ที่มา บางกอกทูเดย์
พระท่านว่า...ความแตกดับเป็นธรรมดาของชีวิตนักดาราศาสตร์ก็ว่า....จักรวาลก็มีเกิดขึ้นและล่วงลับอมตะเฉกพระอาทิตย์...มรณะก็ว่าอยู่ไปข้างหน้า..ปีนี้...ถนนราชดำเนินเปลี่ยนไป...มวลประชาที่พากันหลั่งไหลไปถวายพระพร....แด่พระผู้เู้ป็นบิดาแห่งแผ่นดิน...ล้วนคลุมตัวด้วยแพรภรณ์สีชมพูพสกนิกรแห่งพระองค์ท่าน...มิได้ชักชวนกัน..แต่แต่งกันโดยมิได้นัดหมาย..ใช้สีชมพูแทนค่าเปล่งคำว่าทรงพระเจริญ...ฉลองพระองค์แห่งพระองค์ท่าน...ณ วันเสด็จออก....สีชมพูสดใส...กลายเป็นสีรวมใจ..ของผู้จงรักต่อพระผู้ครองภพและแผ่นดินปฐมของบิดรมารดาก่อนหน้านานนับด้วยสิบด้วยร้อยปี....พสกนิกรแห่งแผ่นดินนี้...
แทนใจแทนกายด้วย..อาภรณ์สีเหลือง...สีแห่งผืนธงองค์มหาราช...พสกนิกร..คือรองพระบาทแห่งมหาราชผู้ประดุจบิดาแห่งแผ่นดิน....เราจะปกครองแผ่นดินโดยธรรม...ก้องกังวาน....ทวยราษฎร์ทั้งหลาย...ประดุจมีพระหัตถ์แห่งพระมหากรุณาธิคุณ..ณ ที่ใดมีความลำบากยากไร้...ไม่มีสักตารางนิ้วบนแผ่นดินไทย...ที่ไร้รอยประทับแห่งรองพระบาททุกข์ปลาศ...สุขอุบัติ...แผ่นดินแล้วแผ่นดินเล่า...แปลงสภาพกลายเป็นอู่นํ้าอู่ข้าว..เลี้ยงเหล่าชาวประชา....ธรณีใดพังนํ้าขังดิน
เค็ม...ปรีชาแห่งฟ้า...ไม่กี่เวลา...แผ่นดินนั้นกลับมีปลามีพืชทุกคราวที่ไฟแห่งความแตกแยก...ลามไล่ใกล้จะเผาเมือง....เพียงคำน้อยผ่านพระโอษฐ์....แผ่นดินก็ยะเยือกคืนสู่ความร่มเย็นมหาราชอยู่ ณ ใจไทยทุกผู้...อยู่กับพสกนิกรบนอาภรณ์สีเหลือง...ตราบเท่าถึง...ณ บัดนี้....บังอาจมีผู้แอบยก...เอาความจงรักภักดี..เป็นศาสตราฝ่ายตน...ข่มคนฝ่ายอื่น..ผู้บังอาจแอบยก...ฉกฉวยสีเหลืองรวมใจ..ไปสร้างกลุ่มแยกเผ่า...สร้างเขาสร้างเรา...อาณาจักรที่สะสมมาพันปี..กลาย
เป็นสมรภูมิแห่งสีสัน...ห่างกันแค่นํ้าผึ้งหยดเดียว...จากสงครามระหว่างประชาชนสีชมพูอุบัติขึ้นมา...ทันเวลาสงครามเหลืองแดง...พสกนิกรและประชาชนทั่วหล้า...ตามเสด็จใต้ฝ่าพระบาท...พิทักษ์ชาติด้วยสีแห่งความสมานฉันท์...เป็นแสงสว่าง...ท่ามกลางหมอกควันแห่งสงครามที่ใกล้เริ่ม..พร้อมใจกันเถิดประชาไทย...ขับไล่เสนียดจัญไร...ด้วยสีชมพู
