ฆาตกรรมสื่อ

ที่มา โลกวันนี้

โดย หนังสือพิมพ์โลกวันนี้รายวัน

การอ้าง พ.ร.ก.การบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉินพร้อมๆกับใช้อำนาจปิดสื่อ
ไม่ว่าจะเป็นเคเบิลทีวี.และเว็บไซต์ ของรัฐบาลตั้งแต่วันที่ 7 เมษายน
และประกาศของกระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเมื่อวันที่ 12 เมษายน
ห้ามเผยแพร่ภาพและวิจารณ์การใช้กำลังทหารติดอาวุธสงครามในการสลายการชุมนุม
กลุ่มแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) แดงทั้งแผ่นดินนั้น
ขณะนี้ยังพยายามที่จะปิดกั้นการเสนอข่าวสารของคนเสื้อแดงในทุกๆด้านอีกด้วย

องค์กรสื่อและผู้ประกอบการสื่อเห็นว่าสิ่งที่รัฐบาลกำลังทำเป็นการ ลิดรอนสิทธิเสรีภาพของประชาชนอย่างรุนแรง
ขณะที่นักวิชาการและสื่อต่างชาติก็เห็นเช่นกันว่ารัฐบาลนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ กำลังเป็นรัฐบาลเผด็จการ
โดยไม่ได้ตระหนักเลยว่าจะยิ่งก่อให้เกิดความขัดแย้งที่ขยายวงกว้างและฝังราก ลึกในสังคม
เพราะอีกด้านหนึ่งสื่อของรัฐและสื่อกระแสหลักต่างเสนอข้อมูลข่าวสารด้าน เดียวของรัฐบาล
เพื่อทำลายความชอบธรรมในการชุมนุมของคนเสื้อแดง
และสร้างความชอบธรรมให้กับรัฐบาลในการปราบปรามคนเสื้อแดง

โดยเฉพาะการ
ปิดกั้นข้อมูลข่าวสารในโลกอินเทอร์เน็ตที่นานาชาติถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของ การดำเนินชีวิตประจำวัน
ซึ่งเป็นสังคมในอุดมคติของการเรียนรู้และแสดงความคิดเห็นอย่างสร้างสรรค์
ขณะเดียวกันรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 มาตรา 45 บัญญัติว่า
“การสั่งปิดกิจการหนังสือพิมพ์หรือสื่อมวลชนอื่นเพื่อลิดรอนเสรีภาพตามมาตรา นี้จะกระทำมิได้”

ทั้งนี้ รัฐบาลจะสามารถใช้กฎหมายพิเศษเพื่อจำกัดเสรีภาพของสื่อมวลชนได้ก็เพียงการ
ห้ามเสนอข่าวสารหรือแสดงความคิดเห็นทั้งหมดหรือบางส่วนเท่านั้น

การ กระทำของรัฐบาลยังถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็น “สองมาตรฐาน” และยิ่งสร้างความชอบธรรมแก่ผู้ชุมนุมมากขึ้น
ซึ่งไม่ได้ส่งผลดีที่ทุกฝ่ายต่างเรียกร้องให้มีการเจรจาและยุติความรุนแรง เลย แต่กลับจะยิ่งทำให้เกิดความเกลียดชัง
และทำให้สถานการณ์มีความซับซ้อนและนำไปสู่ความรุนแรงมากขึ้น

อย่าง ที่นักวิชาการบางคนวิจารณ์การกระทำของรัฐบาลว่าเป็นเหมือนการวิสามัญฆาตกรรม การสื่อสารของผู้คนในสังคม
โดยไม่ผ่านกระบวนการยุติธรรม ซึ่งแสดงให้เห็นชัดเจนว่ารัฐธรรมนูญและกฎหมายไร้ความหมาย
โดยรัฐบาลเป็นฝ่ายละเมิดกฎหมายเอง

การปิดกั้นข้อมูลข่าวสารในสื่อทาง เลือกจึงยิ่งเป็นการตอกย้ำความไม่เท่าเทียมในสังคมมากยิ่งขึ้น
เพราะทำให้ประชาชนอีกกลุ่มหนึ่งกลายเป็นพลเมืองชั้นสอง
ซึ่งไม่ต่างอะไรกับ “ไพร่” อย่างที่คนเสื้อแดงออกมาเรียกร้องความยุติธรรมและเป็นธรรมอยู่ขณะนี้