ที่มา บางกอกทูเดย์
เรียนคุณพญาไม้ที่นับถือดิฉันได้กลับไปเยี่ยมแม่ที่ชัยภูมิ ระหว่างวันที่3-12 ที่ผ่านมา ที่จริงก็อยากอยู่กับแม่และพักผ่อนคลายเครียด ตั้งใจไม่อ่านหนังสือพิมพ์และดูทีวี จะลืมการเมืองสักระยะ แต่เชื่อไหมคะญาติๆ และคนในหมู่บ้านของดิฉันกลับบ้าการเมืองกันอย่างหนัก ดิฉันงงมาก..และคิดว่าพวกเขาไม่สนใจ ยิ่งพอรู้ว่าดิฉันไปร่วมชุมนุมที่กรุงเทพฯ พวกเขาตื่นเต้นกันใหญ่ มองดิฉันแบบชื่นชมยินดี จนดิฉันเองยังนึกขำ พวกเขาเหล่านี้เป็นชาวไร่ชาวนา ทำมาหากินเลี้ยงวัว
เลี้ยงควายไปตามอัตภาพ บางคนก็เป็นครูบาอาจารย์แต่สนใจการเมือง ติดจานดาวเทียมดู ดี สเตชั่นกันเกือบทั้งหมู่บ้าน เฉพาะหมู่บ้านแม่นะคำหมู่บ้านใกล้เคียงก็เหมือนกันคุณพญาไม้เชื่อไหมคะว่า คนในชนบทเปลี่ยนไปเยอะ พวกเขารู้ดีทุกอย่างเท่ากับคนในเมือง แต่กล้าพูดมากกว่าไม่ต้องกลัวใครเอาผิด บางคนบอกว่าอยากไปชุมนุมที่กรุงเทพฯอีกคนก็ถามว่าใครจะเลี้ยงวัวให้แก เขาก็ตอบว่าขายก็ได้ ก็สนุกสนานดีค่ะ มาหาดิฉันที่บ้านเล่าให้ฟังหน่อยพวกเราเป็นไงบ้าง คำว่าพวกเราเป็นไงบ้างดิฉันฟังแล้วปลื้มมาก ก็เลยตกลงกันว่าถ้ามีชุมนุมใหญ่เมื่อไหร่ค่อยคุยกันทิภาภรณ์เป็นจดหมายหนึ่งในกระบวนจดหมายทั้งหลาย..ที่อธิบายว่า..ประชาชนในชนบทวันนี้..เปลี่ยนไปเขาไม่ใช่..อะไรก็ได้เขารู้ที่กราบที่ไหว้ และรู้ว่าจะหยุดไหว้..เมื่อใดเราอาจจะมีหลายจังหวัด..ร้อยเทศบาลและพันหมู่บ้าน..แต่วันนี้เรารวมกันอยู่ในเมืองเดียว..คือ เมืองไทย เมืองที่ถนนทุกสายไหลมารวมกันผู้ปกครองที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์..ประเมินคนในภูมิภาคว่าปราศจากความรู้และอยู่ไปวันๆจึงพบกับความผิดพลาดจอทีวีบ้านเขา..ไม่ใช่สำหรับละคร..ของอีแจ๋วกะล่อนกะท่านชายปัญญาอ่อน อย่างที่บ้าดูกันอยู่ในเมืองกรุง..ทีวีเหลืองทีวีแดง..เขาเปิดแช่กันวันละ 24 ชั่วโมงคนในชนบทเปลี่ยนไปเยอะ และคนไทยกำลังเปลี่ยนไปมากหลายๆ ประโยคในจดหมายของคุณทิภาภรณ์..เป็นเรื่องจริงที่ไม่สามารถบอกผ่านในพื้นที่สาธารณะเช่นนี้ได้..จึงต้องตัดทอนออกไป.. ■
