40 ปีที่แล้ว ไม่มีใครไม่รู้จัก..สหสามัคคีค้าสัตว์..เพราะบริษัทนี้คือ..ผู้เดียวที่ถูกอนุญาตให้เป็นโรงฆ่าหมูเนื้อหมูและสารพัดผลิตภัณฑ์จากหมู..จะต้องหลั่งไหลออกมาจากโรงงานนี้ ว่ากันว่า..ธุรกิจฆ่าหมูทำรายได้ใหญ่ยิ่งให้กับอาเสี่ยพ่อค้า และส่งยาวไปถึงผู้นำทางทหาร..จนมีการวาดภาพเขียนการ์ตูน..ให้เป็น “จอมพลหมู” และมีกระทรวงอยู่หลังอนุสาวรีย์รูปปั้นหมูริมคลองหลอด
ครั้งนั้น..พอหมูมีราคาแพง..ก็จะมีคนเลี้ยงหมูฆ่าหมูนอกโรงงานและนำเข้ามากรุงเทพฯ..เรียกกันว่าหมูข้ามเขตหรือหมูเถื่อน..เล่าเรื่องเก่า..ก็เพื่อสืบสาวให้เห็นว่า..เรื่องหมูนั้น..มันไม่เคยเป็นเรื่องหมูมานานแล้ว..มันเป็นสงครามครูเสดระหว่าง..ผู้เลี้ยงกับผู้บริโภคพอหมูถูก คนเลี้ยงก็โวยวาย พอหมูแพง คนกินก็ดุด่า รัฐบาลไม่ว่าสมัยไหนๆ ก็โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง
ปีนี้หมูแพง..ก็ชวนให้คนหันมาเลี้ยงหมู พอเลี้ยงหมูกันมากเข้า หมูก็มีราคาถูกลงมา คนทุนน้อยก็เลิกเลี้ยง ที่ทนขาดทุนได้..ก็ทนเลี้ยงต่อไป พอหมูมีราคาก็เอามาเถือกับที่ขาดทุนไว้..นี่เป็นเรื่องปรกติคนไทยนั้น..หมูแพงเขาก็หันไปกินอย่างอื่น..แต่ถ้าไข่แพงเขาถึงจะโวยวาย..เพราะไข่คือสุดยอดของอาหารในโลกที่อร่อยและราคาถูก
ถึงต้องเตือน มิ่งขวัญ แสงสุวรรณ์ ว่า..การกดราคาหมูนั้น..จะเป็นการทำลาย..คนเลี้ยงหมูที่เพิ่งลืมตาอ้าปาก..เพราะปีหน้าหมูก็จะมีราคาถูก..เพราะคนหันไปเลี้ยงกันมากขึ้น..กระทรวงก็คงจะรณรงค์ให้หันไปกินลูกหมูกันมิ่งขวัญ..เป็นคนคิดงานใหญ่ ได้คิดการใหม่เป็น..อย่ามีอคติ..ต้องคิดในสิ่งที่ไม่อาจคาดคิด..เป็นมังกรใหญ่อย่ามาตายเพราะหมู