บ้านเมืองแตกแยกเป็นสองขั้วปชช. ควรเลือกสื่อประชาธิปไตย

คอลัมน์ : ตะแกรงข่าว

ช่วงนี้มีเพื่อนฝูงตั้งคำถามว่า เพราะเหตุใดสื่อมวลชนกระแสหลัก ทั้งหนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ ต่างพากันเฮโลด่ารัฐบาลกันอย่างบ้าคลั่ง

แม้จะอยู่ในแวดวงสื่อมวลชนมาพอสมควร คำถามนี้ก็ยังเป็นข้อสงสัยของตัวเองมานาน แต่ก็พอจะเดาๆ ได้ว่า สื่อมวลชน ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ “ปกติ” หรือ “ไม่ปกติ” จะต้องทำตัวเสมือน “ฝ่ายค้าน”

มองย้อนกลับไปในอดีต ช่วงที่ยังไม่เกิดสถานการณ์ความขัดแย้งแบบนี้ หนังสือพิมพ์ส่วนใหญ่ต่างก็ทำหน้าที่ตรวจสอบรัฐบาล ไม่ว่าจะเป็นคอลัมนิสต์ หรือข่าวสารทั่วๆ ไป

แต่มาวันนี้เกิดความขัดแย้งที่รุนแรง สังคมแตกแยกออกเป็น 2 ขั้ว คือ ขั้วเอาทักษิณ และไม่เอาทักษิณ

สื่อมวลชนจึงเฮโลกันด่ารัฐบาลที่เชื่อได้ว่า เป็นรัฐบาลนอมินีของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ไม่ปกติบนสถานการณ์การเมืองที่ขัดแย้งในขณะนี้ มีเพียงแค่ “สื่อชั่ว” บางกลุ่ม ที่ถล่มรัฐบาลอย่างไม่ลืมหูลืมตา

โดยเฉพาะสื่อในเครือผู้จัดการอย่าง เอเอสทีวี และเว็บไซต์ผู้จัดการออนไลน์ ที่ปั้นข่าวใส่ร้ายรัฐบาลอย่างน่าละอายใจ

ดังนั้น ช่วงนี้จึงทำให้เกิดข่าวที่กลายเป็น “กระแสหลัก” กระหน่ำรัฐบาลอย่างบ้าคลั่ง จนทำให้ดูเสมือนว่าไม่มีสื่อไหนที่เข้าข้างรัฐบาลเลย

ครับ...โดยธรรมชาติของสื่อมวลชน คงไม่มีสื่อไหนที่เข้าข้างรัฐบาลอย่างออกหน้าออกตา แม้แต่หนังสือพิมพ์ประชาทรรศน์เอง แต่สิ่งหนึ่งที่เราได้ยึดมั่นมาโดยตลอดก็คือ เราจะเลือกอยู่เคียงข้างประชาธิปไตย

ถามว่า ประชาธิปไตย คืออะไร? ประชาธิปไตยก็คือ “เสียงส่วนใหญ่” ที่เราเลือกเข้าไปบริหารประเทศ

ไม่ว่าจะเป็นใครก็รู้ว่าประชาธิปไตยคืออะไร แม้กระทั่งเด็ก ป.4 ก็ตอบได้ว่า ประชาธิปไตยคืออะไร เพราะเราถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กๆ เวลาที่เลือกตั้งหัวหน้าห้อง หรือประธานนักเรียน

ความขัดแย้งในบ้านเมืองเราเวลานี้เกิดจาก “คนบ้า” ที่ไม่ยอมรับประชาธิปไตย คนบ้าเหล่านั้นกำลังทำลายประชาชน ทำลายประเทศชาติ

คนบ้าที่กำลังจะสูญเสียอำนาจ หน้ามืดตามัวจ้องทำลายล้างอดีตนายกรัฐมนตรี ที่มีประชาชนให้ความรัก ความศรัทธา อย่างมหาศาล

ดังนั้น ถามว่าวันนี้ประชาชนที่ศรัทธาต่อระบอบประชาธิปไตย ควรจะบริโภคสื่อชนิดไหน คำตอบก็คือ “สื่อที่ไม่ได้เข้าข้างรัฐบาล แต่เป็นสื่อที่ฝักใฝ่ประชาธิปไตย”

แล้วถามต่อว่า สื่อที่ฝักใฝ่ประชาธิปไตยเป็นแบบไหน? ก็ต้องตอบว่า สื่อที่แคร์ความรู้สึกของประชาชนส่วนใหญ่
แล้วเสียงส่วนใหญ่วัดจากตรงไหน ก็วัดจากวันที่ประชาชนเข้าคูหากากบาท เลือก ส.ส. พรรคพลังประชาชน เข้ามาบริหารประเทศถึง 233 ที่นั่ง

นี่แหละคือสิ่งที่ “สื่อประชาธิปไตย” ต้องทำหน้าที่เป็นกระบอกเสียง เป็นตัวกลางส่งสารระหว่างชาวบ้านและรัฐบาล
ชาวบ้านส่วนใหญ่ต้องการอะไร รัฐบาลกำลังดำเนินนโยบายช่วยเหลืออะไร ก็สื่อสารกันไปตรงๆ ให้ชัดเจน ไม่ใช่ใส่ร้ายป้ายสี บิดเบือน โยนความผิดให้ต่างๆ นานา

แม้กระทั่ง 6 มาตรการ 6 เดือน ฝ่าวิกฤติเพื่อไทยทุกคน คือสิ่งที่ชาวบ้านต้องการ ยังมี “สื่อชั่ว” นำนโยบายดังกล่าวไปโจมตีทำร้ายความรู้สึกประชาชน

วันนี้ ผมเข้าใจดีว่าประชาชนส่วนใหญ่โดนรุมทำร้ายสารพัด บางคนอึดอัด บางคนแทบบ้าคลั่ง

ตื่นเช้าเปิดโทรทัศน์ดูข่าวก็ด่ารัฐบาล ซื้อหนังสือพิมพ์ก็ด่ารัฐบาล เปิดวิทยุก็ด่ารัฐบาล ความรู้สึกมันเหมือนกับโดนรุมด่า แต่ไม่มีเสียงจะพูดโต้ตอบ

วันนี้ ผมขอแนะนำว่า ถ้าสื่อรอบๆ ตัวคุณมันบิดเบือน-บิดเบี้ยว-ไร้จรรยาบรรณ ในสายตาของนักประชาธิปไตยอย่างเราๆ ท่านๆ

ก็งดบริโภคสื่อพวกนั้นซะ อย่าไปโมโห หรือพยายามเปลี่ยนทัศนคติของพวกเขาเลยครับ เพราะคนที่พยายามเปลี่ยนโลก เปลี่ยนทัศนคติ ส่วนใหญ่จะไปจบในโรงพยาบาลบ้า

หรือถ้าคุณยังอยากจะบริโภคสื่อพวกนั้นต่อ อาจจะด้วยความจำเป็น หรือ อ่านฟรีตามสถานที่ต่างๆ

ก็ควรใช้ “สติ” และ “ปัญญา” พิจารณาข้อมูลให้เข้าใจอย่างถ่องแท้

รวมทั้งเราต้องปล่อยวาง และสงสารสื่อมวลชนเหล่านั้นว่า เขากำลังถูกครอบงำ

จนทำให้มีพฤติกรรมเปรียบดั่ง “ความชั่วร้ายที่จำเป็น” หรือ “อวิชชาที่จำเป็น”

ซึ่งความจำเป็นเหล่านั้น ไม่ได้สร้างปัญญา ไม่มีคุณค่า แถมยังจะส่งผลกระทบในระยะยาวให้สังคม จนไม่สามารถกลับมาสามัคคี และร่วมมือกันทำประโยชน์ให้กับประเทศชาติบ้านเมืองได้อีกต่อไปได้ด้วย!

ลวดหนาม