ความรู้สึกอันแท้จริงของคนไทยที่อยู่ยังต่างประเทศ!!
โดย : ป้าพลอย
วันศุกร์ที่ 10 เดือน ตุลาคม พ.ศ.2551
ขอเผยความรู้สึกอันแท้จริงของตนเองในกรณีที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศนานกว่าครึ่งชีวิต ความรู้สึกนี้คิดว่ายังมีคนไทยอีกเป็นจำนวนมากที่อาศัยยังต่างประเทศคิดตรงกับป้า การที่เราได้มาอยู่ในประเทศที่เขาเจริญและพัฒนาแล้วทำให้เรามีความใฝ่ฝันอยากเห็นประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของเรา ได้มีทุกสิ่งทุกอย่างทัดเทียมเยี่ยงประเทศเขา อยากเห็นพี่น้องร่วมสายโลหิตเดียวกัน รักใคร่ปองดองกันเหมือนประเทศเขา อยากเห็นประชาชนเห็นความสำคัญของชาติบ้านเมืองเหมือนประเทศเขา
ประเทศที่เราอาศัยประชาชนของเขาต่างเคารพกฎหมาย ผู้ที่ปฏิบัติดูแลความทุกข์สุขของประชาชนเขาต่างเห็นความสำคัญชีวิตของประชาชนมากกว่าตนเอง ไม่ว่ากรณีใดๆเขาจะดูแลคนของเขาอย่างใกล้ชิด แม้แต่ประชาชนของเขาไปท่องเที่ยวในประเทศอื่นๆ ถูกโจรจับตัวเรียกค่าไถ่ หรือเกิดอุบัติเหตุ ตัวอย่างเช่นตอนที่เกิดคลื่นสึนามิ จะเห็นต่างประเทศแต่ละชาตินำเครื่องบินมารับคนของเขากลับประเทศ เห็นแล้วน่าชื่นชม หรือหากพี่น้องร่วมโลกประเทศอื่นเกิดถูกภัยธรรมชาติ เช่นแผ่นดินไหวที่บ้านเรือนถล่มเสียหาย หน่วยกาชาดประเทศเขาจะยื่นมือมาช่วยเหลือและจะทำการแพร่กระจายข่าวเรียกร้องออกทางโทรทัศน์ให้บริจาคเงินช่วยเหลือ ไปยังประเทศที่ประสพภัยนั้นๆ ประชาชนของเขาต่างยินดีบริจาคให้
ป้าจึงซาบซึ้งในน้ำใจของประชาชนของเขาที่เขาเห็นชีวิตของเพื่อนมนุษย์สำคัญกว่าสิ่งอื่นใด ตัวอย่างเช่นหากมีคนต่างชาติเกิดอุบัติเหตุในประเทศของเขาเอ็กซิเด็นอาการหนักมาก เขาจะเอาเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์มารับคนบาดเจ็บทันทีโดยไม่ต้องรอว่าผู้บาดเจ็บสาหัสคนนั้นจะมีเงินจ่ายหรือไม่ เขาเห็นชีวิตมนุษย์สำคัญกว่าเงินทั้งที่คนบาดเจ็บนั้นๆไม่ใช่คนของประเทศเขา เพราะว่าเขามีจิตสำนึกการเป็นมนุษย์ที่ไม่ลำเอียงไงละ
ประเทศชาติบ้านเมืองของเขาจึงเจริญ ทำอะไรไม่มีใครขัดขวาง ประชาชนต่างร่วมมือและเคร่งคัดกฎระเบียบเคารพในกฎหมาย ความศักดิ์สิทธ์แห่งกฎหมายที่เขานำมาใช้แก่ประชาชน ประชาชนทุกคนต้องปฏิบัติตามไม่มีข้อยกเว้นหรือเรียกร้องใดๆ จะเห็นได้ว่าศาลรัฐธรรมนูญของเขายุติธรรมและตัดสินทุกเรื่องอย่างยุติธรรมไม่เอนเอียงไปข้างหนึ่งข้างใด ไม่มีการสอดใต้โต๊ะให้กัน ทำงานกันอย่างโปร่งใสไม่มีใครสั่งได้ คดีทุกคดีศาลพิจารณาแล้วว่ากระทำความผิดจริง คนกระทำความผิดต้องถูกรับโทษ
ทุกสิ่งทุกอย่างในต่างประเทศเป็นกฎระเบียบต้องทำตามและเคารพ ในต่างประเทศผู้รักษากฎหมาย เช่น ตำรวจ ประชาชนต่างกลัวเกรง เพราะปัญหาอะไรๆทั้งหมดตกอยู่กับตำรวจ ไม่ว่าเรื่องร้อยแปดพันเรื่อง เขาถือว่าตำรวจคือที่พึ่งของเขา ฉะนั้น ตำรวจในต่างประเทศต่างเคร่งคัดในหน้าที่ ทำตามกฎหมาย ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์รุนแรงขึ้นภายในประเทศเขาจะมีหน่วยคอมมานโด ตำรวจหน่วยนี้อันตรายที่ใส่เสื้อผ้าชุดดำ พวกนี้รวดเร็วอย่างสายฟ้าแลบ เพราะฝึกมาโดยเฉพาะ มีอาวุธติดตัวทุกคนไม่ว่า มีด ไม้ ปืนที่ทันสมัย และปืนแก็สน้ำตา ถ้าเป็นเรื่องปราบผู้ร้าย หน่วยคอมมานโดจะใช้หมวกไหมพรมปิดหน้า เหลือแค่ตาปากและจมูก ไม่ให้ผู้ร้ายจำหน้าได้ หากปราบผู้ก่อการจลาจล จะมีตำรวจธรรมดาและตำรวจหน่วยคอมมานโด ซึ่งอยู่ห่างๆรอดูเหตุการณ์ หากตำรวจธรรมดาไม่สามารถต่อต้านได้ หน่วยคอมมานโดจะลงมือทันที
การทำงานของเขาจะสอดคล้องกัน หน่วยพยาบาลมารออยู่แล้ว หากมีการบาดเจ็บเกิดขึ้น ไม่ว่าฝ่ายไหนเขาจะช่วยเหลือทันที นี่คือจิตสำนึกของคนที่เจริญแล้วไม่ลำเอียง ไม่เว้นแม้แต่คนที่ก่อการจารจล เพราะเขาถือว่าชีวิตมนุษย์สำคัญ ป้าไม่อยากที่จะเปรียบเทียบกับประเทศไทยเลย มันแตกต่างกันมาก ดังนั้นความรู้สึกของคนที่อยู่ต่างประเทศจึงเปลี่ยนไป
จริงอยู่แม้ประเทศบ้านเกิดจะมีอะไรอย่างสมบูรณ์ แต่ยังขาดหลายๆอย่างที่ไม่เหมือนในต่างประเทศ เช่น ขาดความยุติธรรม ขาดกฎระเบียบ ประชาชนไม่เคารพกฎหมายเท่าที่ควร ความเคยชินกับการให้สินบน เล่นพรรคเล่นพวก ฉ้อโกงสารพัดอย่างที่มีอยู่ในประเทศบ้านเกิด บางครั้งความรู้สึกเบื่อไม่อยากจะกลับมา ยิ่งเห็นความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในช่วงสองปีที่ผ่านมา ที่คิดว่าจะกลับมาใช้ชีวิตบั้นปลายในประเทศตัวเอง ยิ่งมองไม่เห็น เพราะประเทศเราอะไรๆ มันไม่ดีขึ้นเลยกลับแย่ลง
สังคมไทยเวลานี้ใครตอแหลเก่งเป็นคนดี ใครตอแหลไม่เก่งถูกโค่น ล้วนแต่หลอกลวงจอมปลอม ใส่หน้ากากเข้าหากัน ทุกคนทำเพื่อตัวเอง ทุกคนดิ้นรนเพื่อพรรคพวกเพื่อความสะใจ บ้านเมืองจะฉิบหายวายวอดไม่ใช่เรื่องของข้า ขอให้ข้าได้อำนาจมาครอง จะด้วยวิธีใดข้าก็จะทำพวกเองถอยไป นี่คือความคิดของคนไทยบางส่วนที่เห็นแก่ตัว แล้วอย่างนี้ประเทศชาติจะเจริญได้อย่างไรที่ไม่ยอมเสียสละ ผู้คนในประเทศไทยล้วนหวานอมขมกลืนมาโดยตลอด แต่เราไม่สามารถเรียกร้องอะไรๆจากใครได้ เพราะเขาทำเพื่อตัวเอง
คนไทยต่างมองหน้ากันเองแล้วปลงอนิจจังว่า เกิดมาผิดประเทศเราก็ได้แต่หวังอย่างลมๆ แล้งๆ ว่าสักวันหนึ่งอาจจะเป็นวันของเรา ที่เมื่อไหร่หมดยุคของคนที่ขี่คอคนไทยมาช้านานจะจบสิ้นไปจากโลกนี้ แล้ววันนั้นประเทศคงจะเป็นดังเช่น Paradise ประชาชนคงมีความสุขกันถ้วนหน้า ไม่ต้องอยู่อย่างทาสใต้เท้าของใคร ไม่ต้องอยู่ในระบบอันแคบๆ อึดอัดหายใจไม่ออก เราก็จะได้ยืดอกว่าไอนี่แหละคนไทยแท้ ตะโกนไปทั่วโลกว่า ไอมีอิสรภาพเหมือนพวกยูแล้ว อย่ามาดูถูกไออีกนะ ไอจะพัฒนาประเทศให้ทัดเทียมเช่นประเทศยู ความเป็นคนไทยได้กลับคืนมาพร้อมทั้งความภูมิใจ
ป้าพลอย
