาะ “โรงสี” ที่ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกับโกดังเก็บข้าวของ อคส. ทำให้ต้นทุนค่าขนส่งแทบจะไม่มีหรือหากจะมี ก็ต้องถือว่า...ต่ำมากๆเมื่อรู้แล้วว่า...ข้าวเปลือก 1 ตัน ที่ราคารับซื้อ 7,000 บาท เมื่อนำไปผ่านกระบวนการปรับปรุงคุณภาพข้าว ก็จะเหลือข้าวสารเพียง 587 กก.เมื่อนำมาหารเฉลี่ย ก็จะได้ต้นทุนข้าวรับซื้อมาอยู่ที่ 11.92 บาทต่อ กก.หักค่าความสูญเสียที่เกิดขึ้น ซึ่งมาตรฐานทั่วไปอยู่ที่ 10% ก็จะมีต้นทุนเพิ่มขึ้นอีกราวๆ 1.2 บาทต่อ กก. บวกกับค่ากระสอบและถุงบรรจุข้าว ก็จะทำให้ต้นทุนเบื้องต้นอยู่ราวๆ 13.12 บาทต่อ กก.แต่เฉพาะกระสอบบรรจุข้าว สามารถนำไปขายที่ราคาใบละ 20-25 บาท ก็จะได้เงินคืนกลับมาเฉลี่ย 0.20 บาทต่อ กก.นำไปลบกับต้นทุนเบื้องต้น ก็จะเหลือต้นทุนแท้จริงอยู่ที่ 12.92 บาท อย่างที่ “บางกอกทูเดย์” บอกไว้ในช่วงต้น…ตรงเป๊ะ!!ทั้งนี้ เพื่อเป็นการสร้างเกราะป้องกัน มิให้มีการนำข้าวถุงออกมา “เวียนเทียน” ขายใหม่ซ้ำๆ ซากๆ ใน “ร้านโมเดิร์นเทรด” ผู้รู้ในวงการข้าว จึงบอกผ่าน “บางกอกทูเดย์” มาว่า...น่าที่ กระทรวงพาณิชย์ ควรจะปรับเปลี่ยนขนาดของบรรจุภัณฑ์เสียใหม่จากถุงบรรจุ 5 กก. เป็น 7 กก. ซึ่งจะแปลกและแตกต่างไปจากท้องตลาด นอกจากจะสามารถป้องกันการ “เวียนเทียน” ได้แล้ว ยังบอกได้อีกว่า...ข้าวสารบรรจุถุง 7 กก. เป็น ข้าวสารของภาครัฐ ที่ต้องการจะนำออกมาช่วยเหลือคนไทย ซึ่งได้รับความเดือดร้อนจากราคาข้าวที่แพงขึ้นส่วนขั้นตอนการขายข้าวให้กับชาวบ้านนั้น ผู้รู้ท่านนี้ บอกว่า...หลังการบรรจุแล้ว ให้นำข้าวถุงไปกองเอาไว้ ณ สถานที่บรรจุ เพื่อลดค่าใช้จ่ายในการขนส่ง แล้วให้ อบต.ต่างๆ ไปซื้อที่พาณิชย์จังหวัด หรือหน่วยงานของรัฐโดยออก “ตั๋ว” ให้มารับของ ณ คลังสินค้าที่รับแปรสภาพข้าวสาร ซึ่งหน่วยงานรัฐจะทราบได้ว่า...องค์การบริหารส่วนตำบล หรือ อบต. แต่ละแห่ง มีประชาชกรเท่าใด???ตรงนี้จะช่วยให้ควบคุมจำนวนได้ และยังเป็นการขนส่งจากคลังสินค้าไปยังผู้ซื้อในคราวเดียว โดยไม่ต้องเข้าคิวซื้อทีละถุงเหมือนประเทศอื่นๆแม้ขั้นตอนอาจดูยุ่งยากไปสักนิดแต่ก็รัดกุม และสามารถจะกระจายข้าวถุงไปสู่ “รากหญ้า” และ “คนจนในเมือง” โดยตรงและครบจำนวนไหนๆ รัฐบาลของ นายสมัคร สุนทรเวช ที่มี รองนายกฯ ฝ่ายจุลภาค อย่าง...นายมิ่งขวัญ คอยกำกับดูแล กระทรวงพาณิชย์ คิดจะช่วยเหลือคนไทยแล้วก็ต้องทำอย่าง “มืออาชีพ” และ “ทำอย่างเป็นระบบ”อย่าสักแต่ว่า...ทำแบบ “ผักชีโรยหน้า” หรือ “ขายผ้าเอาหน้ารอด” แบบ “นักโปรโมชั่น” เน้น “ภาพลักษณ์” และ “ยอดขายหลอกๆ” ไปวันๆที่สำคัญ ราคาต้นทุนข้าวบรรจุถุงจริงๆ ก็ไม่เกิน 12.92 บาทต่อ กก. ครั้นจะบวกเป็นค่ากำไรหรือเงินชดเชย เมื่อครั้งรับจำนำข้าวเปลือกเอาไว้เมื่อปี 2549 อย่างไรก็ไม่น่าจะถึงระดับราคาขายที่ 17.14-17.30 บาทต่อ กก. หรือถุงละ 85.70-86.50 บาทต่อ 5 กก. เช่นที่...นายมิ่งขวัญคิดจะทำ???ส่วนต่างที่เกิดขึ้น 4.22-4.38 บาทต่อ กก. หรือ 422–438 ล้านบาทต่อ 1 แสนตันนั้นมันมากเกินไปหรือเปล่า???หากจะช่วยชาวบ้านแล้ว กระทรวงพาณิชย์ และ นายมิ่งขวัญ ได้โปรดกรุณา “ลดราคาขายต่อ กก.” ลงมาอีกได้มั้ย???หรือจะเก็บส่วนต่างตรงนี้เอาไว้ให้ใคร???“บางกอกทูเดย์” เชื่อโดยไม่มีอะไรเคลือบแคลงในความเป็น “คนดี-ใจซื่อ-มือสะอาด” ของ นายมิ่งขวัญ แต่กับ “วงการค้าข้าว” ซึ่งมีประวัติและพฤติกรรมชั่วร้ายติดต่อกันมาหลายชั่วคน มันได้ทำให้คนดีๆ กลายเป็น “คนเลว” มานักต่อนักแล้วนายมิ่งขวัญต้องไม่มองข้าม!! แล้วก็อย่า “ชะล่าใจ” ในความคิดอ่านของตัวเองเพียงสถานเดียว เพราะมันอาจจะทำให้ตัวเองหลงเข้าไปใน “ชุมโจรค้าข้าวสาร” เหมือนอย่างที่ รมว.พาณิชย์ หลายคนเคยหลงเข้าไปแล้ว...ประคองตัวไว้!! อย่าให้ชีวิตที่สวยงามมาจบลงด้วย “คำถาม” จะเป็นพระหรือจะเป็นโจร??