ผมอ่านความเห็นของคุณอานันท์ ปันยารชุน อดีตนายกรัฐมนตรีที่มาจากรัฐประหาร ของ รสช. ปี 2534 ในหนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์ฉบับวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2551 แล้วอดมันคันหัวใจ และคันปากไม่ได้ ที่เขาว่า คนชั้นใด ก็คิดเหมือนคนชั้นนั้น เป็นคำกล่าวที่ไม่ผิดความจริงแม้แต่น้อย
นายอานันท์ ปันยารชุน นั้น ได้รับสมญาว่าเป็น "ผู้ดีรัตนโกสินทร์" เมื่อกำเนิดมาแบบนี้ ก็คงคิดแบบพวกตระกูลผู้ดีทั้งหลายที่ว่า ชาวบ้านขายเสียง ขายสิทธิ์เหมือนเดิม โดยไม่ได้ลงไปดูข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นเลย แต่ เป็นเพราะชาวบ้านเขาไม่เลือก "พรรคที่พวกผู้ดีแปดสาแหรก" เหล่านี้ให้การสนับสนุนนั้นเอง ก็เลยใช้นิสัยถาวรของคนกลุ่มนี้ คือ กล่าวหาว่าชาวบ้านขายเสียง โดยไม่มีหลักฐานอะไรทั้งสิ้น ทั้ง ๆ ที่วันเลือกตั้ง ผมลงไปนอนอยู่ในหมู่บ้าน พรรคที่ซื้อเสียงคือ พรรคที่พวกผู้ดีเหล่านี้สนับสนุนนั่นเอง
---------
นายอานันท์ กล่าวตอนหนึ่งว่า
"ดังนั้น ที่บอกมาว่า การเลือกตั้งเป็นกลไกที่หยั่งความรู้สึกของประชาชนว่า ต้องการพรรคใด แต่ถ้าการเลือกตั้งไม่สะอาด ไม่โปร่งใสตามที่ข่าวหนาหู ทุกครั้งที่มีการเลือกตั้งตลอด 30-40 ปี จะการันตีได้อย่างไรว่ารัฐบาลที่ได้นั้นจะมีความชอบธรรม"
------------
ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า "การเป็นนายกฯที่มี ที่มาจากรัฐประหาร มันมีความชอบธรรมอย่างไร เมื่อที่มาไม่ถูกต้อง ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ไม่ถูกต้องทั้งหมด เรื่อง การคอรัปชั่น ในรัฐบาลของนายอานันท์ ผมก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ยิน ทั้งเรื่อง การขายโรงกลั่นบางจากมูลค่า 8,000 ล้านบาท ที่เป็นตำนานไม่รู้จบ และเรื่อง โครงการโทรศัพท์สามล้านเลขหมาย มันอธิบายคำว่า ทุจริตเชิงนโยบาย หรือเอื้อประโยชน์แก่พวกพ้องได้อย่างไร หรือคิดว่าอะไรที่ "ผู้ดีแปดสาแหรก ใส่สูท" ทำแล้วไม่ผิด ถือเป็นการช่วยเหลือประเทศชาติ อะไรที่ทำเพื่อคนรากหญ้า ทำเพื่อคนจนนั้น ถือเป็นการซื้อเสียง เป็นประชานิยม
สำหรับผมที่เกิดเป็นคนรากหญ้าแล้ว ผมยอมรับทัศนะคติ ของพวกผู้ดีแบบนายอานันท์ นี้ไม่ได้ มันเป็นทัศนะคติของการดูถูกกันทางชนชั้น เป็นทัศนะคติของพวกอำมาตย์ ที่คิดว่า "พวกตนดีกว่าชาวบ้าน" ดังนั้นพวกตนจึงควรได้อำนาจปกครองคนที่โง่กว่า
ที่คนพวกนี้ไม่ชอบประชาธิปไตยจากการเลือกตั้ง ก็เพราะเมื่อมีการเลือกตั้ง รัฐบาลหรือนักการเมืองทั้งหลาย ย่อมให้ความสำคัญแก่ชนชั้นล่างมากกว่าคนชั้นสูง เพราะทุกคนต่างมีหนึ่งเสียงเท่ากัน เมื่อมีเพียงคนละหนึ่งเสียง คุณค่าของคนอย่างนายอานันท์ ปันยารชุน ก็มีค่าเท่ากับ ลุงแก่ๆ คนหนึ่งในหมู่บ้านชนบทที่ห่างไกลความเจริญ หม่อมราชวงศ์ หรือ หม่อมเจ้า ก็ย่อมมีค่าไม่ต่างจาก ไพร่หรือชาวนาชาวไร่ ทั่วไป ไม่มีใครมีเกียรติยศ หรือมีความสำคัญมากกว่าใคร
เมื่อการเมืองเป็นอย่างนี้ อำนาจบารมีของคนเหล่านี้ก็หมดไป อำนาจแฝงที่จะล็อบบี้ใครๆ โดยอ้างว่า “ฉันเป็นผู้ดีนะ” ก็ไม่มีความหมายอะไรอีก ก็เหมือนกับที่ผมเห็นในอังกฤษที่คนมี บรรดาศักดิ์ เป็น Duke เป็น Earl ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรมากกว่ากรรมกรในโรงงานนัก เพราะ Title หรือ คำนำหน้านามเหล่านี้มันไมได้มีความหมายอะไรในสังคมสมัยใหม่ ความเห็นของ Duke กับความเห็นของ กรรมกร ไม่ได้มีความหมายมากกว่ากันแต่อย่างใดทั้งสิ้น
ยิ่งในสังคมสมัยใหม่นี้ “ทุน กับ คน” สำคัญกว่า “บรรดาศักดิ์ ศักดินา ชาติกำเนิด” เพราะในสังคมสมัยใหม่ พวกกลุ่มผู้ดีเก่า (ผู้ดีจากการสมมุติ) ไม่ได้ยึดกุมทรัพยากรอันมีคุณค่าของสังคมอีกต่อไปแล้ว เพราะทุนใหญ่ เมื่อประสานกับกำลังคนของชาวรากหญ้า พวกศักดินาทั้งหลายก็ไม่มีความหมายโดยสิ้นเชิง
ในจิตสำนึกลึกๆ แล้วคนเหล่านี้ไม่ได้ชอบประชาธิปไตยแต่อย่างใด เพราะมันทำให้ความสำคัญของพวกเขาลดลง เราดูได้จากการแสดงความคิด การแสดงความเห็นต่างที่รังเกียจประชาธิปไตยที่มาจากการเลือกตั้ง ในจิตสำนึกแล้ว พวกเขาชอบการปกครองที่มีชนชั้น ที่เราเรียกว่า อภิชนาธิปไตย ที่พวกชนชั้นผู้ดี ควรปกครองชนชั้นด้อยกว่า แต่เนื่องจากโลกสมัยใหม่ ไม่มีประเทศใดที่จะปฏิเสธระบอบประชาธิปไตยได้ คนพวกเขาจึงพูดได้ไม่เต็มปากว่าประชาธิปไตยไม่ดี ทำได้เพียงการกล่าวหาคนชั้นรากหญ้าว่า "ขายเสียง" เท่านั้น ทั้งนี้เป็นเพียงเพราะชาวรากหญ้า ไม่เลือกพรรคที่พวกเขาสนับสนุนเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
เชื่อผมเถอะว่า หาก “พรรคเพื่อแผ่นดิน” ซึ่งเป็น Proxy หรือตัวแทนที่พวกเขาส่งลงเลือกตั้ง ได้เสียงสัก 70-80 เสียง และได้นายอภิสิทธิ์ เป็นนายกรัฐมนตรี คนใหม่ พวกเขาจะยกย่องทันทีว่า คนรากหญ้า คนอีสานฉลาด พัฒนาแล้ว มีจิตสำนึกแล้ว ทั้งๆ ที่ใครๆ ก็รู้ว่า การเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมา พรรคเพื่อแผ่นดินใช้ซื้อเสียงหรือไม่ เพราะมันทั้งเงิน สื่อ และอำนาจรัฐหนุนอย่างเต็มที่
ความผิดหวัง ทำให้คนพวกนี้ออกมาดิ้นทุรนทุราย ผมเห็นแล้วเกิดความทุเรศเต็มทน
บทความโดย ... ลูกชาวนาไทย
กลุ่มสื่อประชาชน โดยประชาชน ... เพื่อประชาชน http://www.thaifreenews.com/
จาก hi-thaksin
