ที่มา บางกอกทูเดย์
ใต้ควันไฟในสงครามและกัมปนาทแห่งเสียงระเบิด..ใช่จะมีแต่หายนะและความตายมันสร้างเศรษฐกิจและผลิตเศรษฐีขึ้นมาได้..เศรษฐีสงครามหมดกันไปแล้วเป็นแสนล้าน..มันหมดจริงไปกับสงครามเท่าไหร่..เราซื้อกระสุนปืนมากกว่าน้ำมันกันการสึกหรอของยวดยานหรือไม่..เราใช้จ่ายเพื่อการลาดตระเวนไปเท่าไหร่..และใช้จ่ายในที่ตั้งปกติไปเท่าไหร่..เงินเดือนของ..แม่ทัพนายกองที่ยังไม่เคยตายสักศพ..กับนักรบจบใหม่ที่ไปตายพร้อมกับท ห า ร เ ก ณ ฑ์นั้น แ ต ก ต่า ง กัน อ ย่า ง ไ ร . .ความแปลกที่แตกต่างอย่างนี้..มีตัวเลขอยู่ที่ฝ่ายการเงิน..แต่ยังไม่มีใครเปิดเผยออกมา..ว่ากันว่า..เงินที่เสียไปในโรงแรมใหญ่ใกล้เขตรบนั้น..มันมากกว่าหลายเท่าของภาคสนามมีความแตกต่างกันมากมาย..ระหว่างบังเกอร์กับคาราโอเกะ และเราใช้จ่ายไปที่ส่วนไหนมากกว่าในสงครามที่ยังไม่มี
วันสิ้นสุดสงครามนี้เงินรายได้ของฝ่ายที่ต่ำต้อยที่ถูกหักไปทำอาหารการกิน กับงบเลี้ยงดูปูเสื่อของผู้สูงส่งที่รับครบในซองเงินเดือนและเงินเพิ่มนั้น..เป็นเรื่องที่มีอยู่จริงและเกิดขึ้นจริงหรือไม่สินค้าหนีภาษีที่หลั่งไหลเข้ามาสู่ประเทศไทย..ในเขตสู้รบนั้น..มันก่อให้เกิดรายได้กับใคร..ฝ่ายไหน..หรือทั้ง 2 ฝ่ายแต่มันลื่นไหลส่งไปขายได้ทั่วประเทศ..ในขณะนี้อย่างว่า..สงครามใช่จะมีแต่หายนะกับความตาย..มันสร้างเศรษฐกิจและผลิตเศรษฐีขึ้นมาได้..สงครามยิ่งยั่งยืนอยู่นานเท่าไหร่..ความมั่งคั่งมั่งมีมันก็ยิ่งเติบโตตาม..สงครามจึงเป็นสินค้าได้..หากมันมีผู้ขายและผู้ซื้อสงครามจึงเป็นสินค้าได้..หากมันมีผู้จับจ่ายและผู้คอยรับนรกใต้..จึงไม่ใช่นรกไปทั้งหมด..ถ้ามันใช่รายได้ของนักรบไม่ว่าฝั่งหนึ่งฝั่งใดหรือทั้ง2 ฝั่ง..มันอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งของความเป็นอมตะของสงครามนี้..เพราะมันเป็นสงครามที่ไม่มีอาณาเขต..แพ้ชนะมันจึงวัดกันไม่ได้..เบี้ยที่ถูกกินในกระดานหมากรุก..วัดผลแพ้ชนะในเกมไม่ได้..ตราบเท่าที่ขุนแต่ละฝ่าย..ยังอยู่สบายที่ปลายคนละด้านของกระดานอ เมริกาแพ้สงครามเวียดนาม. . เพร าะงบประมาณที่จ่ายต่อไปไม่ไหว..ไม่ใช่เพราะสู้ไม่ได้ในสงครามเข่นฆ่า..อเมริกันบอกว่า..เราชนะในการต่อสู้แต่เราแพ้สงครามเราล่ะ..เรากำลังแพ้ในการต่อสู้และแพ้ในสงคราม..ใช่หรือไม่.. ■
