จะร้อยเรียง ตัวอักษร เป็นกลอนหวาน
จงแผ่ซ่าน เร้นลับ กระฉับกระเฉง
เหมือนลำนำ คำร้อง ทำนองเพลง
รื่นละเลง อิ่มละมุน อบอุ่นใจ....
เฉกปุยฝ้าย สยายพราว ขาวบริสุทธิ์
งดงามดุจ นิราศฝัน อันผ่องใส
คอยโน้มน้าว สกาวฟ้า ระย้าไกล
ให้ฟุ้งไป ทุกอณู ผู้อ่านกลอน....
ดั่งนางฟ้า มาจุติ ศศิสว่าง
ส่องนำทาง แสนรัก เป็นอักษร
ชโลมหล่น ปนรัก ประจักษ์ภมร
เอื้ออาทร จุดประกาย มุ่งหมายงาน....
รอยยิ้มใส ใจพร้อม จนยอมรับ
ฟังสำเนียง เสียงสดับ ที่ขับขาน
ช่วยเติมสุข ให้เป็น เช่นวันวาน
จนถึงบ้าน พี่น้อง ชนผองไทย....
เหงื่อรินหยด รดแก้ม ยังแย้มยิ้ม
ดวงตาพริ้ม เติมรัก ไม่ผลักใส
แม้นภารกิจ เหนื่อยหนัก สักปานใด
ยังยิ้มได้ ทุกเมื่อ เพื่อ..ประชาชน....
๓ บลา / ๑๔ ส.ค.๕๔
