ที่มา บางกอกทูเดย์
ความจริงประการหนึ่ง...ซึ่งจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง..ตราบเท่าที่โลกใบนี้ ยังมีสิ่งที่เรียกว่า ...สิ่งมีชีวิตดำรงอยู่ความจริง...นั่นคือ...ศัตรูของศัตรูคือมิตรศัตรูของศัตรูคือมิตร...ปรากฏอยู่มากมายในธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต...การเกื้อกูลกันเพื่อผลประโยชน์ร่วมกัน..เป็นเหตุผลที่อยู่เหนือเหตุผล..ยิ่งสำหรับมนุษย์แล้ว..ปรากฏการณ์นี้ไม่ต้องใช้เวลา..เพียงแค่ 1 ลมหายใจเข้า...มิตรก็กลายเป็นศัตรูหรือศัตรูกลับกลายมาเป็นมิตรอังกฤษ..กับ ตุรกี...เป็นมหาอำนาจด้วยกันมาแต่โบราณ...จึงมีฐานะเป็นคู่สงคราม...แต่เมื่อต้องร่วมเผชิญหน้ากับผู้รุกรานร่วมกัน...คำจารึกที่ว่า....ไม่มีมิตรแท้และศัตรูถาวรในการเมืองก็ถูกบัญญัติขึ้นเนวิน ชิดชอบ คงไม่เคยแม้แต่ฝันว่า..จะมีวันที่ต้องอยู่ตรงกันข้ามกับ ทักษิณ ชินวัตร....หรือคิดว่าจะได้โอบกอด อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะแต่เมื่อบางคนในพรรค..ขับไล่ไสผลัก...เขาไปตั้งสาขาพรรคสนับสนุนคนที่ไม่ใช่คนของเนวิน...ธรรมชาติอันเป็นจริงที่ว่า....ศัตรูของศัตรูคือมิตร...จึงเกิดขึ้นบาปเกินไปที่จะกล่าวหาว่าใครหักหลัง....เพราะที่สำคัญกว่านั้นคือ...ใครหักใครก่อนทักษิณ ชินวัตร อาจจะต้องใช้เวลาในการหาความเป็นจริง....แต่ เยาวภา วงศ์สวัสดิ์ กับ ยงยุทธ ติยะไพรัช...คงไม่ต้องถามใคร..นอกจากถามตัวเองเล่าความเพื่อจะบอกกับ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ...ว่า...ศัตรูของศัตรูคือมิตร และ ไม่มีมิตรแท้และศัตรูถาวรในการเมืองนั้น..ใช้ได้กับทุกคนบนถนนแห่งอำนาจไม่ยกเว้นกับขอทานหรือนายกรัฐมนตรีไม่ยกเว้นไม่ว่ากับใครฐานันดรศักดิ์ชั้นไหน...จอมพล ป.พิบูลสงคราม...ก็ไม่เคยคิดว่า ...ผู้สาบานจะไม่วัดรอยเท้า...จะเป็นผู้ขับไล่เขาไปตายในต่างแดน...เท่ากับ จอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์..ก็ไม่เคยคิดว่า...จอมพล ป. จะปลดเขาจากตำแหน่งผู้บัญชาการทหารบกเพราะเชื่อตามคำของลูกชายว่า...พลเอก สุจินดาคราประยูร..ศิษย์เก่าโรงเรียนทหารอเมริกา..บูชาประชาธิปไตย..พลเอก ชาติชาย ชุณหะวัณ..จึงเสียเก้าอี้นายกรัฐมนตรี.ให้กับผู้บัญชาการทหารบกที่..เขาตั้งส่องกระจก..ถามตัวเองสักเวลา...นายกรัฐมนตรีมาร์ค...มิตรกลายเป็นศัตรูไปกี่คนแล้ว..?
เนื่องจากเกิดการผิดพลาดในการรับ-ส่งต้นฉบับทำให้คอลัมน์พญาไม้ทูเดย์ ที่ลงตีพิมพ์เมื่อวันที่20 ตุลาคม ที่ผ่านมา เรื่อง “ท่านประธานที่เคารพ” นั้นเป็นเรื่องที่เคยตีพิมพ์มาแล้วก่อนหน้าทางกองบรรณาธิการจึงใคร่ขออภัยในความผิดพลาดดังกล่าว ทั้งต่อท่านผู้อ่านที่เคารพ และท่านผู้เขียนมา ณ ที่นี้ด้วย
