อันที่จริงปัญหาของกระบวนการยุติธรรมประเทศไทย มีการถูกกล่าวขานมาตลอดเวลา เช่น กรณี “2 พ่อลูกตระกูลศรีธนะขันธ์” กรณี “เชอรี่แอน ดันแคน” กรณี “หมอวิสุทธิ์ฆ่าภรรยาด้วยไม้กอล์ฟ” กรณีเหล่านี้ล้วนเป็น...เหยื่อ!!! ของ กระบวนการยุติธรรมของประเทศไทย ใช่หรือไม่?
นี่ยังไม่นับรวมคดีความทางการเมือง ซึ่งที่ผ่านมาเราจะเห็นว่ามีการดำเนินการใน ลักษณะ 2 มาตรฐาน เช่น กรณีรถและเรือดับเพลิง ซึ่งถูกกล่าวหาว่ามีการทุจริตกันนั้น คนที่เซ็นเปิดแอลซี ซึ่งเป็นกุญแจเปิดนำไปสู่การทำให้สัญญามีผลบังคับใช้ กลับได้รับการยกเว้นในการกล่าวโทษหน้าตาเฉย!!!
ย้อนไปดูกรณีการขายหนี้เน่า ของ ปรส. หรือ “คณะกรรมการปฏิรูประบบสถาบันการเงิน” ที่มีการ นำทรัพย์สินของชาติ 8 แสนล้านบาท ออกมาขายใน ราคาถูกแสนถูก เพียงกว่า 1.9 แสนล้านบาท และบริษัทที่มารับซื้อเป็นที่ปรึกษาของผู้มีอำนาจในกระทรวงการคลัง แถมยังเล่นแร่แปรธาตุบริษัทเป็นกองทุนรวม เพื่อ หลีกเลี่ยงภาษีอากร โดยคนภาครัฐเป็นใจทำให้ผลประโยชน์นี้ไปตกกับใคร
บริษัทที่ รับซื้อสินทรัพย์ของคนไทย ซื้อไปก้อนใหญ่ ในราคาถูก แล้ว เอามาขายกลับให้คนไทยในราคาแพงหูฉี่ กินส่วนต่างกันเป็นเงินไม่ต่ำกว่า 2-3 แสนล้านบาท
แน่ใจหรือว่า...ไม่มีใครบนผืนแผ่นดินไทย ไม่มีบริษัทใดบริษัทหนึ่ง ไม่มีสถาบันการเงินใดสถาบันการเงินหนึ่ง จะได้เปรียบเสียเปรียบในนโยบายมาตรการที่ออกมาบังคับใช้ในช่วงนั้น
เหล่านี้มีความกังขาสงสัยในพฤติกรรมของการใช้นโยบายเพื่อหาประโยชน์หรือไม่?
เหล่านี้ เราไม่ได้รับคำตอบจากกระบวนการยุติธรรม แม้เวลาผ่านล่วงเลยมาหลายปีแล้วก็ตาม จนทำให้อดสงสัยในมาตรฐานของกระบวนการยุติธรรมของประเทศไทย
แถลงการณ์ของกระทรวงการต่างประเทศ อาจจะขัดต่อความรู้สึกของนานาชาติ หากเขามองเข้ามาในประเทศไทย ในกรณีต่างๆ ในอดีตมาจนถึงปัจจุบันที่เกิดขึ้นมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “คดีการเมือง” ที่กระบวนการยุติธรรมชั้นต้นได้ทำให้เห็นว่า บ้านเมืองไทยมี 2 มาตรฐานอย่างชัดเจน
คดี ปรส. ทำให้มูลค่าของทรัพย์สมบัติชาติโดยรวมสูญเสียไป 2-3 แสนล้าน ไม่มีการแตะต้องกับบุคคลที่มีส่วนร่วม บุคคลที่ออกนโยบาย บุคคลที่ออกกฎหมาย
ขณะที่อีกฝ่ายกลับถูก “ยำใหญ่” ซึ่งหากจะประเมินราคาความเสียหายตามที่ได้โจมตีกล่าวอ้างกันนั้น เทียบกันแล้วมีเพียงน้อยนิด
คดี “รถและเรือดับเพลิง” ที่คนลงนามเปิดแอลซี ซึ่งเป็นเงื่อนไขทำให้สัญญาสมบูรณ์ กลับไม่โดนทำโทษ
เทียบกับคดี “หวยบนดิน” ที่โดนทั้งคณะรัฐมนตรี เพียงเพราะไม่ได้คัดค้านในที่ประชุม การออกแถลงการณ์ของกระทรวงการต่างประเทศ เพื่อสร้างภาพลักษณ์ของประเทศไทยให้เกิดความเชื่อมั่นเชื่อถือในกระบวนการยุติธรรมไทย ทั้งกระบวนการยุติธรรมชั้นต้น กระบวนการยุติธรรมชั้นกลาง และกระบวนการยุติธรรมชั้นสุดท้ายนั้น จะทำให้เกิดความเชื่อมั่นได้จริงหรือไม่
“ยุติธรรม” หรือ “อยุติธรรม” ไม่ได้อยู่เพียงแค่ตัวหนังสือตามเอกสารที่กระทรวงการต่างประเทศนำมาประกาศต่อชาวโลก แล้วเรียกความเชื่อมั่นศรัทธาต่อชาวโลกตามตัวหนังสือ หากแต่การกระทำต่างหากเป็นเครื่องพิสูจน์ยืนยันและตัดสิน
