กวีตีนแดง: จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า

ที่มา ประชาไท

เพียงคำ ประดับความ

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า ขอข้าวขอแกง
บุญคุณข้าวแดง ราดหัวใครหนอ
มิปรารถนา แหงนหน้าเฝ้ารอ
เบื่อทานสงเคราะห์ ขอสิทธิความเป็นคน

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า แผ่นดินเราขอแบ่งปัน
ให้ข้าวปลาอาหาร ไถหว่านเต็มดอกผล
ชาวนาชาวไร่ ไม่พิสูจน์ความยากจน
ต้นข้าวคอยฝน แต่คนไม่คอยฟ้า

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า คืนข้าวคืนแกง
ถอดแหวนทองแดง ปลดปล่อยตนพ้นข้า
ขอใช้สิทธิไม่รัก ไม่รับทานเวทนา
จงคืนเนื้อคืนปลา แก่...ประชาชน

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า เขาอ้างบุญคุณทุกค่ำคืน
ทั้งที่เราหยัดยืน ด้วยสองตีนมาแต่ต้น
โอบกอดความยากไร้ ในเขตแดนแห่งความจน
ไม่ยากแค้นทุกข์ทน ประชาชนไม่ลุกฮือ

ผ้าห่มหนึ่งผืน แลกบุญคุณใช้ไม่หมด
เหงื่อหนึ่งหยด รดได้ทั่วแผ่นดินหรือ
ฝันอันยากไร้ เราคว้าไขว่ด้วยสองมือ
ข้าวใส่ปากทุกมื้อ ใช่หาซื้อด้วยเหงื่อใคร

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า ขอเราลืมตาอ้าปาก
ผ้าห่มบริจาค ไม่ต้องลำบากหามาให้
ถุงยังชีพให้ทาน มันร้าวรานถึงทรวงใน
หน้าที่รัฐจัดให้ เราขอใช้สิทธิพลเมือง

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า จงหยุดเฝ้าเป็นกาฝาก
รับและให้บริจาค แต่เราอดอยากอย่างต่อเนื่อง
หยุดเบียดเบียนภาษีรัฐ มาจัดพิธีเปล่าเปลือง
หยุดขูดรีดพลเมือง สร้างความรุ่งเรืองไม่เพียงพอ

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า คว่ำหม้อข้าวหม้อแกง
บุญคุณข้าวแดง แท้จริงของใครหนอ
นั่น...น้ำท่วมเมฆ เทวดาลอยคอ
ไม่ต้องมาสงเคราะห์ ขอคืนทรัพยากร

นั่น...น้ำท่วมเมฆ เทวดาลอยคอ
ไม่ต้องมาสงเคราะห์ ขอปฏิรูปที่ดิน

นั่น...น้ำท่วมเมฆ เทวดาลอยคอ
ไม่ต้องมาสงเคราะห์ ขอรัฐสวัสดิการ

นั่น...น้ำท่วมเมฆ เทวดาลอยคอ
ไม่ต้องมาสงเคราะห์ ขอพร “เจียม 8 ประการ”