ที่มา Thai E-News
โดย Jonathan Head
ที่มา เวบไซต์ BBC
12 ธันวาคม 2551
"It's over, Boss." With those three words, veteran politician Newin Chidchob finally broke the deadlock that has paralysed Thailand for the past three years.
They were uttered in a phone conversation with Thaksin Shinawatra last week, the man to whom Mr Newin had been faithful for almost eight years, as the exiled former prime minister pleaded with him to reconsider his decision to defect to the opposition Democrats.
Mr Newin was also the first to break the bonds of money and genuine loyalty which have made the Thaksinistas the most powerful political force in Thailand for the past decade.
And he (Newin) shattered any final illusions that might still have been harboured here that, a decade ago, Thailand's politics had entered a new age with the adoption of a new, populist constitution, and the rise of a new, populist party.
For Newin Chidchob has now reverted to type - the type being a provincial strongman, schooled in the rough-house politics of one of Thailand's roughest neighbourhoods, Buri Ram, who simply sells his team of MPs to the highest bidder.
This is what Mr Newin (who was named by his father after the notorious Burmese General Ne Win) did before the formation of Thaksin Shinawatra's Thai Rak Thai party in 1998. It is what every other provincial godfather did.
Corruption scandals
These men dominated business and politics in their regions, offering voters a tantalising vision of abundant new development money if their votes gave the faction a shot at a cabinet position.
They would then collect as many loyal MPs around them as they could after the election campaign, which they funded generously, and offer the support of those MPs in parliament to whichever prospective government made them the most attractive offer.
This practice delivered Thailand a succession of short-lived, messy coalition governments in the 1990s, better known for corruption scandals than good governance.
It was under such governments - in which Mr Newin participated - that Thailand sleep-walked into the catastrophic 1997 financial crisis.
Appalled by the calibre of their politicians, Thailand's middle-class applauded the birth of a new constitution in the same year - the country's 16th, but the first to be drawn up after extensive consultation with NGOs and other representatives of civil society.
A party emerges
This constitution was the first to enshrine protection of human rights and freedom of expression. It created a number of independent bodies that were given legal powers to rein in corruption.
But the new charter also had another objective. Several of its articles, like the one restricting MPs' freedom to jump from one party to another, were intended to strengthen political parties in the hope that Thailand would progress to a more stable parliamentary system, as in western Europe.
Its drafters (the 1997's constitution) hoped this would nurture a new breed of clean, professional politicians to replace the corrupt old godfathers.
One of those goals, producing stronger parties, was realised with surprising speed.
Thaksin Shinawatra, an ambitious provincial businessman who had made a fortune from telecoms, and managed to keep it during the financial crisis, built a new-style party called Thai Rak Thai (Thais Love Thais).
It used modern marketing methods and a raft of new, populist policies to win the support of the rural electorate. It encouraged mass party membership, and its appeal went right over the heads of the godfathers, making Mr Thaksin an instant political superstar.
The godfathers did not go away. Instead, recognising this new political phenomenon, they opted to move under the Thai Rak Thai umbrella. Newin Chidchob was one of them.
Mr Thaksin's wealth and personal popularity gave him a far stronger hand in dealing with the godfathers than any other party in Thailand's history, so his governments were not crippled by the demands of coalition partners, as his predecessors had been.
In 2001 he became the first prime minister in Thai history to complete a four year term in office. In the 2005 election he became the first prime minister to win an outright majority.
He inspired passionate loyalty among his lieutenants, among them Mr Newin, and he left the Democrats, Thailand's oldest party, floundering.
Thailand seemed to have put the era of weak coalition governments behind it.
Fading force
The story of how Mr Thaksin turned a position of such strength into his situation today - where he is a fading political force, stuck in exile - has been written about extensively elsewhere.
But it is only now, when the newspapers are carrying front-page photographs of the clean-cut Democrat leader Abhisit Vejjajiva giving a bunch of roses to Newin Chidchob, once the mortal enemy of the Democrats and every bit the old-style godfather, that it is clear Thailand has come full-circle.
After three years of turmoil, old politics is back, where politicians of whatever persuasion can climb into bed with whoever gives them a shot at power.
It is a depressing scenario, one which finally buries all the high hopes that were raised by the 1997 constitution.
Doubtless many of those now embracing old politics again, perhaps even Mr Abhisit and Mr Newin, do not feel particularly good about it.
Blame for this will be fired in many directions - at Mr Thaksin, at the military, at the Democrats, at the monarchy even, whose role in recent events is till unclear.
But at a time when Thailand is confronting its worst economic outlook since the disastrous events of 1997, old politics is unlikely to give it a government capable of meeting the challenge.
Copyright BBC UK, 2008
------------------------------------------------------------
สรุปย่อบทความโดย คุณ noname จากเวบบอร์ด ประชาไท
ยาวสักหน่อยนะครับ กับบทความนี้ แต่เขียนได้เนื้อหาครอบคลุม เรื่อง "การเมืองระบบเก่า"ของไทย ได้ค่อนข้างดี
โดยมีการบอกเล่าถึงระบบการเมืองเก่า (น้ำเน่า) ของไทยว่า เกิดจากการที่มี "เจ้าพ่อ" (Godfather) ไปรวบรวมกลุ่มขึ้นมา เพื่อต่อรองอำนาจ และขายให้กับคนที่ให้ราคาต่อรองสูงสุด ซึ่ง โจนาทาน เองก้อมองว่า เนวิน ก้อคือหนึ่งในเจ้าพ่อระดับท้องถิ่นคนนั้นเช่นกันครับ เพราะเนวินก้อคือคนหนึ่ง ที่เดินเข้าซบปีก พรรคไทยรักไทย ของคุณทักษิณ เหมือนกับบรรดาเจ้าพ่อทั้งหลาย แต่คุณทักษิณมีสิทธิขาดมากกว่า ในการควบคุม ทั้งยังมีอำนาจการต่อรองดีกว่า จึงไม่ได้รับผลกระทบจากการที่บรรดาเจ้าพ่อเหล่านี้ เข้าไปรวมกับพรรคไทยรักไทย มากนัก
อ้อเกือบลืมไป บทความยังได้เตือนความจำด้วยนะคับว่า ก้อเพราะไอ้การเมืองแบบเก่า (น้ำเน่า) นี่ล่ะ ที่ทำให้ได้รัฐบาลที่ "เดินละเมอ" นำประเทศไทยเข้าสู่ปัญหาด้านการเงิน วิกฤตต้มยำกุ้ง ในปีเดียวกับที่ได้รับ รัฐธรรมนูณ 40 มา โดยที่ตัวเนวิน เองก้อนั่งเป็น รัฐมนตรี คนนึงในรัฐบาลนั่นด้วย (ฮา)
ที่สำคัญ บทความยังได้เท้าความถึง รัฐธรรมนูญ 40 ที่ถูกร่างขึ้นมา โดยมีวัตถุประสงค์ที่ต้องการสร้างความแข็งแรงให้กับพรรคการเมือง และระบบการตรวจสอบป้องกันการทุจริต โดยได้ระบุว่า วัตถุประสงค์ในเรื่องการสร้างพรรคการเมืองที่เข้มแข็งนั้น ได้ผลดีมาก โดยเห็นได้จากพรรค ไทยรักไทย ที่ก่อตั้งโดยคุณทักษิณ แต่ในที่สุด คุณทักษิณ ก้อโดนโยนออกจากอำนาจทั้งๆ ที่มีอำนาจบริหารเบ็ดเสร็จในมือ (เขาว่าเรื่องนี้มีคนเขียนเยอะแยะไปหาอ่านได้เอิ๊กๆ)
โดยการจับมือกันล่าสุดของ เนวิน-อภิสิทธิ์ ได้ทำภาพของความยุ่งเหยิงทางการเมืองไทยใน 3 ปีที่ผ่านมาให้ครบวงจรได้ นั่นคือ "การกลับมาซื่งรูปแบบการเมืองแบบเก่า" ที่กลุ่มการเมือง จะต่อรองอำนาจ และพร้อมจะกระโดดขึ้นเตียง ร่วมเคียงกับใครก้อตาม ที่ให้ผลประโยชน์มากกว่า
และที่สำคัญ "เป็นอำนาจระยะสั้น" ซึ่งส่งผลให้เกิดการลดเสถียรภาพทางการเมืองอีกด้วย และ รัฐบาลที่เป็นดอกผลจากระบบการเมืองเก่าแบบนี้ คงจะไม่น่าที่จะมีศักยภาพเพียงพอ จะรับมือกับปัญหาต่างๆ ที่กำลังประดาเข้ามาเป็นแน่