จดหมายจากอนาคต

ที่มา Thai E-News

โดย ปราง
21 เมษายน 2553

หมายเหตุไทยอีนิวส์:'ปราง'ได้เขียนข้อเขียนนี้ขึ้นจำลองแบบเหตุการณ์ในอนาคต ในแนวFuture shock ที่อาจเป็นไปได้ ภายหลังจากเกิดวิกฤตการณ์ทางการเมืองในปัจจุบันนี้
*******

14 เมษา 2014

ผมดีใจมากที่ได้รับmail จากพี่ ตอนนี้อากาศเมืองนอกคงยังหนาวอยู่นะครับ แต่ที่นี่อากาศร้อนจัด เขาว่าโลกจะร้อนขึ้นอีก แค่นี้ผมก็ทนไม่ไหวแล้วตอนนี้ได้แต่ฝันถึงห้องแอร์ ที่กลายเป็นอดีตไปแล้ว

ตอนนี้ทั่วประเทศมีไฟฟ้าใช้น้อยมาก ส่วนใหญ่ต้องปั่นจากเครื่องปั่นไฟส่วนตัว สายส่งไฟฟ้ากับเสาไฟไม่สามารถใช้งานได้แล้ว ความขัดแย้งกลายเป็นสงคราม แม้รูปแบบไม่เหมือนสงครามโลกที่เราเคยเห็นในหนัง แต่กลับกลายเป็นสงครามที่ไม่มีสนามรบที่แน่นอน สามารถจะเกิดระเบิดที่ไหนก็ได้ ยิงกันตรงไหนก็ได้

แก๊สกับน้ำมันคงจะขาดแคลนในเร็ว ๆนี้ ตอนนี้ผมยังได้ดูทีวี เป็นรุ่นที่ใช้แบตเตอรี่รถยนต์ ยังดีที่โทรศัพท์กับคอมยังใช้ได้เพราะกินไฟนิดเดียว เดี๋ยวนี้ผมหุงข้าวโดยไม่ใช้หม้อหุงข้าวไฟฟ้าได้แล้ว

ข่าววงในบอกว่าการเจรจาของทั้งสองฝ่ายน่าจะมีข้อยุติในเร็ว ๆนี้ เพราะตอนนี้ลำบากกันทั่วหน้าไม่เลือกยากดีมีจน การผลิตสินค้าเพื่อส่งออกไม่มีอีกต่อไป ไม่มีนักลงทุนเข้ามาลงทุนหลายปีแล้วเช่นกัน

สินค้าที่ใช้อยู่ทุกวันนี้ก็ได้สินค้าราคาถูกจากจีน ถึงคุณภาพจะไม่ดีนักแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีใช้ใช่ไหมพี่ ต้องยอมรับความจริงว่าตอนนี้เราถอยหลังไปเท่ากับพม่า ลาว เขมร

ทุกวันนี้ข้าวสารกลายเป็นสินค้าหายากสำหรับคนในเมือง และราคาก็แพงมากด้วย เขาว่าทางเหนือกับอีสานส่งข้าวไปแลกน้ำมันกับสินค้าจำเป็นผ่านทางเขมร บางส่วนก็ผ่านทางชายแดนจีน พ่อค้าชายแดนร่ำรวยไปตาม ๆกัน

ปีนี้ไม่มีใครเสียภาษีแล้วนะพี่เพราะทุกคนจนเท่ากันหมดแล้ว ห้ามถามถึงเรื่องการท่องเที่ยว หลังจากปะทะครั้งใหญ่และการระเบิดในปี2012 ก็ไม่มีนักท่องเที่ยวอีกแล้ว

ปีนี้หลาน ๆก็ไม่ต้องไปเกณฑ์ทหารแล้ว เมื่อปีกลายแทบไม่มีคนยอมไปเกณฑ์ทหาร ไม่มีใครอยากไปรบกับคนไทยด้วยกันเอง ผมคิดว่าสถานการณ์นี้คงจะถึงที่สุดแล้ว ถ้าหากเจรจาครั้งนี้ไม่มีผล สงครามครั้งใหญ่คงจะเกิดขึ้นแน่

ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้บ้านเราจะเหมือนเลบานอน เมื่อเกือบสี่สิบปีที่แล้ว ที่นั่นปีเดียวมีคนตายถึง 18,000 คน ไม่นับคนบาดเจ็บ แต่สงครามสมัยนี้ไม่ได้มุ่งเอาชีวิตคน เพียงแต่มันได้ทำลายรากฐานทางเศรษฐกิจ การผลิตและวิถีชีวิตที่สงบสุขให้หมดสิ้นไปเท่านั้น

ผมไม่รู้ว่างานนี้ใครจะเป็นผู้รับผิดชอบ แต่เรื่องราวความขัดแย้งครั้งนี้จะต้องถูกบันทึกเป็นประวัติศาสตร์ไว้อย่างละเอียดแน่นอน ที่สำคัญเป็นเรื่องที่โกหกบิดเบือนกันไม่ได้ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นถูกบันทึกเป็นภาพและเสียงไว้ทุกวัน ก็ได้แต่หวังว่าหายนะครั้งนี้จะต้องมีผู้รับผิดชอบ

พี่ไม่ต้องห่วงผม ชีวิตผมพอมีประสบการณ์ เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว แต่กว่าจะฟื้นประเทศเราคงต้องใช้เวลานานหลายปี ตัวผมเองคงไม่ลำบากนัก ห่วงก็แต่ชาวบ้านธรรมดา พวกเขาคงต้องลำบากกันไปอีกนาน

ถ้ามีอะไรเหลือบ่ากว่าแรง ผมอาจต้องรบกวนขอความช่วยเหลือจากพี่ ขอให้พี่สุขภาพแข็งแรงนะครับ แล้วจะmailมาหาพี่อีก

รัก

แดน