ตั้งแต่จันทร์วันที่ 2 มีนาคมนี้เป็นต้นไป จันทร์ถึงศุกร์ เวลา 11.00-12.00 น. ทางสถานีวิทยุเอฟเอ็ม 99 เมกะเฮิรตซ์ อสมท เชิญฟังรายการ “บ้านเขา เมืองเรา กับนิติภูมิ นวรัตน์” ส่วนท่านที่อยู่ไกลจากกรุงเทพฯ ก็สามารถรับฟังย้อนหลังที่เว็บไซต์ nitipoom.com ช่องวิทยุ/FM 99 MHz ได้ครับ
ตั้งแต่มีนาคม 2552 นี้เป็นต้นไป นิติภูมิรับใช้ผู้อ่านท่านผู้เจริญทั้ง 6 สื่อแล้วนะครับ สื่อหนังสือพิมพ์ 2 คอลัมน์ สื่อโทรทัศน์ 4 รายการ สื่อวิทยุ 1 รายการ สื่ออินเตอร์เน็ต 2 เว็บไซต์ สื่อบรรยายปราศรัยปาฐกถาเกือบทุกวัน และสื่อวรรณกรรมชีวิตชุดแรก 20 เล่ม (เล่มละ 200 หน้า)ไปพูดที่พิษณุโลกเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา จอดรถแวะทานอาหารระหว่างทาง เจอผู้อ่านท่านที่จำผมได้ ถามถึงประโยชน์ของการประชุมสุดยอดอาเซียน ผมเรียนว่า อ้าจำเป็นมากครับ เพราะโลกเราปัจจุบันทุกวันนี้อยู่กันเป็นกลุ่ม ไม่มีใครอยู่ได้อย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ไปประชุมกับชาติใหญ่ เมื่อเราถามถึงนโยบายต่างประเทศที่เขามีต่อไทย ฝ่ายโน้นสั่นหัว บอกว่า อ้า ไม่มีครับ เรามีแต่นโยบายกับกลุ่มอาเซียน พูดง่ายๆ ก็คือว่า เริ่มมีความไม่สนใจในสถานะของแต่ละประเทศ แต่สนใจในสถานะที่เราเป็นสมาชิกของกลุ่มอาเซียน ที่ชุมนุมสุมหัวกันได้มากถึง 10 ประเทศ 570 ล้านคน
ความใฝ่ฝันปรารถนาของผมนิติภูมิก็คือ อีก 6 ปีข้างหน้า พ.ศ.2558 เราจะต้องมีประชาคมอาเซียน การที่จะมีชีวิตอย่างสุขสบาย พวกเราทั้งหลายในขณะนี้จะต้องมี 3 สถานะ ต้องสวมหมวก 3 ใบ ใบแรก คือ การเป็นประชาชนคนไทย เป็นราษฎรไทยที่มีคุณภาพ ใบที่สอง คือ การเป็นประชาชนคนอาเซียน เป็นราษฎรอาเซียนที่มีคุณภาพ และใบที่สาม คือ การเป็นประชาชนพลเมืองโลก เป็น Global citizen ราษฎรโลกที่มีคุณภาพด้วยเช่นกัน
คำว่า “อย่างมีคุณภาพ” นี่สำคัญครับ เราจะทำยังไงถึงจะให้ประชาชนคนของเรามีสถานะนั้น สถานะนี้อย่างมีคุณภาพ ท่านใดที่เคยเดินทางไปสหภาพยุโรป ท่านก็คงจะเข้าใจและสัมผัสได้ถึงความสะดวกสบายของการที่ 27 ชาติรัฐมาชุมนุมสุมหัวกันเป็นสหภาพยุโรป ไม่ว่าเป็นเรื่องเงิน วีซ่า หรือว่าเรื่องการขับรถข้ามพรมแดนของประเทศสมาชิก ซึ่งในอนาคตสมาชิกของกลุ่มอาเซียนก็จะต้องได้พบกับสภาพอย่างนั้นบ้าง
สิ่งหนึ่งซึ่งแตกต่างระหว่างประชาชนคนของสหภาพยุโรปกับราษฎรอาเซียนในปัจจุบันก็คือ ราษฎรอียูมีความรู้ความเข้าใจในประเทศที่เข้ามารวมกันเป็นประเทศใหม่ได้เป็นอย่างดี แม้แต่ผู้คนในมอลตา ซึ่งเป็นสาธารณรัฐเล็กๆ กลางทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่ผมเดินทางไปเยือนเมื่อปีที่แล้ว ผู้คนที่นั่นเข้าใจเพื่อนสมาชิกด้วยกันเป็นอย่างดี มีองค์ความรู้เรื่องของเพื่อนบ้านอยู่ในระดับหนึ่งซึ่งทำให้สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
สิ่งหนึ่งซึ่งต่อไปนี้ รัฐบาลไทยและรัฐบาลของอีก 9 ประเทศจะต้องเร่งทำก็คือ เร่งให้ความรู้ผู้คนและดินแดนที่จะมาเป็นประชาคมอาเซียน ซึ่งจะทำให้เราเป็นทั้งประชาคมการเมืองความมั่นคง ประชาคมเศรษฐกิจ และประชาคมสังคมวัฒนธรรมที่มีคุณภาพ ปัจจุบันทุกวันนี้ มีผู้คนพลเมืองของเราสักกี่คนที่รู้ว่าเขมรซึ่งเป็นเพื่อนสมาชิกมีจังหวัดสตึงแตรง จังหวัดตาแก้ว หรือจังหวัดกระแจะ
หากวันใดมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นที่ตร้าวิญ นิญถ่วน หรือเบ๋นแตร ประชาชนคนของเราจะทราบไหมว่า อ้านั่นคือ สามจังหวัดในภาคใต้ของเวียดนาม
นักเรียนของเรากี่คนที่ทราบว่า ลาวซึ่งผู้คนที่นั่นใช้ภาษาใกล้เคียงกับเรานั้น มีชื่อเต็มอย่างเป็นทางการว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ถ้าใครได้ยินประโยคว่า “ชาติลาวตั้งแต่ใดมา ลาวทุกถ้วนหน้าเชิดชูสุดใจ ฮ่วมแฮงฮ่วมจิตฮ่วมใจ สามัคคีกันเป็นกำลังเดียว เด็ดเดี่ยวพร้อมกันก้าวหน้า บูชาชูเกียรติของลาว” เยาวชนของไทยทราบหรือไม่ว่านั่นคือ เพลงชาติลาวในระบบสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชน ไม่ใช่เพลงชาติในระบบราชาธิปไตยที่ขึ้นต้นว่า “ชาติลาวตั้งแต่เดิมมา ขึ้นซื่ลืซาอยู่ในอาซี ซาติลาวผูกพันไมตรี ฮ่วมสามัคคีฮักหํ่โฮมกัน...”
ทำอย่างไรในอนาคต เยาวชนคนของเราจะไม่หัวเราะเยาะคนพม่า ซึ่งเป็นราษฎรอาเซียนที่พูดภาษาของตนว่า ใหญ่เด่ (เอน) ถูเด่ (หนา) ฉี่เด่ (ยาว) ไอ้เด่ (อากาศอบอ้าว) เอ่งตะติ๊ย่าเด่ (คิดถึงบ้าน) หรือหลอนเหน่ (คิดถึงคนรักมาก)
วันนี้ อาเซียนยังเป็นแต่เรื่องของคนข้างบนของกระทรวงทบวงกรม ของรัฐบาล
การศึกษาเรื่องของกันและกัน นั่นแหละคือ วิธีการที่จะทำให้อาเซียนเป็นที่อยู่ของราษฎรทุกทั่วตัวคน 570 ล้าน
รีบให้การศึกษาเรื่องเพื่อนบ้านอาเซียนกับคนไทยเสียแต่วันนี้เลยดีกว่าครับ อย่าปล่อยให้อาเซียนเป็นสิ่งจับต้องไม่ได้อย่างที่ท่านทำกันอยู่ทุกวันนี้.
นิติภูมิ นวรัตน์
