จดหมายคุณณัฐวุฒิ จากที่คุมขัง ถึงเพื่อน

ที่มา Thai E-News

ผมเขียนเพลงนี้ กลางดึกคืนวันที่ 12 มิถุนายน แล้วมาต่ออีกวรรคก่อนออกมาพบพี่น้องที่มาเยี่ยมช่วงสายวันที่ 13

อยู่ที่นี่กว่า 20 วัน ตอนพลบค่ำ เห็นฝูงนกจับกลุ่มกันบินกลับรัง เป็นอย่างนี้ทุกวัน นกที่บินไปแล้วครั้นก็บินกลับมาใหม่ ต่างกับเพื่อนเราผู้จากไป พวกเขาไม่กลับมา

แต่ที่จริงพวกเขาไม่ได้ไปไหนเลย อยู่ในในเราตลอดเวลา

แด่เพื่อน

" ตะวัน ผ่านสนธยา
สกุณา เคียงกลับรวงรัง
สิ้นแรง แห่งความหวัง (หลัง)
รุ่งราง แสงยังหวนคืน

อกเอ๋ย โอ๋หัวใจฉัน
คิดถึงวัน เพื่อนเราหยัดยืน
แผดดัง กระสุนปืน
ชีพถูกกลืน ดังไร้ราคา

หลับตาเถิด ผู้ทุกข์ทน
จะปลอบโยน เจ้าด้วยศัทธา
โบยบิน จากดินสู่ฟ้า
ผู้เข่นฆ่า ต้องชดใช้สักวัน"

ภาพจาก Star Jingkaojai
ถอดคำ ดักแด้ เจ้าแม่คนเดิม